ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 296

มู่ซย่ากำลังเหม่อลอย

ซือถูไห่ก็เดินเข้ามาด้วยความเร่งรีบ “ลูก พ่อเกือบลืมเลยว่าคืนนี้มีประชุมคณะหุ้นส่วนด้วย ลูกอยู่ดูแลทางนี้นะ ตอนกลางคืนน่าจะไม่มีคนมาแล้ว ลูกดูแลคุณชายเยี่ยดีๆนะ อย่าปล่อยให้เขารู้สึกไม่สบายละ เข้าใจไหม?”

มู่ซย่าพยักหน้าหงึกๆ พลางพูดแย้มยิ้ม “ได้ค่ะ พ่อไปทำงานได้เลย หนูจะดูแลเรื่องที่บ้านเอง”

“ดี งั้นพ่อไปละ” ซือถูไห่หมุนกายแล้วเดินออกไป

สิ่งที่เขาไม่เห็นก็คือ วินาทีที่เขาหมุนกาย แววตาอ่อนโยนก็กลายเป็นใบมีดน้ำแข็งอันคมแหลม

เธอหรี่ตามองด้วยแววตาเย็นยะเยือก และยิ่งมีแสงไฟในสวนกระทบใบหน้าด้านข้างเธอแล้วก็ยิ่งดูเย็นยะเยือกมากขึ้น

มันเป็นอย่างที่เธอคาดการณ์จริงๆ การตายของคุณแม่เกี่ยวข้องกับซือถูไห่กับมู่ซินเย่ว์ ทว่าแปลกตรงที่ไม่ว่ายังไงมู่ซินเย่ว์ก็ไม่ยอมบอกรายละเอียด เหมือนจะมีคนอื่นร่วมด้วย

แต่เธอก็ไม่รีบร้อนที่จะเค้นหาคำตอบ ในเมื่อแน่ใจแล้วว่าสองคนนี้คือผู้ร้ายฆ่าแม่ของเธอ งั้นเธอก็เริ่มเดินแผนแก้แค้นได้แล้ว

ไม่ว่าจะเป็นซือถูชิงหรือว่ามู่ซินเย่ว์ เธอก็จะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว

ภายในสวนหลังบ้านที่เงียบสงบ แสงเทียนสีขาวเสมือนลิ้นของงูกำลังเอนเอียงไปมา โล่งศพสีแดงตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น มีกระแสลมพัดกระทบต้นไม้ใบหญ้าแล้วเกิดเสียงสวบสาบเคียงคู่

บรรยากาศแบบนี้เป็นใครก็ต้องรู้สึกวังเวงเหมือนกัน

ทว่ามู่ซย่ายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวตั้งนาน สีหน้ายังคงเรียบเฉย คล้ายกับกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนเหมือนวันปกติ

ระหว่างที่พ่อบ้านเดินสำรวจที่สวนดอกไม้ เขาก็เห็นมู่ซย่ายืนอยู่คนเดียว จึงรีบเข้าไปถาม “คุณหนูใหญ่ ถ้ากลัวก็ไม่ต้องเฝ้าศพแล้วครับ พวกผมจะเฝ้าเอง”

“กลัว?” มู่ซย่าคลี่ยิ้ม

ตายไปแล้วจะกลัวทำไม? หรือต้องกลัววิญญาณงั้นหรือ?

ถ้ามีแบบนี้จริงๆ แม่ของเธอก็คงพาซือถูไห่กับมู่ซินเย่ว์ไปแล้ว