ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 229

สวี่ซิงซิงยืนยันแน่ชัดว่าตัวเธอนั้นไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ เธอก้าวเท้าและคิดจะเดินเลี่ยงเขา

เธอไม่ต้องการอยู่ในงานเลี้ยงวันเกิดนี้อีกแม้เพียงเสี้ยววินาทีก็ตาม เพราะนี่ไม่ใช่งานเลี้ยงวันเกิดของเธออีกต่อไป กลับกลายเป็น ‘งานเลี้ยงเปิดตัว’ มู่ซย่า

แต่ทว่าชายคนนั้นเหยียดมือออกมาและขวางเธอไว้อีกครั้ง ริมฝีปากโค้งงอเป็นรอยยิ้มและเอ่ย “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณสวี่”

สวี่ซิงซิงได้ยินเสียงนี้ ท่าทีการแสดงออกชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นกล่าวด้วยอาการตื่นตกใจ “คุณคือคนในโทรศัพท์ที่ติดต่อฉันแทนมู่ซินเย่ว์!”

สวี่ซิงซิงชำเลืองมองไปทางห้องโถงใหญ่โดยไม่รู้ตัว เห็นว่ามู่ซย่ากำลังพูดคุยและหัวเราะกับคนอื่นอยู่ ไม่ได้ให้ความสนใจกับเธอ เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก หันกลับมาและเอ่ย “ไปที่สวนด้านหลังกันเถอะ”

เธอกล่าว จากนั้นเธอเดินนำผู้ชายคนนั้นไปยังสวนด้านหลังก่อน

ชายคนนั้นเดินตามหลังไป ทั้งสองคนหายไปจากประตูด้วยความรวดเร็ว

แต่ทว่าสองคนนั้นไม่ได้สังเกตเลย ทันทีที่พวกเขาหันหลังเดินจากไป สายตาของมู่ซย่าจ้องมองไปทางแผ่นหลังของพวกเขาพอดี

ถ้าหากจำไม่ผิด นั่นคือเจี่ยงฟู่หมิง

สายตาเย็นชาของมู่ซย่าหรี่ลงเล็กน้อย มุมปากของเธอปรากฏรอยยิ้มที่ยากจะพบได้

“คุณมู่? คุณมู่?” คนที่กล่าวนั้นจ้องมองตามสายตาของมู่ซย่าด้วยความสงสัย เอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณกำลังมองอะไร? มองไม่ละสายตาขนาดนั้น?”

“ไม่มีอะไรหรอก” มู่ซย่าละสายตากลับมา เธอยิ้มพลางเอ่ย “ก็แค่รู้สึกว่าเหมือนฝนกำลังจะตกน่ะ”

“ฝนตกงั้นเหรอ?” อีกฝ่ายเอียงศีรษะด้วยความสงสัยและเอ่ย “วันนี้อากาศก็ไม่ได้อบอ้าวนี่ ฝนจะตกได้ยังไง?”