ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 281

หรือว่าอีกฝ่ายที่จะแต่งงานกับมู่ซย่าไม่ใช่ตาแก่อะไร แต่เป็น......เยี่ยซือเจวี๋ย

เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

มู่ซย่าเป็นแค่หญิงสาวบ้านนอกคนหนึ่ง จะคู่ควรเยี่ยซือเจวี๋ยที่แม้แต่ตัวเธอเองยังไม่กล้าอาจเอื้อมได้ยังไง

ต้องเป็นความบังเอิญแน่ เธอเข้าใจผิดไปแน่ๆ

หลังจากนั้น สวี่ซิงซิงก็มองเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยเดินไปหยุดอยู่ข้างกายมู่ซย่า ส่วนมือข้างขวาของเขาก็บรรจงโอบเอวของมู่ซย่าเอาไว้อย่างอ่อนโยน

ท่าทีเช่นนี้ ใช้ได้ดีกว่าคำพูดเป็นสิบคำซะอีก

ประโยคที่ว่า “ ชาตินี้เธอไม่มีวันมีความสุขแน่ ” ราวกับฝ่ามือที่ฟาดลงมารัวๆ ตบลงมาที่ใบหน้าของสวี่ซิงซิงอย่างแรง

ทันใดนั้นสีหน้าของสวี่ซิงซิงก็ซีดขาวลง ความรู้สึกไม่พอใจและรู้สึกโกรธอย่างรุนแรงพุ่งขึ้นมาในจิตใจของสวี่ซิงซิง

เพราะอะไร

มีสิทธิ์อะไร

ทำไมผู้หญิงอย่างมู่ซย่าถึงแต่งงานกับเยี่ยซือเจวี๋ยได้ ส่วนเธอได้แต่แต่งงานกับคนไร้ประโยชน์อย่างมู่เฉินเหล่ยเท่านั้น

สองมือของสวี่ซิงซิงกำหมัดไว้แน่น เล็บมือจิกลึกเข้าไปยังใจกลางฝ่ามือแต่ก็ไม่รู้สึกอะไร

ก่อนอื่นเยี่ยซือเจวี๋ยได้ทำการคลุมเสื้อนอกให้กับมู่ซย่าอย่างอบอุ่นอ่อนโยน จากนั้นก็กวาดตามองสวี่ซิงซิงและมู่เฉินเหล่ยด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง พูดว่า “ นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะทนพวกคุณ ถ้าครั้งหน้าผมยังเห็นว่าพวกคุณพูดจาดูถูกภรรยาของผมอีก อย่าหาว่าผมไม่เตือนพวกคุณก็แล้วกัน ”

น้ำเสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยเย็นชาและคมกริบ บวกกับท่าทีที่น่าเกรงขามราวกับราชา ทำเอาสวี่ซิงซิงและมู่เฉินเหล่ยต่างก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมาจากแผ่นหลัง

ท่าทีน่าเกรงขามของเยี่ยซือเจวี๋ยไม่ใช่ว่าใครที่ไหนก็สามารถจะทานทนได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนไร้ประโยชน์อย่างมู่เฉินเหล่ยและคนที่เก่งแต่ตอนที่อยู่ในบ้านอย่างสวี่ซิงซิง

ทั้งสองคนตกใจจนแทบจะไม่กล้าหายใจแรง

จากนั้นเยี่ยซือเจวี๋ยก็หันไป เผยสีหน้าอบอุ่นให้กับมู่ซย่า ความแตกต่างนั้นเห็นได้อย่างชัดเจน มันทำให้สวี่ซิงซิงรู้สึกอิจฉาจนแทบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว