ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 329

แววตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย เกิดระลอกคลื่นบางๆในดวงตาดำขลับนั้น

คิดถึงค่ำคืนนั้นที่เขาตอนนอนพลิกตัวไปมาขณะนอนอยู่บนเตียงเดียวกับมู่ซย่า

เยี่ยซือเจวี๋ยหลับตาลง รับรู้ได้ว่าจังหวะหัวใจของตัวเองเริ่มเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะเพราะความคิดนี้

ทันใดนั้นเขาก็เอ่ยกับหลัวอี้ว่า “บางทีนายอาจจะพูดถูก”

คำพูดของเยี่ยซือเจวี๋ยไม่ตรงกับประเด็นก่อนหน้านี้เลย หลัวอี้ถามอย่างมึนงงว่า “อะไรนะ”

แต่แล้วเยี่ยซือเจวี๋ยกลับไม่ยอมพูดอะไรอีก ได้แต่บอกว่า “ไม่มีอะไร ไปเตรียมการเถอะ”

หลัวอี้เดินออกไปทั้งที่ยังรู้สึกมึนงงอยู่ ทิ้งฉินหรานเฟิงที่รู้สึกมึนงงกับทั้งสองคนและรวบรวมความกล้าถามเยี่ยซือเจวี๋ยว่า “อาเยี่ย ฉันขอถามนายหน่อย นายอย่าโกหกฉันนะ......ระหว่างเพื่อน ไม่ควรจะมีความลับต่อกัน”

เยี่ยซือเจวี๋ยยังคงค้นหาตำแหน่งของเหนือใต้ออกตกอย่างต่อเนื่อง พลางตอบคำถามอย่างไม่ใส่ใจว่า “เรื่องเมื่อกี้ฉันได้ตอบไปแล้ว ง่ายๆแค่นั้นแหละ”

“ไม่ใช่ ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องเมื่อกี้” ฉินหรานเฟิงเหมือนอัดอั้นตันใจมาก กระทืบเท้า ถามอย่างดึงดันว่า “นายบอกฉันมาตรงๆเลยนะ นายมีคนที่ชอบแล้วใช่ไหม”

คนคนนั้น......ใช่เขาหรือเปล่า

ประโยคหลัง ฉินหรานเฟิงไม่กล้าถามออกไป

เยี่ยซือเจวี๋ยกลับเหลือบตาขึ้นมามอง ในดวงตามีแววตกใจที่ยากจะเห็นปรากฏขึ้น

นี่เขาแสดงออกชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ แม้แต่ฉินหรานเฟิงที่ความรู้สึกช้ายังดูออก

เขาชะงักไปชั่วครู่ พูดว่า “อาจจะใช่......”

เขาก็ไม่แน่ใจ เขาต้องกลับไปทำให้มั่นใจก่อน

แต่เยี่ยซือเจวี๋ยกลับไม่ทันสังเกตเห็นคลื่นแววตาอันตื่นตระหนกตกใจที่ผุดขึ้นมาในสายตาของฉินหรานเฟิงเลย

อาเยี่ยชอบเขาจริงหรือเนี่ย

นี่เพื่อนรักของเขา......ไม่ได้คิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้นจริงๆเหรอ

“ฉันๆๆ......ฉันยังมีธุระนิดหน่อย ขอตัวก่อนนะ” ฉินหรานเฟิงไม่กล้าจะอยู่ตามลำพังกับเยี่ยซือเจวี๋ยอีก วิ่งออกไปราวกับหนีอะไรอยู่ เร็วจนแทบจะมองแผ่นหลังของเขาไม่ชัดเจน