ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 306

ได้ยินซือถูไห่บอกว่า “เดิมทีคุณย่าท่านก็อายุมากแล้ว พ่อไม่คิดจะบอกท่าน ท่านจะได้ไม่ต้องเป็นคนผมหงอกส่งคนผมดำจากไปก่อน จะรู้สึกเสียใจขนาดไหน แต่ในที่สุดก็ปิดข่าวนี้เอาไว้ไม่อยู่ ตอนนี้ท่านเอาแต่โวยวายให้พ่อไปรับท่านมา พ่อคิดว่าในเมื่อลูกอยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ บวกกับไม่เจอกับท่านมาหลายปีแล้ว ก็ไปรับท่านกับพ่อดีกว่า”

ซือถูไห่ไม่ได้ใช้น้ำเสียงที่ต้องการจะปรึกษาหารือกัน มู่ซย่าไม่มีช่องว่างให้ปฏิเสธ จึงได้แต่ตอบรับไป “ก็ได้ค่ะ ถ้างั้นเดี๋ยวหนูเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะตามลงไปด้านล่างค่ะ”

“ได้ พ่อจะรอลูกอยู่ชั้นล่างนะ ลูกเอาเสื้อผ้าไปหลายชุดหน่อย ที่นั่นค่อนข้างห่างไกล คาดว่าน่าจะต้องพักที่นั่นหนึ่งคืนค่อยกลับมา”

“หนูทราบแล้วค่ะ” มู่ซย่าตอบ มองส่งซือถูไห่เดินออกจากห้องเธอไป

เมื่อแน่ใจแล้วว่าซือถูไห่เดินออกไปไกลแล้ว เธอจึงคลิกไปที่หน้าจอแสดงไฟร์วอลล์

บนหน้าจอปรากฏขึ้นมาว่า ในหนึ่งวันนี้ ยังไม่มีใครแฮ็คเข้าคอมพิวเตอร์ของเธอ

เห็นทีอีกฝ่ายดูจะมีความอดทนไม่น้อยเลยทีเดียว หรือไม่ ก็ลืมเธอไปแล้ว

มู่ซย่าค่อนข้างจะเชื่อในการคาดเดาข้อแรกมากกว่า

เธอไม่ได้รีบร้อนเก็บข้าวของ แต่ได้ทำให้ไฟร์วอลล์แน่นหนาขึ้นอีกครั้ง จากนั้นก็เชื่อมต่อกับมือถือ แล้วจึงลุกขึ้นเก็บของเดินลงไปที่ชั้นล่าง

ซือถูไห่ที่รออยู่ด้านล่างเริ่มจะทนไม่ไหวบ้างแล้ว มองมู่ซย่าที่เยื้องย่างลงมาอย่างไม่รีบร้อน ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วบ่นว่า “ทำไมถึงได้ช้าอย่างนี้”

มู่ซย่าดึงกระเป๋าสะพายลงมาให้ซือถูไห่ดู พูดยิ้มๆว่า “หนูคิดว่าถ้าได้นอนที่นั่นหนึ่งคืน ก็เลยเอาของพวกนี้ไปด้วย”

ซือถูไห่ก้มลงไปมอง ในกระเป๋ามีแต่เครืองใช้ส่วนตัวของหญิงสาวชนิดต่างๆเต็มไปหมด เหมือนหญิงสาวที่กำลังจะออกไปท่องเที่ยวไม่มีผิด

ถ้าเปลี่ยนเป็นซือถูชิงซาน คาดว่าซือถูไห่คงจะด่ากราดยกใหญ่ แต่เป็นมู่ซย่า......ยิ่งเธอดูไร้เดียงสาเท่าไหร่ ซือถูไห่ก็จะยิ่งรู้สึกสบายใจมากขึ้น

มีแต่หญิงสาวที่ดูอ่อนหวานน่ารักถึงจะถูกควบคุมได้ง่าย

ซือถูไห่มองดูสิ่งของจิปาถะมากมายในกระเป๋า ดวงตาก็อ่อนลงอย่างไม่รู้ตัว

มู่ซย่าครุ่นคิด ก่อนจะตอบกลับไปว่า “ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ”

เธอเพิ่งจะตอบเสร็จ ซือถูไห่ที่นั่งอยู่ทางวด้านซ้ายของรถก็เอ่ยถามขึ้นมาว่า “ข้อความจากใคร”

มู่ซย่าตอบตามความจริงไปว่า “เยี่ยซือเจวี๋ย เขากำลังจะไปยุโรป”

คิ้วของซือถูไห่ขมวดเป็นปมขึ้นมาทันที ถามว่า “คุณเยี่ย......ลูกเขยจะไปทำงาน ทำไมถึงไม่พาลูกไปด้วย เขาเคยพูดไหมว่าจะพาลูกไปด้วย”

มู่ซย่าส่ายหน้า “ไม่มีค่ะ เหมือนจะเป็นเรื่องด่วนมาก จองตั๋วเครื่องบินอย่างกะทันหัน”

ซือถูไห่เผยสีหน้าไม่สบอารมณ์ออกมา เปิดปากพูดว่า “วันหลังถ้าสามีตัวเองออกไปทำงานข้างนอก ลูกที่เป็นภรรยา ไม่ว่ายังไงก็ต้องตามไปด้วยเสมอ เขามีฐานะและตำแหน่งสูงขนาดนี้ อีกทั้งยังหนุ่มแน่นฐานะดี มีผู้หญิงมากมายอยากจะเข้าหาเขาจนตัวสั่น นางจิ้งจอกพวกนั้นเล่ห์เหลี่ยมไม่ธรรมดา บวกกับเขาก็เป็นผู้ชาย......ไม่มีเหตุผลที่ของหวานส่งถึงที่แล้วจะไม่กิน ลูกต้องระวังให้เป็นพิเศษ รู้ไหม”

มู่ซย่าได้ยินคำพูดนี้แล้วรู้สึกไม่สบายใจ เธอพยายามสะกดกลั้นความพอใจเอาไว้ ยิ้มพลางพยักหน้า “รู้แล้วค่ะ คุณพ่อ”