ซือถูชิงซานวาดเค้าโครงของหัวข้อจนเป็นรูปเป็นร่างอย่างรวดเร็ว ที่หน้าจอฉายภาพลาเต้อาร์ตของเธอให้ใหญ่ขึ้น คนด้านล่างเวทีร้องอุทานด้วยความตะลึง
“แนวนี้ไม่เลวเลย ถ้ากาแฟแก้วนี้วางขายอยู่ในร้านกาแฟ คงจะขายราคาหลายร้อยหยวนเลยล่ะ”
“นี่ไม่ใช่ลาเต้อาร์ตแล้ว นี่มันคือศิลปะต่างหาก!”
“มิน่าล่ะ สถาบันกาแฟเดอะรอยัลถึงเป็นที่เรียนเทคนิคเกี่ยวกับกาแฟที่ดีที่สุด เป็นแบบนั้นจริงๆ ด้วย!”
มู่ซินเย่ว์ได้ยินคำพูดแสดงความคิดเห็นเหล่านั้นในใจก็รู้สึกดีใจมาก
สมกับเป็นลูกสาวที่เธอตั้งใจสั่งสอนเป็นพิเศษ ไม่ทำให้เธอผิดหวังจริงๆ!
ซือถูชิงซานที่อยู่บนเวทีก็ได้ยินความคิดเห็นของคนด้านล่างเช่นกัน หลังจากได้ยินว่าคนส่วนมากกำลังชมเธออยู่ เธอก็แอบยิ้มอย่างได้ใจในทันที
เธอรู้อยู่แล้ว คนที่ชนะจะต้องเป็นเธอ!
หัวข้อนี้ของเธอ ถึงกับแอบเชิญนักออกแบบชื่อดังมาช่วยออกแบบให้ เธอฝึกซ้อมอยู่ที่บ้านเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้ว ไม่มีผลงานของใครที่สวยงามไปกว่าของเธอแล้ว
ซือถูชิงซานคิดไว้ล่วงหน้าแล้ว เมื่อถึงเวลาที่คลิปถูกโพสต์ลงบนบล็อกต่างๆ เธออาจจะได้รับแฟนคลับจำนวนมากโดยไม่ต้องไปถ่ายหนังก็ได้
และเยี่ยซือเจวี๋ยจะต้องเห็นเธออยู่ในสายตาอย่างแน่นอน
เมื่อถึงตอนนั้น เธอคงจะได้รับผลประโยชน์มากมายอย่างแน่นอน!
ซือถูชิงซานยิ่งคิดก็ยิ่งดีใจ เธอแอบหยิกขาตัวเองไปหนึ่งที ถึงจะกลั้นให้ตัวเองไม่ยิ้มออกมาได้
แน่นอนว่าเธอไม่ลืมที่จะหันไปดูมู่ซย่า
เธอเห็นว่ามู่ซย่ากำลังวาดอยู่
‘ต้นไม้นับพันและดอกหลีฮวาต่างก็เบ่งบาน’ ของเธอ จริงๆ แล้ววาดแค่ต้นไม้ไม่กี่ต้นและดอกหลีฮวาไม่กี่ดอก ดอกหลีฮวาเหล่านั้นเหมือนดอกที่กำลังจะบาน ฝีมือก็ถือว่าไม่เลวเลย
แต่น่าเสียดาย เมื่อเทียบกับ ‘ดวงอาทิตย์ยามเย็น เริ่มออกห่างจากเทือกเขาซัง’ ของเธอ แนวความคิดยังสู้เธอไม่ได้
ในที่สุด มู่ซย่าก็วาดเสร็จแล้ว เธอยกมือขึ้นและถามขึ้นว่า “ผู้จัดรายการคะ ช่วยฉันสักหน่อยได้ไหมคะ”
ผู้จัดรายการรีบเดินขึ้นไปบนเวทีอย่างรวดเร็ว
ซือถูชิงซานยิ้มเยาะเย้ยในใจ เอาใจผู้ชม!
มู่ซย่ายื่นมือไปรับสคริปต์ที่ผู้จัดรายการส่งมาให้ เธอหามุมที่ถูกต้องและคำนวณแรงมืออย่างแม่นยำ จากนั้นก็ใช้สคริปต์พัดไปทางกาแฟเบาๆ
ซือถูชิงซานพูดไม่ออก
ทำไมถึงพัดไปทางลาเต้อาร์ตล่ะ
ทันทีที่ลมพัดไปโดน ลายที่อยู่ข้างบนนั้นก็แตกกระจายหมด บ้าไปแล้วหรือ
เป็นแค่สาวบ้านนอกที่ไม่รู้เรื่องอะไรจริงๆ ด้วย! มีแต่ทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะ!
ในใจของซือถูชิงซานยังหัวเราะเยาะมู่ซย่าอยู่ วินาทีต่อมา ฉากที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงก็ปรากฏขึ้นมา
เห็นว่าบนดอกหลีฮวา ตอนแรกยังเป็นดอกหลีฮวาที่กำลังจะบาน แต่หลังจากที่มู่ซย่าทำให้ลมพัดไป ดอกหลีฮวากลับค่อยๆ บานอย่างช้าๆ
ถึงขนาดที่มีดอกหลีฮวาสองสามดอกลอยลงมาจาก ‘ยอดไม้’ อย่างพลิ้วไหว และเพียงไม่นานดอกหลีฮวาก็ร่วงลงสู่พื้นดิน
มู่ซย่าเห็นดังนั้นจึงหยุดพัด คำนับให้กับผู้ชมและแขกทุกท่านพลางพูดไปว่า “นี่คือผลงานของฉันค่ะ ‘ลมของฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านมา ต้นไม้นับพันและดอกหลีฮวาต่างก็เบ่งบาน’ ขอบคุณทุกท่านที่รับชม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ปลดล๊อคด้วยเหรียญแล้ว กลับมาอ่านซ้ำทำไมอ่านไม่ได้ ยังต้องให้ปลดล๊อคอีก แบบนี้เอาเปรียบผู้อ่านนะ...
When will you come?...
จะมาตอนไหนคะ...
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...