ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 242

เธอคลุมผ้าห่มเสร็จจึงจะกลับมาสบตากับสวี่ยิงซาน พลางพูดอย่างคนน้อยใจและไร้กำลังพึ่งพิง “คุณพ่อ...เข้ามาได้ยังไง?”

สวี่ยิงซานโกรธจัด ใบหน้าบูดเบี้ยวเหมือนสีตับหมู

หากไม่ใช่เขาแข็งแรง มีหวังหัวใจต้องระเบิดเป็นเสี่ยงๆ แน่

เขาตวาดเสียงสั่นด้วยความโมโห “ทำไมพ่อถึงเข้ามางั้นหรือ? ลูกทำหน้าไม่อายแบบนี้แล้วยังมีหน้ามาถามพ่ออีกหรือ? รู้จักคำว่ายางอายบ้างไหม? โตขนาดนี้แล้ว แม่ง ไม่รู้จักอายบ้างเลยหรือไง?”

สวี่ยิงซานที่ไม่เคยพูดจาหยาบคายมาก่อน แต่ครั้งนี้อดใจด่าคำรุนแรงขึ้นมา

สวี่ซิงซิงไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อตัวเองถึงโมโหขนาดนี้ คุณพ่อไม่อยากให้เธอแต่งงานกับฉินหรานเฟิงหรอกหรือ?

สาเหตุที่เธอทำเช่นนี้ เพราะชอบฉินหรานเฟิง แต่อีกส่วนหนึ่งคือเพราะต้องการให้บ้านของตัวเองรุ่งโรจน์กว่าเดิม ไม่กลายเป็นเหมือนซือถูกรุ๊ปไง?

สวี่ซิงซิงพูดอย่างไม่พอใจ “หนูรู้ว่าทำเรื่องแบบนี้ก่อนแต่งงานมันไม่สมควร แต่ยังหนูก็จะแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว ทำไมพ่อต้องโมโหขนาดนี้ด้วย?”

“ลูกว่าอะไรน่ะ?” สวี่ยิงซานเบิ่งตากลมโต

เพราะความกราดเกรี้ยว หน้าอกของเขาจึงกระเพื่อมขึ้นลง คล้ายกับวินาทีต่อมามันจะหยุดเต้นแล้วยังไงอย่างนั้น

เขาไม่กล้าเชื่อเลยว่าตอนนี้สวี่ซิงซิงไม่รู้จักสำนึกผิดกับพฤติกรรมเลวทรามของตน ซ้ำร้ายยังพูดเต็มปากเต็มคำว่า “จะแต่งงาน” ด้วย

แม่บ้านเฉินที่อยู่ด้านข้างเห็นแล้วก็รีบเอ่ยกับสวี่ยิงซานว่า “อย่าได้โกรธเลยค่ะนายท่าน ร่างกายของท่านรับการกระทบกระเทือนจิตใจไม่ไหวแล้วนะครับ”

แม่บ้านเฉินพูดเสร็จก็หันไปพูดกับสวี่ซิงซิงต่อ “คุณหนูใหญ่คะ รีบใส่เสื้อแล้วคุกเข่ายอมรับผิดกับนายท่านเถอะค่ะ ครั้งนี้คุณทำผิดมหันต์เลยนะคะ คุณทำตัวเหลวแหลกเกินไปแล้วค่ะ”

สวี่ซิงซิงย่นคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ “เหลวแหลก? ฉันนอนกับว่าที่สามี มันผิดตรงไหน พ่อคะ ความคิดของพ่อหัวโบราณเกินไปแล้วค่ะ คนสมัยนี้เป็นเรื่องปกติที่จะนอนกับคนที่จะแต่งงานด้วย...”