ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 233

มู่ซย่ายิ้มอย่างไร้เดียงสาและเอ่ย “ไม่ใช่ว่าน้ำในห้องน้ำต้องเปิดไว้ก่อนสักพักหนึ่งแล้วมันจะอุ่นหรอกเหรอ? เมื่อตอนที่ฉันอยู่ชนบท ต้องเปิดน้ำไว้ก่อนสักห้าถึงหกนาทีน้ำถึงจะอุ่นน่ะ”

สวี่ซิงซิงจ้องมองมู่ซย่าอย่างหยั่งเชิง เมื่อเห็นว่าบนใบหน้าของหล่อนนั้นไม่ได้แสดงท่าทีแปลกประหลาดใจใดๆ ภายในหัวใจของเธอจึงผ่อนคลายลง

ที่แท้ก็เป็นสาวน้อยบ้านนอกที่ไม่มีความรู้ ไม่รู้ว่าน้ำที่บ้านของเธอนั้นมีอุณหภูมิคงที่ ทันทีที่เปิดก็เป็นน้ำอุ่นอยู่แล้ว

มู่ซย่ากล่าวต่อ “ฉันคิดว่าอย่างไรเดี๋ยวเธอก็จะเอาเสื้อผ้ามาให้ฉัน ฉันก็เลยรอก่อนแล้วค่อยอาบน้ำ รอให้เธอเอาเสื้อผ้ามาให้จากนั้นฉันก็จะเอาเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำด้วย”

สวี่ซิงซิงได้ยินในสิ่งที่มู่ซย่ากล่าว ความคลางแคลงใจทั้งหมดที่อยู่ภายในใจของเธอพลันหายไปทันใด

เธอประเมินมู่ซย่าสูงไปหน่อย

สวี่ซิงซิงซ่อนท่าทีหยามเหยียดไว้ภายในใจ เธอยิ้มให้และกล่าว “อันที่จริงพี่ไม่ต้องรอก็ได้ น้ำอุ่นที่บ้านฉันน่ะอุณหภูมิคงที่อยู่แล้ว ไม่จำเป็นจะต้องเปิดรอไว้ก็สามารถอาบได้เลย”

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง” มู่ซย่าพูดด้วยความประหลาดใจ “บ้านของเธอนี่ล้ำสมัยจริงๆ บ้านของฉันน่ะไม่ได้เป็นแบบนี้”

สวี่ซิงซิงไม่เคยอาบน้ำที่บ้านตระกูลซือถู แน่นอนว่าย่อมไม่รู้ว่ามู่ซย่ากำลังปั้นน้ำเป็นตัว[1]อยู่

เธอยิ่งดูถูกดูแคลนมู่ซย่ามากขึ้น แม้แต่ตระกูลซือถูเองก็เช่นกัน

เครื่องทำน้ำร้อนอุณหภูมิคงที่ก็ไม่มี ช่างยากจนจนทำให้คนอื่นรู้สึกขำและหัวเราะเยาะ!

สวี่ซิงซิงพลันนึกถึงเรื่องงานที่จริงจัง เธอเอ่ยปาก “เอาล่ะ งั้นพี่รีบไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จก็ไปทานเค้กกัน พ่อของฉันน่าจะอาบน้ำเสร็จแล้ว คงกำลังรอพี่ลงไปด้านล่าง เขาจะต้องเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้ให้พี่แน่ เมื่อถึงเวลานั้นพี่อย่าได้ปฏิเสธล่ะ เป็นสิ่งที่พี่สมควรได้รับ”

“ของขวัญชิ้นใหญ่” ที่เธอมอบให้มู่ซย่า ก็เป็นสิ่งที่มู่ซย่าสมควรได้รับเช่นกัน

ใครใช้ให้เธอขวางหูขวางตาขนาดนี้กันล่ะ?

อย่างไรเสียสิ่งที่สวี่ซิงซิงไม่รู้ก็คือมู่ซย่าเข้าใจความหมายแฝงในคำพูดของเธอ และยังสามารถเดาได้ว่า “ของขวัญชิ้นใหญ่” คืออะไร

ทั้งห้องนอน ทั้งน้ำมันหอมระเหย สวี่ซิงซิงและเจี่ยงฟู่หมิงกำลังวางแผนอะไรบางอย่าง ข้อเท็จจริงปรากฏแน่ชัดแล้ว

เพียงแต่ว่ามู่ซย่าคาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะใช้วิธีการของคนเลวทรามเช่นนี้!

แต่ทว่า จุดมุ่งหมายของพวกเขาไม่มีทางประสบผลสำเร็จ

มู่ซย่ายิ้มขอบคุณให้แก่สวี่ซิงซิง ก้มเก็บเสื้อผ้าที่หล่นอยู่บนพื้นและเดินเข้าไปภายในห้องน้ำ

แต่หลังจากเดินไปได้สองก้าว มู่ซย่าก็หันกลับมาจ้องมองสวี่ซิงซิงด้วยความสงสัยและเอ่ย “งานเลี้ยงฉลองวันเกิดมีคนมากมาย ฉันกลัวว่าจะมีคนเข้ามาด้านใน งั้นเธอออกไปรอฉันด้านนอกก่อนเถอะ ฉันจะล็อคประตู”

สวี่ซิงซิงได้ยินมู่ซย่าเอ่ยคำว่าล็อคประตู หัวในของเธอพลันดิ่งลง

ล็อคประตูห้องแล้วเธอจะทำตามแผนการได้อย่างไร?

เป็นจริงอย่างที่คาดมู่ซย่าผู้นี้มีความคิดละเอียดรอบคอบ ไม่เว้นช่องโหว่ให้ผู้อื่น

แต่ทว่าแผนการนั้นไม่อาจผ่านไปได้อย่างราบรื่น หัวใจของสวี่ซิงซิงกลับสงบลงและไม่รู้สึกสะทกสะท้าน

ถ้าหากแผนการสำเร็จได้อย่างราบรื่น เธอเองก็รู้สึกประหลาดใจ-----เหตุใดมู่ซย่ากลับกลายเป็นคนโง่?

หัวใจที่กำลังลนลานของเธอสงบลง หยิบตะเกียงน้ำมันหอมระเหยออกมาจากกระเป๋าอย่างไม่รีบร้อน วางไว้บริเวณประตูทางเข้าออก

มู่ซย่าจ้องมองไปยังตะเกียงน้ำมันหอมระเหยนั้นและเอ่ยถามอย่างจงใจ “นี่คืออะไรเหรอ? เทียนหอมงั้นเหรอ? สว่างขนาดนี้ ซิงซิงเธอยังจะจุดเทียนหอมงั้นเหรอ?”

สวี่ซิงซิงหัวเราะเยาะอยู่ภายในใจ แม้แต่ “ตะเกียงน้ำมันหอมระเหย” ของที่สามารถพบได้ทั่วไปเช่นนี้ หล่อนก็ยังไม่เคยพบเห็น

ทว่าเธอเองก็เป็นนักแสดงคนหนึ่ง เธอไม่ได้แสดงอารมณ์ที่แท้จริงของเธอ เอ่ยแนะนำอย่างอดทน “นี่คือตะเกียงน้ำมันหอมระเหย หลังจากจุดไฟแล้วสามารถดับกลิ่นภายในอากาศได้ มีแขกหลายคนเพิ่งเข้ามาพักในห้องนี้ ฉันเกรงว่าจะมีกลิ่นอับ เช่นนั้นแล้วก็เลยนำสิ่งนี้มาจุดให้พี่”

มู่ซย่ายิ้มเล็กน้อยและกล่าว “ซิงซิงเธอนี่ช่างเอาใจใส่ แต่ว่าฉันเองก็ไม่ได้เป็นคนที่พิถีพิถันอะไรนักหรอก”

สวี่ซิงซิงเองก็ยิ้มให้เช่นกัน