ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 279

เยี่ยซือเจวี๋ยที่มีดวงตาสีดำราวกับหินภูเขาไฟมาตั้งแต่เกิด เมื่ออยู่ใต้แสงแดดก็ยิ่งทำให้ดูลึกล้ำและแวววาวมากขึ้น

มู่ซย่ารู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ

เธอกระแอมไอ ใช้การพูดเล่นมากลบเกลื่อนอารมณ์ประหลาดในใจ “ ฉันรู้ว่าคุณรวย ฉันแต่งงานกับชายโสดอายุมากที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมยังไงล่ะ ”

แต่แล้วเยี่ยซือเจวี๋ยกลับจับประเด็นสำคัญผิด ขมวดคิ้วมุ่น “ อายุมาก ฉันแก่กว่าเธอแค่สามปีเองนะ ”

มู่ซย่าเห็นเขาหัวเสียกับเรื่องอายุเป็นพิเศษ จึงพูดยิ้มๆว่า “ ห่างกันสามปีมุมมองความคิดก็ต่างกันไม่รู้หรือไง ”

คิ้วของเยี่ยซือเจวี๋ยค่อยๆขมวดขึ้นมา เกิดรอยย่นสามเส้นกลางหน้าผาก เห็นได้ชัดว่าคิดจริงจังกับเรื่องล้อเล่นของมู่ซย่าซะแล้ว

มู่ซย่าพูดอย่างรู้สึกจนใจว่า “ ฉันแค่ล้อคุณเล่น คุณนี่มันล้อเล่นไม่ได้เลยนะ...... ”

ก่อนหน้านี้เธอพูดคำว่า ” มอบให้ทั้งชีวิต ” เยี่ยซือเจวี๋ยก็เอาแต่พูดถึงเรื่องนี้ ตอนนี้มีคำว่า ” ห่างกันสามปีมุมมองความคิดย่อมต่างกัน ”เพิ่มขึ้นมา เธอเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่า เยี่ยซือเจวี๋ยก็คือคนขวานผ่าซากคนหนึ่ง อย่าได้ล้อเล่นใดๆกับเขาเด็ดขาด

ปรากฏว่า หลังจากได้ฟังคำอธิบายของมู่ซย่าแล้วคิ้วที่ขมวดแน่นของเยี่ยซือเจวี๋ยก็ยังไม่คลายออก

ได้ยินเยี่ยซือเจวี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจว่า “ เธอไปรอฉันที่รถเถอะ ฉันจะไปเอาเสื้อเธอมาให้ ”

ว่าแล้ว เขาก็หมุนตัวเดินเข้าไปข้างใน

“ นี่...... ”มู่ซย่าเรียกเขา แต่เยี่ยซือเจวี๋ยก็ไม่หันกลับมา ไม่รู้ว่าไม่ได้ยินจริงๆหรือว่าแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินกันแน่

มู่ซย่าส่ายหน้าอย่างกลุ้มใจ

นี่โกรธกันจริงๆแล้วเหรอ ขนาดนั้นเชียว

แล้วจะง้อยังไง เธอไม่เคยง้อผู้ชายซะด้วย

ขณะที่มู่ซย่ากำลังรู้สึกกลุ้มใจ ทันใดนั้นเธอก็เห็นรถคันหนึ่งจอดลงที่ข้างถนน คนที่ลงมาจากรถทั้งหมดเธอคุ้นตาเป็นอย่างดี

นี่มันสวี่ซิงซิงกับมู่เฉินเหล่ยไม่ใช่เหรอ

มือของสวี่ซิงซิงถูกบอดี้การ์ดจับมัดเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าเป็นการถูกบังคับมาที่สำนักงานกรมกิจการพลเมือง