ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 313

เยี่ยซือเจวี๋ยทางนั้นหยุดชะงัก แล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นห่วงฉันเหรอ?”

“เอาใจเขามาใส่ใจเรา นายก็เป็นห่วงฉันไม่ใช่เหรอ?”

“เอาล่ะ เธออย่าเพิ่งเป็นห่วงฉันเลย พรุ่งนี้เป็นวันที่สามที่เธอนัดกับผู้ชายคนนั้น เธอต้องระวังหน่อย”

มู่ซย่าตอบกลับว่า “อืม” และหยิบโทรศัพท์ออกจากไหล่แล้วพูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้อยู่ในจิงตู เขาหาฉันไม่เจอหรอก เมื่อฉันกลับถึงจิงตูก็ดึกแล้ว”

“โอเค ถึงจิงตูแล้วโทรหาฉันด้วย”

หลังจากเยี่ยซือเจวี๋ยพูดจบ เสียงของหลัวอี้ก็ดังขึ้น มู่ซย่าพูดว่า “นายไปยุ่งเถอะ ฉันจะไปนอนแล้ว”

“อืม ฝันดีนะ”

มู่ซย่าพูดคำว่า “ฝันดี” ด้วยเสียงที่เบาเท่ายุงจนแทบจะไม่ได้ยิน จากนั้นวางโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว

“ฝันดี” สองคำนี้ มันช่างคลุมเคลือมาก

ถ้าแยกออกมาอ่านเป็นพินอิน แปลได้ว่า...ฉันรักเธอ

มูชย่าเก็บโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอหลุบตาลง และรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าเธอเพิ่งเด็ดหญ้าขึ้นมาม้วนเล่น จนมันถูกถักเป็นรูปวงแหวน

“กรี๊ด” มู่ซย่าอุทานและทิ้งแหวนถักลงราวกับเจอผี

บ้าไปแล้ว เธอบ้าไปแล้วจริง ๆ !

มู่ซย่าตบหัวตัวเองและไม่กล้ามองแหวนถักที่ถูกทิ้งแม้แต่วินาทีเดียว เธอเดินกลับบ้านไปอาบน้ำและนอนอย่างรวดเร็ว

อาจเป็นเพราะเตียงแข็งเกินไปหรือเพราะเธอเพิ่งมาอยู่ในสภาพแวดล้อมใหม่ มู่ซย่าพลิกไปพลิกมาเกือบทั้งคืนก็นอนไม่หลับ จนกระทั่งท้องฟ้าเริ่มสว่างเธอจึงค่อย ๆ หลับลง

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มู่ซย่าหลับไปไม่นาน เธอก็รู้สึกหนาวสั่น

มีคนดึงผ้านวมของเธอออก!

มู่ซย่าตกใจและมีสติขึ้นมาทันที