ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 31

สีหน้าของมู่ซินเย่ว์โกรธมาก เธอรู้แล้วว่าพวกเธอตกลงไปในหลุมพรางของมู่ซย่าอีกแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนอ่อนต่อโลก แต่จริงๆ แล้วประสบการณ์โชกโชนมาก!

สุดท้ายมู่ซินเย่ว์ผู้เป็นแม่ก็ถูกตำรวจสั่งสอนไปยกใหญ่ ทั้งสองคนไม่มีหลักฐานว่าถูกหักมือ บวกกับตรงนี้เป็นมุมอับของกล้องวงจรปิด ทำได้เพียงกลืนมันลงไปอีกครั้งและก้มหน้าขอโทษให้กับตำรวจ

บอกแล้วว่าอย่าทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า นี่เป็นครั้งที่สี่แล้วที่พวกเธอแพ้ให้กับเงื้อมมือของมู่ซย่า

พวกเขาจะไม่ประมาทอีกเป็นอันขาด!

หลังจากที่ตำรวจออกไปแล้ว ซือถูชิงซานก็ตะโกนด่ามู่ซย่าทันที “นังสารเลว! แกแสร้งอะไรของแก กล้าลงมือแต่ไม่กล้ายอมรับงั้นหรือ”

มู่ซย่าแบมือออก “ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ต้องยอมรับอะไรล่ะ”

“หน้าไม่อาย!”

“เรียนมาจากเธอไง”

“แก...”

ซือถูชิงซานสู้ฝีปากมู่ซย่าไม่ได้ จึงกระหืดกระหอบด้วยความโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะมู่ซินเย่ว์มาห้ามไว้ เธอเกือบจะพุ่งตัวไปทะเลาะกับมู่ซย่าแล้ว

ครั้งนี้ แม้แต่มู่ซินเย่ว์ก็ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงแล้ว เธอไม่สนใจมู่ซย่าและเดินออกไปทันที

มู่ซย่ายังมีธุระของตัวเองที่ต้องจัดการ เดิมทีตั้งใจจะหาข้ออ้างเพื่อลงจากรถกลางทางอยู่แล้ว เมื่อเห็นว่ามู่ซินเย่ว์ไม่ได้ให้เธอไปด้วยก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย นั่นคือสิ่งที่เธอต้องการพอดี

ที่สนามบินเรียกรถแท็กซี่ยากมาก มู่ซย่ารออยู่ข้างทางด้วยความอดทน

ผ่านไปไม่นาน รถเพื่อธุรกิจสีดำคันหนึ่งก็เข้ามาจอดด้านหน้าของเธอ

มู่ซย่ามองเข้าไปอย่างระมัดระวังและถอยหลังไปสองก้าว เห็นว่ากระจกรถของที่นั่งด้านหลังลดลงมา และปรากฏใบหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ย

ขณะที่มู่ซย่ากำลังลังเลว่าจะพูดทักทายเยี่ยซือเจวี๋ยดีหรือไม่ เยี่ยซือเจวี๋ยก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน “ลืมอีกแล้ว?”

มู่ซย่าอ้ำอึ้ง “ฉันไม่ได้...”

“แค่ขึ้นรถก็เท่านั้น” น้ำเสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยไม่มีอะไรต้องสงสัย

บางครั้งที่ตั้งใจทำเป็นไม่สนใจ จริงๆ แล้วในใจมักจะตรงกันข้าม

“ไม่เป็นไรครับ...” ผู้ช่วยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

ผู้หญิงขอบคุณไหมล่ะ เป็นใครก็ต้องยิ้มออกมาทั้งนั้นแหละ

วินาทีต่อมา ผู้ช่วยก็เห็นสายตาเย็นยะเยือกของเยี่ยซือเจวี๋ย กำลังจ้องมาที่เขาผ่านทางกระจกส่องหลัง สายตานั้นราวกับฆ่าคนได้เลยทีเดียว

ผู้ช่วยตกใจมากจนหลังมีเหงื่อซึมออกมา ตลอดเส้นทางนั้นเขาก็ไม่กล้าพูดคุยกับมู่ซย่าอีกแม้แต่ประโยคเดียว

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ก็ถึงธนาคารซานเฉียวแล้ว หลังจากมู่ซย่าลงจากรถและกำลังจะกล่าวขอบคุณ เยี่ยซือเจวี๋ยก็สั่งให้คนขับรถออกรถ “ออกรถ!”

รถก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว สีหน้าของมู่ซย่าก็เต็มไปด้วยความงงงวย

คนนี้นี่ อยู่ดีๆ ก็โกรธอะไรของเขา

มู่ซย่าขี้เกียจที่จะสนใจเขาแล้ว เธอถือบัตรสำรองที่ซือถูไห่ให้เธอไว้และเดินเข้าไปในธนาคาร

ผ่านไปไม่กี่นาที มู่ซย่าก็เดินออกมาจากธนาคาร