ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 286

เยี่ยซือเจวี๋ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถามว่า “ สองสามีภรรยาวิลเลียมส์ที่มีชื่อเสียงในวงการจิตวิทยาน่ะเหรอ ”

“ อืม ” มู่ซย่าพยักหน้า พูดว่า “ พวกเขาคือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้ และยังเป็น.....พ่อแม่บุญธรรมของฉันด้วย ”

เยี่ยซือเจวี๋ยเบิกตากว้างอย่างรู้สึกประหลาดใจ ผ่านไปหลายวินาที เยี่ยซือเจวี๋ยเพิ่งจะหาเสียงของตัวเองเจอ “ หรือว่า......ตอนนั้นที่เธอสามารถรักษาโรคPTSD......แต่ว่า เธอใช้วิธีการรักษาแบบแพทย์แผนจีน นี่สองสามีภรรยาวิลเลียมส์เป็นคนสอนเธอเหรอ ”

“ อืม ” มู่ซย่าพยักหน้าอีกครั้ง “ ที่จริง ตอนนี้พวกเขาไม่ได้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาเพียงด้านเดียวเท่านั้น พวกเขากำลังศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับแพทย์แผนจีนอย่างลึกซึ้ง ถ้าพูดให้ถูกคือ วิชาแพทย์แผนจีนโบราณ ช่วงแรกที่พวกเขาเดินทางมาเพื่อศึกษาวิชาแพทย์แผนโบราณ ได้เดินทางไปพบกับหมอที่มีชื่อเสียงแต่รักสันโดษคนหนึ่งในชนบท และพบเข้ากับฉันที่ถูกทอดทิ้งพอดี จึงพาฉันไปที่ต่างประเทศด้วย ดังนั้น ฉันจึงเติบโตมาจากต่างประเทศตั้งแต่เด็ก เรื่องที่ว่าฉันมาจากบ้านนอก ล้วนเป็นเรื่องลวงที่ฉันใช้เงินจำนวนกุขึ้นมา ”

“ มิน่า...... ”เยี่ยซือเจวี๋ยมองเธอ “ ทุกคนต่างก็คิดว่าเธอมาจากบ้านนอก แค่กลับไม่มีใครรู้ ว่าเธอคือลูกสาวบุญธรรมของสองสามีภรรยาวิลเลียมส์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังมาก ”

“ อืม......พวกเขาดีกับฉันมาก แต่ว่าตอนนี้ ฉันยังไม่สามารถเปิดเผยสถานะของพวกเขาได้ ”

“ ฉันเข้าใจ ” เยี่ยซือเจวี๋ยนิ่งเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “ ฉันรู้แล้ว ตอนนี้มีอยู่ชื่อหนึ่งบางทีอาจจะช่วยเธอได้ ”

“ ใคร ”มู่ซย่าดวงตาเป็นประกาย ถามเขา

เมื่อเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยทำท่ามีลับลมคมใน หยักยิ้มมุมปากพูดว่า “ เห็นที ฉันคงต้องกลับไปเป็นเพื่อนเธอเพื่อทำการแสดงซะแล้ว ”

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง

รถไมบัคก็จอดอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ซือถู

ตอนนี้ คนที่มาร่วมงานศพในคฤหาสน์ก็ทยอยกลับกันหมดแล้ว เหลือแค่สวี่ยิงซานที่ยังคงพูดคุยอยู่กับซือถูไห่

เมื่อสวี่ยิงซานเห็นมู่ซย่า ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ทักทายด้วยรอยยิ้มว่า “ ซานซาน หนูกลับมาแล้วเหรอ เมื่อกี้ไม่เห็นหนู ไปไหนมาเหรอ ”

ก่อนอื่นมู่ซย่าได้ทำการสำรวจซือถูไห่แวบหนึ่ง

ปรากฏว่าในสายตาของซือถูไห่มีแววตาที่แปลกไปจากก่อนหน้านี้นั่นก็คือ ความระแวง

ก่อนหน้านี้ ซือถูไห่ไม่เคยใช้สายตาเช่นนี้มองเธอมาก่อนเลย

มู่ซย่าแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หลังจากที่เรียก ” คุณพ่อ ” ด้วยเสียงอ่อนหวานเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ก็หันไปทักทายสวี่ยิงซาน จากนั้นก็ตอบว่า “ ฉันไปทำธุระกับเยี่ยซือเจวี๋ยมาค่ะ ”

สวี่ยิงซานเพิ่งจะสังเกตเห็นเยี่ยซือเจวี๋ย รีบพยักหน้าทักทายว่า “ คุณชายเยี่ย ”

“ ครับ ”เยี่ยซือเจวี๋ยตอบรับเสียงเรียบ จากนั้นก็ถามสวี่ยิงซานว่า “ สุขภาพของท่านประธานสวี่เป็นอย่างไรบ้าง ”

สวี่ยิงซานใช้กำปั้นทุบที่หน้าอกตนเอง พูดว่า “ ดีมากเลย ขอแค่ตัวปัญหาที่บ้านคนนั้นไม่ก่อเรื่องอะไรอีก ร่างกายผมก็ยังทนต่อไปได้ชั่วคราว ”

เยี่ยซือเจวี๋ยพอใจกับคำตอบของสวี่ยิงซานมาก และกลายมาเป็นผู้เปิดหัวข้อสนทนาโดยปริยาย “ ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ ถ้ายังรู้สึกไม่สบายตรงไหน สามารถไปหาหมอเจี่ยนที่โรงพยาบาลของหลัวอี้ได้ แม้ว่าเขาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยา แต่เขาได้รับการถ่ายทอดวิชาจากสองสามีภรรยาวิลเลียมส์ และเรียนวิชาแพทย์แผนจีนโบราณกับพวกเขา...... ”

“ ไม่เป็นไรไม่เป็นไร ” สวี่ยิงซานตัดบทสนทนาของเยี่ยซือเจวี๋ยทันที มองมู่ซย่าด้วยสายตาชื่นชมก่อนจะพูดว่า “ ผมไม่จำเป็นต้องไปหาหมอเจี่ยนอะไรนั่นเลย ตอนนี้มีหมอเทวดามายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้วนี่ไง ”

ด้วยสายตาที่ว่องไวของมู่ซย่าเธอสังเกตเห็นซือถูไห่มีสีหน้าขรึมลงอีกแล้ว

เธอกำลังจะพูดบางอย่าง แต่เยี่ยซือเจวี๋ยที่อยู่ข้างๆชิงพูดออกมาก่อนว่า “ วิชาแพทย์ของมู่ซย่าก็ร่ำเรียนมาจากหมอเจี่ยน เธอมีความรู้แค่ผิวเผินเท่านั้น จะเรียกว่าหมอเทวดาคงไม่ได้ คงพูดได้แค่ว่าหมอเจี่ยนสอนได้ดีมาก ”

“ อะไรนะ ”

“ อะไรนะ ”สวี่ยิงซานกับซือถูไห่รู้สึกอึ้งในเวลาเดียวกัน

โดยเฉพาะซือถูไห่ เขารีบถามว่า “ ซานซาน ลูกเพิ่งจะเรียนวิชาแพทย์เหรอ ”