ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 30

มู่ซย่าทำตัวราวกับไม่รู้ว่ามู่ซินเย่ว์แจ้งความแล้ว เธอยังยืนใจเย็นอยู่ที่เดิม

ผ่านไปไม่นาน ตำรวจรักษาความปลอดภัยที่อยู่ใกล้ๆ กับสนามบินก็มาถึงและมาพร้อมกับรถพยาบาลด้วย

มู่ซย่าเห็นว่าจังหวะใกล้จะมาถึงแล้ว จึงเดินไปข้างๆ ซือถูชิงซานและอาศัยตอนที่เธอไม่ทันสังเกต ใช้มือสองข้างช่วยพยุงแขนของซือถูชิงซาน

“โอ๊ย…” ซือถูชิงซานตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด มืออีกข้างก็ผลักมู่ซย่าออกไปและตะโกนด้วยความหวาดกลัว “แม่! เธอทำหนูอีกแล้ว!”

มู่ซินเย่ว์ยกมือขึ้นเตรียมที่จะตบสั่งสอนมู่ซย่า แต่เมื่อคิดได้ว่าตำรวจมาถึงแล้ว เธอจึงต้องอดทนไว้และหันหลังกลับไปพูดกับตำรวจว่า “รีบจับเธอไป! เธอทำมือของลูกสาวฉันหัก!”

ตำรวจเหลือบมองไปที่มู่ซย่า เห็นว่าเป็นสาวน้อยบริสุทธิ์ไร้พิษภัย ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนคนที่หักมือของคนอื่นได้

“คุณหมอ! ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของผู้เคราะห์ร้ายที” ตำรวจเรียกให้แพทย์เข้ามาตรวจสอบ

ซือถูชิงซานรีบชี้มือที่เจ็บของตัวเองและพูดกับแพทย์ว่า “มือข้างนี้ค่ะ ฉันขยับมือไม่ได้เลย ขยับนิดเดียวก็เจ็บเหมือนกับกระดูกหักค่ะ”

แพทย์รีบเข้ามาตรวจดู แต่ตรวจไปตรวจมา แพทย์ก็แสดงความรู้สึกสงสัยออกมาและมองมู่ซย่าสลับกับซือถูชิงซานไปมา

“หมอคะ มีอะไรหรือ” ซือถูชิงซานถาม “หรือว่ามือของฉัน…ไม่สามารถหายได้แล้ว”

มู่ซินเย่ว์ตกใจมากและพูดขึ้นมาด้วยความโกรธในทันที “คุณตำรวจ รีบจับคนร้ายเร็ว!”

มู่ซย่าพูดขึ้นมาเสียงเรียบว่า “คุณน้า ฉันเรียนคุณว่าคุณน้าแล้ว ขอคุณหยุดเรียกฉันว่าคนร้ายด้วยค่ะ ถ้าเกิดคุณยังเรียนฉันแบบนั้น ฉันสามารถฟ้องหมิ่นประมาทคุณได้นะคะ”

“หมิ่นประมาท?” มู่ซินเย่ว์พูดดูถูกมู่ซย่า “เธอทำมือของน้องสาวหักขนาดนี้แล้ว ยังจะบอกว่าฉันหมิ่นประมาทอีกหรือ”

มู่ซย่าเลิกคิ้วขึ้นและพูดว่า “คุณน้า เรื่องบางเรื่องอย่ารีบพูดจะดีกว่า จะได้ไม่หน้าแตก รอดูว่าหมอจะว่าอย่างไรบ้างละกัน”

เมื่อมู่ซินเย่ว์เห็นท่าทางผ่อนคลายของมู่ซย่า ในใจของเธอก็รู้สึกร้อนรนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่ครั้งนี้มีทั้งพยานและหลักฐาน เธอไม่เชื่อหรอกว่ามู่ซย่าจะแก้ตัวอะไรได้

ซือถูชิงซานลองขยับมือตัวเองเล็กน้อย ครั้งนี้เธอพบว่ามือของเธอไม่เจ็บแม้แต่น้อยแล้ว

เธอลองออกแรงมากยิ่งขึ้น และพบว่าข้อมือสามารถออกแรงได้แล้ว

“กะ…เกิดอะไรขึ้น” ซือถูชิงซานมองมู่ซินเย่ว์และพูดขึ้นว่า “แม่ มือของหนูเหมือนจะหายแล้ว…”

“จริงหรือ” มู่ซินเย่ว์แตะมือของซือถูชิงซานเล็กน้อย ซือถูชิงซานไม่เจ็บแล้วสักนิดจริงๆ ด้วย

ขณะที่มู่ซินเย่ว์ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก็โกรธขึ้นมาอีกครั้งและจ้องมู่ซย่าพลางถามออกไป “เธอทำอะไรลงไปกันแน่!”

มู่ซย่าพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ฉันต้องถามมากกว่าว่าพวกคุณทำอะไรกัน แจ้งความเท็จสนุกไหม ต้องทำให้วุ่นวายจนทุกคนรู้เรื่องอื้อฉาวในครอบครัวเลยหรือ”

ซือถูชิงซานพูดขึ้นอย่างลนลาน “ฉันไม่ได้แจ้งความเท็จ! เมื่อสักครู่นี้มือของฉันหันแล้วจริงๆ! มู่ซย่าเธอหยุดเสแสร้งได้แล้ว! แม่ดูเธอสิ!”