ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 342

เยี่ยซือเจวี๋ยเซ็นชื่อของตัวเองลงไปอย่างคล่องแคล่ว ผู้จัดการฝ่ายขายรีบเอาสัญญาเก็บเข้าไปในกระเป๋าเอกสารราวกับเป็นของล้ำค่า

ก่อนจะพูดว่า “ขั้นตอนต่อจากนี้ หลังจากที่คุณชำระเงินแล้ว คุณแค่เอาเอกสารที่เกี่ยวข้องทั้งหมดให้ผม ทางผมจะช่วยคุณจัดการทั้งหมด ไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ บ้านหลังนี้ก็จะเป็นของคุณ แต่ก่อนที่คุณจะย้ายเข้ามาอยู่ ของในบ้านนี้จำเป็นต้องย้ายออกไปก่อน ภาพวาดและเหล้าของเจ้าของบ้านเก่ายังอยู่ คงต้องใช้เวลาอีกหลายวันในการจัดเก็บนะครับ”

เยี่ยซือเจวี๋ยโบกมืออย่างว่าง่าย “ไม่เป็นไร เวลาไม่ใช่ปัญหา เก็บกวาดเสร็จเมื่อไหร่ ก็เอากุญแจมาให้ผม ไม่รีบ”

ผู้จัดการฝ่ายขายรู้สึกดีใจมาก แม้ว่าลูกค้าคนนี้จะดูดุไปบ้าง ที่จริงก็พูดจาตกลงกันง่ายมากเลยทีเดียว

ผู้จัดการฝ่ายขายมองรถยนต์ที่ถูกเผาไหม้ในระยะไกล ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าภาพระเบิดที่เกิดขึ้นนั้นสวยงามขึ้นมาทันที

หลังจากเยี่ยซือเจวี๋ยเซ็นสัญญาเสร็จแล้ว ก็ตรงไปยังจุดที่เกิดเหตุระเบิด

ตอนที่เขาไปถึง พวกลูกน้องได้ช่วยกันดับไฟที่ไหม้รถอยู่จนมอดแล้ว

ขณะที่เยี่ยซือเจวี๋ยเดินเข้าไปใกล้ก็ได้กลิ่นไหม้รุนแรงฉุนจมูกขึ้นมาทันที

หลัวอี้กำลังเข้าไปดูในรถ ส่วนฉินหรานเฟิงกำลังนั่งอาเจียนอยู่ข้างทางอย่างบ้าคลั่ง “อ้วก”

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่สนว่านั่นมันเป็นกลิ่นอะไร เดินไปข้างหลัวอี้และถามว่า “พบอะไรบ้างไหม”

หลัวอี้ส่ายหน้า ชี้เข้าไปในรถ “ถูกไฟไหม้หมดแล้ว ในรถมีทั้งหมดสี่คน ทุกคนล้วนมีอาวุธครบมือ”

เยี่ยซือเจวี๋ยมองภาพในรถแวบหนึ่ง ภาพนั้นทำให้รู้สึกสะอิดสะเอียนจริงๆ

ร่างของคนสี่คนที่ไหม้เกรียม ภาพที่เกิดขึ้น ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะรับได้แน่นอน

แต่เขาไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองเหมือนกับฉินหรานเฟิง เพียงแต่ขมวดขึ้นขึ้น และพูดด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนไปเลยว่า “เอาดีเอ็นเอจากตัวพวกมันมา ถ้าหาตัวตนลูกพี่พวกมันไม่ได้ ก็คงจะหาเบาะแสบางอย่างจากคนพวกนี้ได้บ้าง”

เยี่ยซือเจวี๋ยตอบสั้นๆว่า “อืม” แล้วพูดว่า “ฉันยังต้องจัดการอีกเรื่องหนึ่งมันสำคัญมาก”

หลัวอี้นั้นรู้นิสัยของเยี่ยซือเจวี๋ยดีจึงไม่ได้ถามอะไรต่อ ฉินหรานเฟิงก็ไม่กล้าถาม

ตอนนี้เขานั่งอยู่เบาะเดียวกับเยี่ยซือเจวี๋ยและรับรู้ได้ถึงความไม่ปกติ

ไม่ช้ารถก็แล่นมาถึงหน้าประตูบริษัท แถวนี้มีคนของพวกเขาอยู่เต็มไปหมด ถ้าอีกฝ่ายมีการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย พวกเขาจะสามารถทราบได้ในทันที

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้ลงจากรถ แต่ตรงไปยังฝั่งคนขับ

ฉินหรานเฟิงตรงดิ่งเข้าไปในอาคารสำนักงานโดยไม่เหลียวกลับมามองเลยแม้แต่น้อย ราวกับกำลังหนีเอาชีวิตรอด