ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 313

เยี่ยซือเจวี๋ยทางนั้นหยุดชะงัก แล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นห่วงฉันเหรอ?”

“เอาใจเขามาใส่ใจเรา นายก็เป็นห่วงฉันไม่ใช่เหรอ?”

“เอาล่ะ เธออย่าเพิ่งเป็นห่วงฉันเลย พรุ่งนี้เป็นวันที่สามที่เธอนัดกับผู้ชายคนนั้น เธอต้องระวังหน่อย”

มู่ซย่าตอบกลับว่า “อืม” และหยิบโทรศัพท์ออกจากไหล่แล้วพูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้อยู่ในจิงตู เขาหาฉันไม่เจอหรอก เมื่อฉันกลับถึงจิงตูก็ดึกแล้ว”

“โอเค ถึงจิงตูแล้วโทรหาฉันด้วย”

หลังจากเยี่ยซือเจวี๋ยพูดจบ เสียงของหลัวอี้ก็ดังขึ้น มู่ซย่าพูดว่า “นายไปยุ่งเถอะ ฉันจะไปนอนแล้ว”

“อืม ฝันดีนะ”

มู่ซย่าพูดคำว่า “ฝันดี” ด้วยเสียงที่เบาเท่ายุงจนแทบจะไม่ได้ยิน จากนั้นวางโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว

“ฝันดี” สองคำนี้ มันช่างคลุมเคลือมาก

ถ้าแยกออกมาอ่านเป็นพินอิน แปลได้ว่า...ฉันรักเธอ

มูชย่าเก็บโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอหลุบตาลง และรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าเธอเพิ่งเด็ดหญ้าขึ้นมาม้วนเล่น จนมันถูกถักเป็นรูปวงแหวน

“กรี๊ด” มู่ซย่าอุทานและทิ้งแหวนถักลงราวกับเจอผี

บ้าไปแล้ว เธอบ้าไปแล้วจริง ๆ !

มู่ซย่าตบหัวตัวเองและไม่กล้ามองแหวนถักที่ถูกทิ้งแม้แต่วินาทีเดียว เธอเดินกลับบ้านไปอาบน้ำและนอนอย่างรวดเร็ว

อาจเป็นเพราะเตียงแข็งเกินไปหรือเพราะเธอเพิ่งมาอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ มู่ซย่าพลิกไปพลิกมาเกือบทั้งคืนก็นอนไม่หลับ จนกระทั่งท้องฟ้าเริ่มสว่างเธอจึงค่อย ๆ หลับลง

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มู่ซย่าหลับไปไม่นาน เธอก็รู้สึกหนาวสั่น

มีคนดึงผ้านวมของเธอออก!

มู่ซย่าตกใจและมีสติขึ้นมาทันที

ภายใต้แสงไฟ ความเคารพเชื่อฟังที่แสดงบนใบหน้าของมู่ซย่าก็หายไป เหลือเพียงความเย็นชาราวกับใบมีดน้ำแข็ง

แก่แล้วทำตัวไม่น่าเคารพ คำนี้น่าจะสร้างขึ้นมาเพื่อยายเฒ่าซือถูโดยเฉพาะ

มู่ซย่าไม่ได้รีบลุกจากเตียง เธอนอนดึก จึงนั่งพักผ่อนอย่างช้า ๆ

ไม่มีใครที่จะรู้สึกสดชื่นเมื่อนอนดึกและตื่นตั้งแต่เช้าตรู่

แต่เธอก็รู้สึกขอบคุณเช่นกันที่ตัวเองนอนดึก ซึ่งทำให้ปฏิกิริยาของเธอช้ากว่าปกติเล็กน้อย ไม่เช่นนั้นด้วยปฏิกิริยาปกติของเธอ ตอนนี้หญิงชราอาจจะถูกเธอหักคอไปแล้ว

หากเป็นเช่นนั้นล่ะก็ ซือถูไห่จะต้องสงสัยอย่างแน่นอนถ้าเกิดหญิงชราใจร้ายไม่พูดจา

ค่อยยังชั่ว

มู่ซย่าถอนลมหายใจออกมา ยืนยันว่าตัวเองตื่นเต็มตาแล้ว จากนั้นจึงลุกเดินออกไปข้างนอก

แต่เพราะเมื่อครู่นี้นั่งเงียบไปไม่นาน หลังจากที่มู่ซย่าออกไป หญิงชราก็ดุว่า “ทำไมชักช้าขนาดนี้? เธอกินเต่าเข้าไปหรือไง? ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว! รีบทำอาหารให้ฉันเร็ว ๆ เอาที่ทำง่ายและเร็วที่สุด!”