หลัวอี้ถามเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างประหลาดใจว่า “หมอนี่มันเป็นอะไรไป ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าสายตามันมองนายแปลกๆชอบกล”
เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไร “เขากลัวฉันมาตั้งแต่เด็กแล้วไม่ใช่หรือไง”
หลัวอี้ขยับแว่นตาก่อนจะพูดยิ้มๆ “ก็จริง เจ้าหมอนี้ตั้งแต่เห็นนายฆ่าไก่ตอนอายุเจ็ดขวบ ตอนนั้นสายตาของหมอนั่นก็ไม่ปกติแล้ว เอาล่ะ นายไปทำธุระของนายเถอะ ระวังตัวด้วย อย่าลืมพาคนไปด้วย นี่ไม่ใช่ถิ่นของเรา ต้องระวังตัวให้มาก”
“ฉันรู้แล้ว” เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้ารับ หลังจากหลัวอี้จากไปแล้ว ก็เอามือถือขึ้นมาค้นหาตำแหน่งซึ่งเป็นห้างสรรพสินค้านานาชาติแห่งหนึ่ง
หลังจากออกมาจากห้างสรรพสินค้า สองมือของเยี่ยซือเจวี๋ยก็เต็มไปด้วยข้าวของราคาแพง วางจนเต็มพื้นที่หลังรถ จากนั้นเขาก็ให้พวกบอดี้การ์ดใช้วิธีการตบตาอีกหลายวิธี และเปลี่ยนรถไปหลายคัน
หลังจากมั่นใจแล้วว่าจะไม่มีใครสะกดรอยตามได้ เขาจึงออกเดินทางไปยังเป้าหมาย
หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง รถก็จอดนิ่งอยู่หน้าประตูคอนโดแห่งหนึ่ง
เขายกของที่ซื้อมาทั้งหมด พยายามกดกริ่งหน้าประตู
“ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง “
หลังจากที่เสียงกริ่งประตูดังอยู่สองครั้ง ข้างในก็มีเสียงของเด็กชายพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า “มาแล้วครับ”
ไม่นานนัก ประตูก็ถูกเปิดออก
เยี่ยซือเจวี๋ยมองเห็นเด็กชายดวงตาสีฟ้าคนหนึ่ง เด็กชายหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูมาก
แต่เด็กชายคนนี้เล่นสนุกจนมีแต่เหงื่อ เมื่อเห็นเขา ก็ใช้ภาษาอังกฤษถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “คุณเป็นใคร”
เยี่ยซือเจวี่ยกำลังจะตอบคำถาม แต่ข้างในกลับมีเสียงของหญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาก่อน “แพทลูกรัก คุณพ่อกลับมาแล้วเหรอ”
เด็กชายหันหน้ากลับไปตอบว่า “ไม่ใช่ฮะ เป็นพี่สุดหล่อคนหนึ่งฮะ”
หญิงคนนั้นได้ยินดังนี้ ก็รีบเดินออกมาจากห้องครัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...
❤️❤️❤️...