ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 282

ในรถไมบัค

หลังจากเยี่ยซือเจวี๋ยเข้าไปนั่ง คนขับรถก็รีบลดแผงกั้นพิเศษภายในรถลงมาอย่างรู้ใจ แบ่งด้านหน้าและด้านหลังให้อยู่กันคนละโลก

เยี่ยซือเจวี๋ยรูปร่างสูงใหญ่ พอเขาเข้ามาในรถ มู่ซย่าก็รู้สึกว่าบรรยากาศภายในคับแคบลง

คนขับรถก็ดันเอาแผงกั้นในรถลงมาอีก ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย

แต่เยี่ยซือเจวี๋ยกลับมีท่าทีที่นิ่งและดูสบายใจมาก

มู่ซย่าแอบด่าตัวเองในใจว่าไม่เอาไหน

แค่แต่งงานกันในนามเท่านั้น ทำไมเธอต้องตื่นเต้นเหมือนได้เป็นเจ้าสาวตัวจริงด้วย

ในขณะที่มู่ซย่ารู้สึกวุ่นวายอยู่ในใจ จู่ๆเยี่ยซือเจวี๋ยก็ยืนของสิ่งหนึ่งที่คล้ายๆกับสัญญามาให้เธอหนึ่งฉบับ

เธอถามอย่างประหลาดใจว่า “ นี่คือ ”

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดขึ้นอย่างสบายๆว่า “ ข้อตกลงที่เธอเคยพูดเอาไว้ ฉันทำเป็นสัญญามาให้เธอ เธอลองอ่านดู ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็เซ็นชื่อซะ พวกเราต่างคนต่างเก็บคนละฉบับ ”

มู่ซย่านิ่งอึ้งไป เผลอมองไปที่สัญญาฉบับนั้น

บนหน้ากระดาษมีตัวอักษรเต็มไปหมด เธอคือฝ่าย ข ในสัญญาซึ่งมีหน้าที่ต้องปฏิบัติตามสัญญา เยี่ยซือเจวี๋ยเป็นฝ่าย ก คนร่างสัญญา

มู่ซย่าคิดว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะเอาเปรียบเธอซะอีก ปรากฏว่าพออ่านดูอย่างละเอียดแล้ว ผู้ที่ได้รับประโยชน์จากเงื่อนไขต่างๆในสัญญาแทบจะเป็นเธอทั้งสิ้น มีข้อจำกัดต่อเยี่ยซือเจวี๋ยมากมาย อย่างเช่น ” ถ้าหากฝ่าย ก ใกล้ชิดกับบุคคลต่างเพศมากเกินไป ฝ่าย ข สามารถขอหย่าได้ อีกทั้งยังมีสิทธิ์เรียกร้องให้ฝ่าย ก หย่าโดยไม่แบ่งสินสมรสใดๆ ” เป็นต้น

แต่เงื่อนไขที่มีต่อเธอนั้นก็แค่ข้อเดียว ก็คือห้ามใกล้ชิดกับบุคคลต่างเพศมากเกินไป ถ้าฝ่าฝืนเงื่อนไข เธอก็ต้องหย่าโดยไม่ได้สินสมรสติดตัวไปเลย

พูดง่ายๆก็คือ เป็นสัญญาที่ให้ประโยชน์ต่อเธอโดยไร้ผลเสียอย่างสิ้นเชิง

มู่ซย่าอ่านถึงตรงนี้ ก็มองไปที่เยี่ยซือเจวี๋ยด้วยความตกตะลึง

“ เยี่ยซือเจวี๋ย ” มู่ซย่าอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ สัญญานี้นายเป็นคนร่างเองเหรอ ”

เยี่ยซือเจวี๋ยทำเสียงขึ้นจมูก พูดว่า “ อย่างนั้นก็ดี ”

มู่ซย่าสะอึก กัดฟันแน่นและเซ็นชื่อลงไปในสัญญา

สัญญาที่ไม่ได้มีผลเสียอะไรต่อเธอเลย ทำไมเธอจะไม่เซ็น

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ชอบเธอน่ะดีแล้ว ถ้าชอบเธอเข้า การแต่งงานครั้งนี้เธอคงไม่กล้าตกลงแต่งด้วย มีโซ่ตรวนของความรู้สึกเพิ่มขึ้นมา ก็ไม่ใช่แค่การแต่งงานปลอมๆแล้ว

ชั่วขณะนั้น ทั้งสองคนต่างก็มองไปยังนอกหน้าต่างในฝั่งของตนเอง ไม่มีใครพูดอะไรอีก

บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบ

หลังจากผ่านไปสิบนาที รถไมบัคก็มาจอดอยู่ที่หน้าประตูร้านอาหารส่วนตัวแห่งหนึ่ง

เมื่อมู่ซย่าลงจากรถแล้วมองดูชื่อร้านอาหาร ฝีเท้าก็ชะงักไปทันที เห็นป้ายชื่อร้านมีตัวอักษรสีทองโดดเด่นขนาดใหญ่เขียนไว้ว่า “ ร้านอาหารหว่านเย่ว์ ”