ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 227

เธอคิดไม่ออกเลยว่าท้ายที่สุดแล้วเธอนั้นทำอะไรล่วงเกินสวี่ซิงซิง ทำให้สวี่ซิงซิงทำเช่นนี้กับเธอ!

มู่ซย่าอยากเห็นภาพเหตุการณ์สุนัขกัดกับสุนัขมาเนิ่นนานแล้ว

เธอรับบทแสดงละครเป็นคนดีในเวลาที่เหมาะสม จากนั้นเธอกล่าว “ซิงซิง พูดแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ ฉันกับน้องสาวถึงแม้ว่าจะรู้จักกันได้ไม่นานนัก แต่ทว่าฉันรู้ดีว่าซือถูชิงซานไม่ใช่คนนิสัยเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้นหล่อนไม่ได้มีเรื่องโกรธแค้นกับคุณลุงเลย เหตุใดหล่อนจะต้องทำร้ายเขาด้วยล่ะ? จะต้องมีการเข้าใจผิดอะไรบางอย่างแน่นอน เธอไม่ให้โอกาสหล่อนได้อธิบายหน่อยหรือ”

ซือถูชิงซานรีบพยักหน้า

ใช่ ถูกต้อง เธอต้องการอธิบาย เธอต้องการแฉสวี่ซิงซิง!

สวี่ซิงซิงเอ่ยด้วยใบหน้าหม่นหมอง “มู่ซย่า เรื่องของครอบครัวฉัน เธอไม่ต้องเข้ามายุ่งวุ่นวาย ความจริงก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว!”

ทว่าสวี่ยิงซานกลับส่ายศีรษะ “อย่างที่มู่ซย่ากล่าว อย่างไรเสียก็เป็นเครือญาติกัน อย่างน้อยก็ต้องให้เธอพูดให้เคลียร์ พ่อบ้าน เอาผ้าที่อยู่ภายในปากของเธอออกมา ให้เธอพูด!”

สวี่ซิงซิงยื่นมือออกไปเพื่อที่จะขัดขวาง ทว่ากลับสายไปเสียแล้ว พ่อบ้านนำผ้าออกมาจากปากของซือถูชิงซานเสียแล้ว

ทำได้เพียงแค่รับฟังในสิ่งที่ซือถูชิงซานกล่าว “ลุงคะ! ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะแผนการของสวี่ซิงซิงที่จงใจกลั่นแกล้งหนู! หนูถูกพ่อกักขังบริเวณไว้ อยู่ที่วัดมาโดยตลอด เรื่องราวโลกภายนอกหนูไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลุงกลับมาแล้ว เป็นสวี่ซิงซิงที่ส่งคนมามอบชุดราตรีนั้นให้กับหนู เธอเป็นคนวางแผนการเอาไว้ เป็นเธอที่เกือบจะฆ่าลุง!”

“แกพูดว่าอะไรนะ?” สวี่ยิงซานเอ่ยถามซือถูชิงซาน แต่ทว่ากลับมองไปทางสวี่ซิงซิงด้วยสีหน้าเขียวคล้ำ

สวีซิงซิงรู้สึกเพียงว่าเลือดที่กำลังสูบฉีดภายในร่างกายของเธอพลันแข็งตัว

เธอถอยหลังหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว คิดอยากจะกล่าวบางสิ่ง แต่กลับสามารถเอ่ยได้เพียงคำว่า “พ่อคะ...”

“อย่ามาเรียกฉัน!” สวี่ยิงซานเอ่ยถามอย่างเยือกเย็น “สิ่งที่ชิงซานพูดมานั้นคือเรื่องจริงหรือเปล่า? ชุดราตรีนั้นเป็นแกที่เตรียมไว้ใช่ไหม?”

สวี่ซิงซิงรีบส่ายศีรษะด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เคยเห็นสวี่ยิงซานแสดงสีหน้าแบบนี้กับเธอมาก่อนเลย

ราวกับกำลังสอบสวนอาชญากรอย่างไรอย่างนั้น