ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 249

สวี่ซิงซิงจับแขนเสื้อสวี่ยิงซานแล้วขอร้องวิงวอน “คุณพ่อคะ หนูผิดไปแล้วค่ะ แต่หนูไม่อยากแต่งงานกับเขา”

สวี่ยิงซานสะบัดมือของสวี่ซิงซิงออก พลางมองสวี่ซิงซิงด้วยความปวดร้าวระคนความเกลียดชัง “ลูกทำอะไรไปบ้าง? พ่อสั่งสอนไม่ดีเอง ตายไป พ่อคงไม่กล้าไปสู้หน้าแม่ของลูกอีก ลูกไปยอมรับโทษเดี๋ยวนี้เลย พ่อไม่อยากเห็นหน้าลูกอีก”

สวี่ซิงซิงถึงกับผงะ

รับโทษงั้นหรือ?

เธอก็แค่นอนกับมู่เฉินเหล่ยไม่ใช่เหรอ? ถึงจะขายหน้า แต่ทำไมระดับความผิดถึงขั้น “รับโทษ” เลยล่ะ?

มู่ซย่าพูดขึ้นมาด้วยใบหน้าผิดหวัง “ซิงซิง เธอทำให้ตระกูลซือถูของพวกฉันเสียความรู้สึกมาก แม่ของเธอกับแม่ของฉันใช้แซ่เดียวกัน คนตระกูลมู่ล้วนมีจิตใจดี แต่เธอล่ะ? ทำไมเธอถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้?”

เวลานอกจากหน้ามู่เฉินเหล่ยแล้วสวี่ซิงซิงก็ไม่อยากเห็นหน้ามู่ซย่าไปด้วยอีกคน

ถ้าไม่ใช่เพราะมู่ซย่า เธอจะกลายเป็นแบบนี้เหรอ?

สวี่ซิงซิงเอ่ยก่นด่าขึ้นมา “นังสารเลว！เรื่องของครอบครัวฉัน แกอย่ามายุ่ง เป็นแค่เด็กบ้านนอก มีสิทธิ์มาสั่งสอนฉันด้วยเหรอ?”

มู่ซย่าส่ายหัวด้วยความเหลืออด “ถึงตอนนี้แล้วเธอยังไม่สำนึกอีกหรือ หมดทางเยียวยาแล้วจริงๆ เธอจะทำตัวเหลวแหลกกับพี่ชายเธอยังไงฉันไม่สน แต่เรื่องที่เธอทำร้ายชิงซาน ฉันไม่ปล่อยไปแน่ ฉันจะแจ้งความ”

สวี่ซิงซิงชะงักงัน ถามด้วยความมึนงง “แกหมายความว่ายังไง?”

มู่ซย่าดึงตัวพนักงานขายมา พลางพูดเสียงราบเรียบ “เธอยังจำคนนี้ได้ไหม?”

สายตาของสวี่ซิงซิงมองไปยังคนที่ยืนด้านข้างมู่ซย่า

ทันทีที่รู้ว่าคนผู้นี้เป็นใคร เธอก็หน้าซีดขาวเหมือนไก่ต้ม ก่อนจะส่ายหน้า “ฉันไม่รู้จักเขา”

มู่ซย่าเลิกคิ้วแล้วถือวิสาสะดึงรายการสั่งซื้อมาจากมือของสวี่ยิงซาน แล้วยื่นไปยังสวี่ซิงซิง พร้อมกับถามว่า “เธอคงจำลายเซ็นของตัวเองได้ใช่ไหม?”

ร่างกายสวี่ซิงซิงสั่นสะท้าน มองสวี่ยิงซานราวกับอยู่ในภวังค์ ทว่าเธอเห็นเพียงแววตาผิดหวังและเย็นยะเยือกของสวี่ยิงซาน

เสี้ยววินาทีนี้ เธอจึงรู้สาเหตุความเงียบในห้องโถงแล้ว ที่แท้พฤติกรรมของเธอถูกเปิดโปงหมดแล้วนี่เอง...

หมดกัน หมดกันละทีนี่！

แต่มันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?

มู่ซย่า！ต้องเป็นมู่ซย่าที่เรียกเยี่ยซือเจวี๋ยมาแน่

มิน่าล่ะ！

มิน่าล่ะพนักงานขายคนนี้ถึงกล้าประณามและเปิดเผยข้อมูลในแง่ลบของเธอ ทั้งหมดทั้งมวลนี้ก็เป็นเพราะมู่ซย่าขอความช่วยเหลือจากเยี่ยซือเจวี๋ยนี่เอง

เลว! นังสารเลว

มู่ซย่าทำให้เธอตกอยู่ในสภาพอนาถยิ่ง ถึงเธอจะต้องตาย เธอก็จะดึงมู่ซย่าจมดินไปด้วย

ชั่วอึดใจนี้ สวี่ซิงซิงไม่มีความเกรงกลัวเยี่ยซือเจวี๋ยอีกต่อไป สมองของเธอมีแต่คำว่า ‘เอามู่ซย่าให้ถึงตาย’

สวี่ซิงซิงดีดตัวลุกขึ้นอย่างเร็วไว จากนั้นก็กระโจนไปหามู่ซย่า

“นังสารเลว！ฉันจะฆ่าแก”

สวี่ซิงซิงลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็วแล้วก็พุ่งตรงไปยังตัวมู่ซย่า เธอพึ่งจะวิ่งได้สองก้าว ก็มีฝ่ามือใหญ่ตบใส่ใบหน้าเธอซะแล้ว