ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 278

ซือถูไห่ถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง ในสมองมีแต่ความหงุดหงิดไร้ที่สิ้นสุด

เขาไม่ควรจะรับผู้หญิงบ้าคนกลับมาเลย

ทำเขาขายหน้าจนป่นปี้

ดีที่ว่าพอมู่ซินเยว์ไปแล้ว ในที่สุดสวนดอกไม้หลังบ้านก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง

ซือถูไห่ประสานสองมือขึ้นมาเอ่ยขอโทษกับแขกที่มาร่วมงานศพ “ทุกท่าน ต้องขออภัยจริงๆ ซินเย่ว์เสียใจมากเกินไป สภาพจิตใจไม่สู้จะดีนัก ทำให้ทุกท่านเห็นเป็นเรื่องตลกไปเลย”

แขกเหรื่อต่างก็สบตากัน แต่ละคนยกมือขึ้นมาโบกและพูดว่าตามกันว่า “ ไม่เป็นไรไม่เป็นไร เข้าใจได้ ”

“ ขอให้คุณนายซือถูระวังสุขภาพด้วย ลูกตายไปแล้วยังมีใหม่ได้ แต่ถ้าเสียสุขภาพไปจะไม่ดี ”

“ คุณก็ต้องระวังสุขภาพด้วย...... ”

ทุกคนต่างพูดปลอบใจ ในที่สุดอารมณ์ของซือถูไห่ก็สงบลงไปไม่น้อย

สวี่ยิงซานลังเลอยู่ชั่วครู่ แล้วก็เดินเข้าไป ดึงตัวซือถูไห่ไปคุยด้วย “ ต้าไห่ อาการของซินเย่ว์ไม่ปกติเลย ยังไงก็หาหมอดีๆมาตรวจสักหน่อย ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป......ไม่ไหวแน่ ”

ซือถูไห่พยักหน้า “ ผมจะหาหมอมารักษาเธอเอง ”

“ พูดถึงเรื่องหมอ.....”สวี่ยิงซานยกนิ้วโป้งขึ้นมาพูดว่า “มู่ซย่าของคุณฝีมือการแพทย์ยอดเยี่ยมมาก เมื่อคืนผมเกือบจะตายเพราะเส้นเลือดในสมองแตก เธอเป็นคนช่วยชีวิตผมเอาไว้ ”

ซือถูไห่นิ่งอึ้ง ถามอย่างประหลาดใจว่า “ มู่ซย่ามีทักษะการแพทย์ด้วยเหรอ ”

สวี่ยิงซานมองซือถูไห่ด้วยสีหน้าอึ้งตะลึง “ นี่คุณเป็นถึงพ่อแต่ไม่รู้ว่ารู้สาวของตัวเองเป็นหมอเทวดาอย่างนั้นเหรอ ”

“ เอ่อ......มันจะเป็นไปได้ยังไง ” สมองของซือถูไห่หยุดหมุนในชั่วพริบตา

มู่ซย่าเติบโตมาจากบ้านนอกไม่ใช่หรือไง ไปเรียนวิชาแพทย์มาจากไหน

เมื่อสวี่ยิงซานเห็นว่าซือถูไห่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ก็ยิ่งรู้สึกอึ้งมากขึ้น

เขารีบพูดเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ซือถูไห่ฟังอย่างตื่นเต้น ซือถูไห่ได้แต่ฟังอย่างมึนงง

สวี่ยิงซานพูดจบแล้ว ก็ตบไปที่บ่าของซือถูไห่อย่างรู้สึกอิจฉา พูดว่า “ ลูกสาวของคุณคนนี้เป็นสิ่งล้ำค่าจริงๆ คุณต้องดีกับเธอให้มากๆ อย่าทำเหมือนที่ทำกับชิงซาน ต้องดูแลเธอให้ดีๆนะ ”

ซือถูไห่พยักหน้ารับอย่างเหม่อลอย ผ่านไปครู่ใหญ่กว่าจะได้สติ

แต่ปฏิกิริยาแรกของเขานั้นไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรู้สึกตื่นเต้น แต่เป็นความหวาดระแวง

ในเมื่อมู่ซย่ามีฝีมือการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้น แต่คนเป็นพ่ออย่างเขากลับไม่รู้อะไรเลย

มู่ซย่าจงใจปกปิดเขาเหรอ ทำไมเธอต้องปกปิดเขาด้วย

หรือว่ามู่ซย่าจะเหมือนกับมู่ซินเย่ว์ ที่มีใจคิดไม่ซื่อ

หรือว่า เธอมีเป้าหมายในการกลับมาครั้งนี้ ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ซือถูไห่ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกหนาวสันหลัง ดวงตาคู่นั้นดำสนิทราวกับสีของท้องฟ้ายามค่ำคืน เขาเหมือนจมดิ่งลงไปในความกดอากาศต่ำ

บางที.....เขาอาจจะต้องทำความเข้าใจลูกสาวของเขาคนนี้ให้มากขึ้น

ซือถูไห่กำหมัดแน่น ค่อยๆหรี่ตาลง ในดวงตามีแววเย็นชาผุดขึ้นมา ราวกับจุดสูงสุดของภูเขาน้ำแข็งที่เยือกเย็นที่สุด

มู่ซย่าที่เพิ่งจะจดทะเบียนสมรสเรียบร้อยและกำลังออกมาจากกรมกิจการพลเรือนจู่ๆก็จามออกมา “ ฮัดเช่ย..... ”

เธอถูจมูกตัวเอง ในใจมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีนัก

“ เป็นหวัดเหรอ “ เยี่ยซือเจวี๋ยขมวดคิ้วมองมาที่เธอ ในสายตาเผยแววห่วงใยให้เห็น

มู่ซย่าพยักหน้า ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมเสื้อกันหนาวของตัวเองเอาไว้ที่สำนักงานของกรมกิจการพลเรือน

“ ฉันลืมเสื้อกันหนาวไว้ข้างใน ฉันขอไปเอาก่อน ”

มู่ซย่ากำลังจะหมุนตัวกลับเข้าไป เยี่ยซือเจวี๋ยก็กดไหล่เธอเอาไว้ “ เธอไปขึ้นรถก่อน ฉันจะไปเอาให้เอง เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปกินอาหารกลางวัน คิดว่าตอนนี้บ้านเธอคงจะวุ่นวายน่าดู เธอกลับไปมันก็คงกินอะไรไม่ลง ”

มู่ซย่าพยักหน้า “ ได้ ”

ว่าแล้ว เธอก็พูดเสริมขึ้นอีกว่า “ ฉันไม่อยากกินเกี๊ยว...... ”

กินเกี๊ยวหลายมื้อติดๆกัน ตอนนี้แค่นึกถึงเกี๊ยวท้องไส้ก็รู้สึกปั่นป่วนแล้ว

เยี่ยซือเจวี๋ยยิ้มอย่างระอาใจ พูดว่า “ เธอคิดว่าแต่งงานกันวันแรก ฉันจะพาเธอไม่กินเกี๊ยวงั้นเหรอ มู่ซย่า เหมือนเธอจะยังไม่รู้นะว่าตัวเองแต่งงานกับใคร ”