ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 25

หลังจากพูดจบ ผู้ชมก็เงียบกริบ

เพราะนี่ทำให้คนตกตะลึงมากเกินไปแล้ว!

ลาเต้อาร์ตมักจะเป็นภาพนิ่ง แต่ภาพที่มู่ซย่าวาดออกมากลับเคลื่อนไหวได้!

และกาแฟหนึ่งแก้วยังใช้ได้ชั่วคราวอีกด้วย นี่ไม่ใช่กาแฟราคาหลายร้อยหยวนแล้ว การเคลื่อนไหวแค่ไม่กี่วินาทีนั้น ก็เพียงพอที่จะขายได้หลายสิบล้านหยวน!

ผู้ชมด้านล่างเวทียังตกอยู่ในภวังค์ความตะลึงไม่สามารถออกมาได้ เยี่ยซือเจวี๋ยที่นั่งอยู่แถวแรกยกมือขึ้นและปรบมือแปะแปะสองครั้ง

‘ลมของฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านมา ต้นไม้นับพันและดอกหลีฮวาต่างก็เบ่งบาน’ ไม่ได้พูดเกินไปเลยจริงๆ

ภาพนี้มันคือ ‘ลมของฤดูใบไม้ผลิพัดผ่านมา ต้นไม้นับพันและดอกหลีฮวาต่างก็เบ่งบาน’ ไม่ใช่หรือ

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทำไมมู่ซย่าถึงยอมรับคำท้า

สายตาที่เยี่ยซือเจวี๋ยมองมู่ซย่า นอกจากความตะลึงแล้ว ยังมีความชื่นชมอยู่ด้วย

สาวน้อยคนนี้ ถึงแม้จะพูดจาโผงผาง คิดไม่ถึงว่าจะมีด้านที่งดงาม ละเอียดอ่อนและนุ่มนวลแบบนี้ด้วย

เธอยังมีอีกกี่ด้านกันแน่ที่เขายังไม่รู้

เมื่อเหล่าผู้ชมได้ยินเสียงปรบมือของเยี่ยซือเจวี๋ยก็รู้สึกตัวขึ้นมา

“มหัศจรรย์มาก! ชีวิตนี้ฉันไม่เคยเห็นผลงานลาเต้อาร์ตแบบนี้มาก่อน แบบนี้สามารถเอาไปจดลิขสิทธ์ได้เลยด้วยซ้ำ

“ดังแน่นอน ถ้าเกิดโพสต์วิดีโอลงอินเทอร์เน็ตละก็ ฉันเชื่อว่าวงการกาแฟทั่วโลกจะต้องสั่นสะเทือน!”

“คุณผู้หญิงท่านนี้เป็นนักเรียนของสถาบันกาแฟเดอะรอยัลไหม ทำไมฉันถึงไม่เจอเธอที่ระดับบาริสต้าอาวุโสล่ะ หรือว่าเธอไม่ได้เป็นนักเรียนของสถาบันกาแฟ”

ซือถูไห่ตกอยู่ในภวังค์ของความตะลึงยังไม่สามารถออกมาได้ เขาลุกขึ้นมาด้วยความดีใจอย่างลืมตัว “เธอไม่ได้เป็นนักเรียนของสถาบันกาแฟเดอะรอยัล เธอเป็นลูกสาวของผม มู่ซย่า”

“นึกไม่ถึงว่าจะเป็นลูกของคุณ ฉันจำได้ว่าลูกสาวอีกคนหนึ่งของคุณก็อยู่บนเวทีใช่ไหม ให้กำเนิดลูกสาวที่ยอดเยี่ยมตั้งสองคน คุณผู้ชายท่านนี้โชคดีเกินไปแล้ว!”

มู่ซินเย่ว์คับแค้นใจมาก!

ผ่านไปเพียงสัปดาห์เดียวตั้งแต่มู่ซย่ากลับมา แต่ภายในสัปดาห์สั้นๆ นี้ เธอและซือถูชิงซานกลับแพ้ให้มู่ซย่าถึงสามครั้งแล้ว อีกทั้งยังเป็นการแพ้โดยสิ้นเชิง

เห็นได้ชัดว่าลูกสาวของเธอเป็นไข่มุกที่สุกสว่างที่สุด แต่กลับถูกจิ้งจอกเจ้าเล่ห์มู่ซย่าบดบังแสงไว้!

เธอต้องรีบสืบมาให้ได้ว่ารังของนังจิ้งจอกมู่ซย่าอยู่ที่ไหนกันแน่ รอเธอสืบจนเจอแล้วจะกำจัดให้สิ้นซากซะ!

เมื่อเทียบกับมู่ซินเย่ว์แล้ว ซือถูชิงซานที่อยู่บนเวทีดูจะควบคุมสติไม่อยู่มากกว่าเล็กน้อย

หลังจากเธอเห็นฉากที่ดอกหลีฮวาบานและร่วงลงพื้น ความสั่นไหวในใจก็ถึงขีดจำกัดแล้ว แต่กลับถูกแทนที่ด้วยความโกรธมหาศาลแทน

“นังคนหลอกลวง!”

ซือถูชิงซานรีบพุ่งตัวไปทางมู่ซย่า เธอจับปกคอเสื้อของมู่ซย่าและถามไปว่า “พี่ดื่มกาแฟไม่เป็นด้วยซ้ำไม่ใช่หรือ ทำไมถึงวาดลาเต้อาร์ตเป็น พี่มันหลอกลวง! คนโกหก!”