ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 224

หลังจากเสียง“เพียะ”ดังขึ้น หมอจ้าวก้มหน้าลงพูดว่า “ผมมันหยิ่งและอวดดีเกินไป มีตาแต่หามีแววไม่ คุณหนูหมอเทวดา ได้โปรดเห็นแก่ผมที่อายุน้อยด้อยประสบการณ์ ให้อภัยผมด้วย รับผมเป็นลูกศิษย์ด้วยเถอะ”

ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆได้ยินหมอจ้าวที่อายุเกือบจะห้าสิบปีแล้วบอกว่าตัวเองอายุน้อยด้อยประสบการณ์ออกมา มุมปากก็กระตุกขึ้นมาสองที

อายุน้อยด้อยประสบการณ์อย่างนั้นเหรอ แก่หงำเหงือกล่ะไม่ว่า

แต่นอกจากผู้ช่วยแล้ว ก็ไม่มีใครตั้งใจฟังคำว่า“อายุน้อยด้อยประสบการณ์”เลย ความสนใจทั้งหมดต่างตกอยู่ที่ประโยคที่ว่า“รับผมเป็นลูกศิษย์”เท่านั้น

สวี่ซิงซิงเดินเข้าไปกระชากแขนของหมอจ้าวด้วยความโมโหสุดขีด เอ่ยถามขึ้นว่า “หมอจ้าว นี่มันหมายความว่ายังไง คุณอธิบายให้ชัดเจนเลยนะ ”

รับเป็นศิษย์ อยู่ดีๆ ทำไมต้องให้มู่ซย่ารับเป็นศิษย์ด้วย

หรือว่ามู่ซย่าเป็นคนรักษาพ่อของเธอให้หายจริงๆ

นี่มันเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด

“คุณรีบอธิบายมาซิ”สวี่ซิงซิงกระทืบเท้าเร่งเร้า

หมอจ้าวจ้องมองสวี่ซิงซิงแวบหนึ่ง เอาผลตรวจที่อยู่ในมือของเธอไป ชี้ไปที่ตัวเลขทั้งหลายบนกระดาษแผ่นนั้น “ข้อมูลแสดงให้เห็นว่า ตอนนั้นท่านประธานสวี่เป็นโรคหลอดเลือดสมองตีบ ผู้ป่วยเกิดภาวะสมองตีบตันขึ้นมาอย่างกะทันหัน เป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาให้หาย”

คำบอกเล่านี้ทำให้ดวงตาของสวี่ซิงซิงเบิกกว้างจนแทบจะถลนออกมา

ในสมองของเธอเต็มไปด้วยเครื่องหมายตกใจ “！！！”

นี่คุณพ่อ หายดีเพราะมู่ซย่าจริงๆเหรอ

สวี่ยิงซานลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยดวงตาที่ร้อนผ่าว ไปคุกเข่าลงตรงหน้ามู่ซย่า

“หลาน หนูช่วยชีวิตฉันเอาไว้ จากนี้ไปตระกูลสวี่ของฉันติดหนี้บุญคุณหนูแล้ว”

สวี่ยิงซานพูดเสร็จแล้วก็จะคำนับมู่ซย่า