ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 29

มู่ซย่าทำท่าทางตกใจมากและถามออกไป “ถ้าเธอไม่บอกฉัน ฉันก็ไม่รู้เลยนะ เธอยังมีเส้นอยู่งั้นหรือ”

“แก...”

“ฉันคิดว่าคนที่ปล่อยงูพิษให้ไปกัดคนอื่นเนี่ย แม้แต่ความเป็นมนุษย์ยังไม่มีเลย ฉันไม่รู้ว่าเธอยังมีเส้นอยู่ ขอโทษด้วยละกัน ครั้งหน้าฉันจะระวัง” มู่ซย่ายกยิ้ม

ซือถูชิงซานโกรธมาก เธอรู้ความหมายของสิ่งที่มู่ซย่าพูดออกมา เธอถอยหลังไปสองก้าวและพูดขึ้นว่า “แก...แกรู้ใช่ไหม...งูตัวนั้นแกเป็นคนเอามาปล่อยในห้องของฉันใช่ไหม!”

มู่ซย่ายิ้มอ่อน “จะโกรธขนาดนี้ทำไมกัน ฉันแค่เอาของของเธอไปคืนให้เธอก็เท่านั้นเอง”

ท่าทางของซือถูชิงซานราวกับว่าในที่สุดก็ถูกเธอจับได้ “ฉันจะฟ้องพ่อ! แกอย่าคิดจะเถียงข้างๆ คูๆ อีกเลย!”

มู่ซย่าพยักหน้าเล็กน้อยอย่างไม่แยแสและพูดว่า “เอาสิ เธอไปบอกพ่อ บอกว่าเธอเป็นคนปล่อยงูพิษในห้องฉัน สุดท้ายก็โดนฉันจับได้ แล้วฉันก็เอางูพิษไปคืนเธอ”

ซือถูชิงซานที่กำลังจะโทรศัพท์ก็ชะงักไปในทันที

จริงสิ...เธอเป็นคนเอางูพิษไปปล่อยในห้องของมู่ซย่าก่อน ถ้าไปฟ้องแบบนี้ สุดท้ายคนที่ซวยก็คือเธอเอง!

เรื่องนี้เธอทำได้แค่กลืนมันลงไปและไม่พูดถึงมันอีก

ซือถูชิงซานโกรธจนเหมือนจะมีไฟลุกโชนในดวงตา

“นังสารเลว! ฉันจะฆ่าแก!” ซือถูชิงซานพุ่งตัวไปจะจับหน้าของมู่ซย่าอย่างหมดความอดทน

ใบหน้านี้เธอต้องการจะทำลายทิ้งไปตั้งนานแล้ว!

จากนั้น สิ่งที่ซือถูชิงซานคิดไม่ถึงก็คือ ขณะที่มือของเธอจะสัมผัสกับหน้าของมู่ซย่า มู่ซย่าก็พลิกมือและจับข้อมือของเธอไว้ จากนั้นก็ออกแรง ได้ยินเพียง แครก มือของซือถูชิงซานก็อ่อนแรงทันทีราวกับปุยนุ่นที่ปลิวไปตามลม

มู่ซย่าทำให้กระดูกข้อมือของซือถูชิงซานเคลื่อน

มือของหญิงสาวในวัยนี้เรียวบางและอ่อนแอ เธอไม่ต้องใช้แรงมากเลย

เธอมองซือถูชิงซานด้วยสายตาเย็นชา สายตาของเธอไม่มีความเห็นใจเลยแม้แต่น้อย