ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 304

เธออดไม่ได้ที่จะพูดว่า “นายจะไปต่างประเทศก็ระวังตัวด้วย ไม่อยู่ในประเทศ ไม่ใช่พื้นที่ของนาย ต้องระวังเป็นพิเศษ”

ทางด้านเยี่ยซือเจวี๋ยนิ่งเงียบไป หลังจากนั้นชั่วครู่ก็ส่งเสียงถามกลับมาว่า “เธอกำลังเป็นห่วงฉันใช่ไหม”

สีหน้าของมู่ซย่าแข็งค้าง จากนั้นก็พูดไม่ตรงกับใจว่า “ฉันกำลังเป็นห่วงตัวเองต่างหาก ถ้านายเป็นอะไรไป เรื่องวุ่นวายทั้งหลายแหล่ของฉันจะให้ใครช่วยล่ะ”

“อ๋อ” เยี่ยซือเจวี๋ยรับคำด้วยเสียงอุดอู้ พูดว่า “วางใจได้ แม่ฉันเคยไปดูดวงให้ฉัน บอกว่าฉันจะอายุยืนเป็นร้อยปี ไม่ตายง่ายๆ เอาล่ะ ใกล้จะถึงเวลาแล้ว ฉันต้องไปประชุมก่อน ประชุมเสร็จก็จะออกเดินทางแล้ว ก่อนบินจะโทรหาเธอแล้วกัน”

“อืม” มู่ซ่าหมุนแหวนที่อยู่บนนิ้ว สูดลมหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่งก่อนจะพูดว่า “แหวนสวยมาก ฉันชอบมาก ขอบคุณ”

เธอพูดจบ ก็รีบกดวางสายทันที เหมือนต้องการจะหนีอะไรบางอย่าง

เยี่ยซือเจวี๋ยที่อยู่ปลายสายเปลี่ยนสีหน้าจากบึ้งตึงเป็นสีหน้าดีใจขึ้นมาทันที

มุมปากของเขาโค้งขึ้น แววตาก็ยิ้มตามไปด้วย

ลึกๆด้านในแล้วก็ยังคงเป็นสาวน้อยขี้อายอยู่ดี......

และในเวลาเดียวกันนี่เอง ผู้บริหารคนหนึ่งที่มาเรียกเยี่ยซือเจวี๋ยไปเข้าประชุมได้ผลักประตูเข้ามา

แค่แวบแรกเขาก็มองเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยที่มีรอยยิ้มเต็มใบหน้า ทำให้เขาเบิกตากว้างรู้สึกมึนงงขึ้นมาทันที

สวรรค์ นี่เขามองเห็นอะไรเนี่ย

ประธานเยี่ยที่มีใบหน้าเย็นชาเหมือนภูเขาน้ำแข็งกำลังยิ้มอย่างนั้นเหรอ

ผู้บริหารระดับสูงคนนั้นรีบขยี้ตาตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้มองผิดไป แต่แล้วเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้ง ก็เห็นว่าเยี่ยซือเจวี๋ยกำลังมองเขาด้วยสายตาเย็นชา

ผู้บริหารระดับสูงคนนั้นรู้สึกร้อนใจขึ้นมา มั่นใจว่าตัวเองดูผิดไปแน่ๆ

เขารีบเอ่ยปากบอกว่า “ท่าน ท่านประธาน......ได้เวลาประชุมแล้ว”

“รู้แล้ว” เยี่ยซือเจวี๋ยตอบรับด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินผ่านเขาออกไป

ผู้บริหารระดับสูงคนนั้นถอนหายใจออกมายาวๆ เดินตามไปยังห้องประชุม

โต๊ะกลมในห้องประชุมได้มีองค์ประชุมนั่งกันเต็มหมดแล้ว เยี่ยซือเจวี๋ยเดินไปนั่งในที่นั่งของตนเอง

ทันใดนั้นก็มีคนลุกขึ้นมารายงานทันทีว่า “ท่านประธาน พวกเราเพิ่งจะได้รับข่าวมาว่า บริษัทย่อยทางฝั่งยุโรปได้มีพวกฝีมือดีหลายคนยื่นหนังสือลาออก นี่เป็นครั้งที่สามแล้วของเดือนนี้ที่มีฝ่ายเทคนิคฝีมือดีขอลาออกจำนวนมากอย่างนี้......”

บริษัทย่อยทางฝั่งยุโรป ผลิตสินค้าไฮเทคเป็นหลัก ถ้าผู้จัดการลาออกสามารถหาได้ทุกเมื่อ แต่ฝ่ายเทคนิคชำนาญการลาออก ยากมากที่จะหาคนอื่นมาชดเชยได้ในเวลาอันสั้น

ไม่ต้องเดา ต้องเป็นคนที่หลบอยู่ในที่มือคนนั้นกำลังแย่งคนของเขาอยู่

คนในประเทศเจ้านั่นมันเอาไปไม่ได้ จึงเริ่มลงมือจากบริษัทย่อยในต่างประเทศ

ช่างพยายามสุดกำลังในการหาเรื่องให้เขาจริงเชียว

เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า แสดงให้เห็นว่าตัวเองเข้าใจแล้ว และหลังจากนั้นก็มีผู้บริหารระดับสูงคนที่สองยืนขึ้นรายงาน

สถานการณ์ก็คล้ายๆกัน ก็คือฝ่ายเทคนิคของลาออก หรือไม่ก็บริษัทที่ร่วมลงทันในต่างประเทศจู่ๆก็ขอยกเลิกสัญญา

เยี่ยซือเจวี๋ญฟังเงียบๆอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ผมเข้าใจแล้ว เรื่องลาออก ให้ถ่วงเวลาไว้ก่อน อย่าเพิ่งอนุมัติ เดี๋ยวผมจะเดินทางไปยุโรป ไปพูดคุยกับพวกเขาด้วยตัวผมเอง”

สิ้นสุดการประชุม

เยี่ยซือเจวี๋ยก็ขึ้นรถเดินทางไปสนามบินทันที

ระหว่างทางเขาโทรหาหลัวอี้ เอ่ยปากถามว่า “ทางฝั่งนายตรวจเจออะไรบ้าง”

ทางด้านหลัวอี้ตอบกลับมาว่า “ของที่พวกมันทิ้งไว้ในรังของพวกมันส่วนใหญ่ผลิตจากแถบยุโรป พวกเราก็เลยตามเบาะแสมาที่ยุโรป วันนี้เพิ่งจะถึงยุโรป กำลังจะบอกนายอยู่พอดี แต่นายดันโทรหาฉันก่อน”

“บังเอิญจริงๆ” เยี่ยซือเจวี๋ยมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างที่รถแล่นผ่านไปอย่างไม่หยุด “ตอนนี้ฉันกำลังจะไปยุโรป ตอนนี้อยู่ระหว่างทางไปสนามบิน”