ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 35

คนรับใช้มองไปที่สวี่ซิงซิงด้วยความตกตะลึง

ยังจะเล่นกับอารมณ์ของคุณหนูใหญ่อีก แบบนี้อาจจะเกินไปหน่อยหรือเปล่า

นี่มันเป็นอาชญากรรมแล้ว!

คุณมู่ผู้น่าสงสาร กำลังจะถูกสุนัขตัวนั้นฉีกเป็นชิ้นๆ แล้ว...

แต่ทว่า ขณะที่ทุกคนคิดว่ามู่ซย่ากำลังจะถูกกัดจนตายนั้น ไกวไกวกลับไม่เข้าไปกัดมู่ซย่า กลับกัน มันหันหลังกลับไปทำท่าทางดุร้ายใส่สวี่ซิงซิงแทน

สวี่ซิงซิงตกใจมาก “ไกวไกว แก...”

มู่ซย่าย่อตัวลง และเอาเนื้อสดในมือป้อนให้กับไกวไกว หลังจากรอไกวไกวกินเนื้อเสร็จแล้วก็ตบขามันเบาๆ และพูดว่า “กินเสร็จแล้วหรือ ไปสิ!”

ไกวไกวตอบกลับ โฮ่ง และกระโจนไปทางสวี่ซิงซิงอย่างรวดเร็วและดุร้าย

สีหน้าท่าทางนั้น เหมือนกลับมาหาเจ้าของตรงไหนกัน เหมือนจะเข้าไปกัดเธอชัดๆ!

สวี่ซิงซิงตกใจจนหน้าซีดเซียว เธอรีบหันหลังและวิ่งไปด้านหลัง

“โฮ่ง! โฮ่ง!”

ไกวไกวพุ่งตัวไปอย่างรวดเร็ว ราวกับจะฉีกสวี่ซิงซิงออกเป็นชิ้นๆ

เรื่องกลับตาลปัตรใหญ่โตจนบรรดาคนใช้ต่างช็อคไป แม้กระทั่งตอนสวี่ชิงชิงร้องขอความช่วยเหลือ พวกเขานึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไง

ในเวลานั้นเอง มู่ซินเย่ว์ก็มาถึงพอดี

เมื่อสักครู่คนรับใช้กลัวว่าซือถูชิงซานและสวี่ซิงซิงจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ จึงแอบวิ่งไปรายงาน

ผลสุดท้าย หลังจากที่พามู่ซินเย่ว์มาและเงยหน้าขึ้นไปมอง ทำไมคนที่ถูกสุนัขไล่ถึงกลายเป็นสวี่ซิงซิงที่เป็นเจ้าของได้กันล่ะ

มู่ซินเย่ว์ก็นึกไม่ถึงว่าไกวไกวที่เชื่อฟังสวี่ซิงซิงที่สุด วันนี้กลับไล่กัดเธออยู่

ตอนนี้สวี่ซิงซิงหมดแรงแล้ว และเริ่มจะวิ่งต่อไปไม่ไหว

ไกวไกวกระโจนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว และงับไปที่ชายกระโปรงของสวี่ซิงซิง

ชายกระโปรงของสวี่ซิงซิงถูกงับอยู่ และสะดุดล้มหัวทิ่มแบบน่าอายมาก

แต่ตอนนี้เธอไม่สนใจความอายแล้ว คิดเพียงแค่กลัวว่าตัวเองจะถูกสุนัขกัดจนตายเท่านั้น เธอร้องไห้และตะโกนว่า “ช่วยด้วย!”

เธอมองไปรอบๆ อย่างไม่รู้ตัว

และเห็นชายคนหนึ่งยืนนิ่งดึงดูดสายตาอยู่ตรงนั้น ราวกับกำลังดูอะไรสนุกๆ อย่างไรอย่างนั้น

เขาไม่ใช่คนอื่นคนไกล แต่คือฉินหรานเฟิง คู่หมั้นของสวี่ซิงซิงนั่นเอง

สวี่ซิงซิงเป็นคนแรกที่ได้สติกลับมา และตะโกนออกไปด้วยความยินดีระคนประหลาดใจ “คุณชายฉิน!”

ในมือของฉินหรานเฟิงถือปืนสีเงินอยู่หนึ่งกระบอก และยืนกอดอกด้วยท่าทางผ่อนคลาย

เขานึกไม่ถึงว่าการถูกครอบครัวบังคับให้มารับสวี่ซิงซิงไปทานข้าวจะได้เห็นอะไรที่น่าสนใจขนาดนี้

และยังมี...คนที่น่าสนใจด้วย

ฉินหรานเฟิงถอนสายตาที่มองมู่ซย่าอยู่แล้วหันกลับไปมองสวี่ซิงซิง เขาเลิกคิวเล็กน้อยและถามว่า

“ถ้าเกิดแม่ผมรู้ว่างานอดิเรกของคุณคือการพาสุนัขมากัดคน แม่คงจะชอบคุณมากขึ้นแน่ๆ เลย”

สวี่ซิงซิงใบหน้าซีดเซียวและรีบพูดแก้ต่างให้ตัวเอง “ไม่ใช่นะคะคุณชายฉิน ฉันแค่พาไกวไกวออกมาเล่นเท่านั้น ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นทำอะไรกับไกวไกว ไกวไกวถึงเปลี่ยนมาไล่กัดฉันแบบนี้!”