ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 232

แต่ถึงแม้จะถูกกระแทกเข้าอย่างจัง เธอก็ยังฉวยโอกาสในการเลือกตำแหน่งที่ดีกว่า เพียงสัมผัสครีมนมสดลายดอกไม้บนก้อนเค้ก เปื้อนชุดกระโปรง แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่ร่างกายของเธอจะต้องล้มลงและทับก้อนเค้ก

“มู่ซย่า! พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?!” สวี่ซิงซิงเข้ามากุมมือของเธอด้วย‘ความเป็นห่วง’

คนอื่นต่างก็เริ่มเข้ามาและเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “หมอเทวดามู่ คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

“หมอเทวดามู่ เสื้อผ้าของคุณเลอะ ฉันจะช่วยเช็ดให้คุณนะ!”

สวี่ซิงซิงมองไปยังท่าทีประจบสอพลอของคนเหล่านี้ ภายในหัวใจรู้สึกเกลียดชัง

เธอพยายามแสดงสีหน้ารู้สึกผิดและเอ่ย “ทั้งหมดต้องกล่าวโทษฉัน รองเท้าคู่นี้เป็นคู่ใหม่ ไม่ค่อยพอดีกับเท้า มู่ซย่า ขอโทษนะคะ ฉันจะพาพี่ขึ้นไปเปลี่ยนชุดใหม่ที่ด้านบน ช่วยพี่ซักชุดนี้ด้วย”

ท่าทีแสดง‘ความรู้สึกผิด’ของสวี่ซิงซิงนั้นไร้ที่ติ แสดงออกมาได้อย่างจริงใจมาก

ถึงแม้ว่าคนรอบข้างที่กล่าวว่าเป็นเพราะความไม่ระมัดระวังของสวี่ซิงซิง แต่กลับไม่มีใครสงสัยว่าเธอนั้นจงใจกระทำเช่นนี้

มู่ซย่าสบสายตาที่ดู‘จริงใจ’ของสวี่ซิงซิง ริมฝีปากโค้งงอปรากฏรอยยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาวเรียงสวย

“ได้สิ” เธอยิ้มพลางเอ่ย

สวี่ซิงซิงเห็นรอยยิ้มของมู่ซย่า ไม่รู้ว่าทำไมแผ่นหลังของเธอถึงได้ขนลุกซู่ ราวกับว่าร่างกายของเธอยืนอยู่ท่ามกลางลมหนาว อากาศหนาวยะเยือก

เป็นไปได้ไหมว่ามู่ซย่านั้นมองเห็นอะไรบางอย่างแล้ว?

เป็นไปไม่ได้หรอก! เธอล้มลงจริงๆ ข้อเท้าของเธอก็ยังคงเจ็บอยู่!

เธอกำลังมีอาการเห็นงูในจอกเหล้า[1]อย่างแน่นอน คิดมากเกินไปแล้ว

สวี่ซิงซิงสลัดความรู้สึกแปลกใจเหล่านั้นออกไป ประคองมู่ซย่าขึ้นไปชั้นบนด้วยท่าทีนุ่มนวล การแสดงออกนั้นเสมือนว่าอยากจะล้มลงแทนมู่ซย่าเสียให้ได้

อุบัติเหตุเพียงเล็กน้อย ไม่มีใครเก็บมาใส่ใจ ยิ่งไปกว่านั้นมู่ซย่าไม่ได้ล้มลงทับก้อนเค้ก เพียงแค่เลอะชุดกระโปรงและผมเท่านั้น

มู่ซย่าและสวี่ซิงซิงเดินขึ้นมาถึงชั้นสอง

สวี่ซิงซิงผลักและเปิดประตูห้องนอนห้องหนึ่งพร้อมกับเอ่ย “นี่คือห้องรับแขก ด้านในมีห้องน้ำ พี่สามารถสระผมได้ เสื้อผ้าชุดใหม่เดี๋ยวฉันจะเอามาให้พี่นะคะ”

มู่ซย่าไม่ได้ท้วงติงสิ่งใด เพียงแค่พยักหน้า “โอเค”