ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินไปถึงประตูห้อง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ผู้อำนวยการพานเปิดประตูออกทันที เมื่อเห็นคนที่มาพบเขาก็เผยรอยยิ้มออกมาทันที “อาจารย์โอวหยาง! ผมกำลังจะไปหาคุณอยู่พอดีเลย”
โอวหยางโม่กำลังจะปริปากพูด กู้หว่านหว่านที่อยู่ด้านหลังก็เห็นมู่ซย่าที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้อำนวยการ
เธอชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็เผยสีหน้าดูถูกเหยียดหยามออกมา
เธอก็ว่าทำไมมู่ซย่าที่เป็นพนักงานธรรมดาๆ ถึงได้มาที่มหาวิทยาลัยจิงตูได้ ที่แท้ก็มาหาเสี่ยคนใหม่หลังจากที่ถูกเยี่ยซือเจวี๋ยเขี่ยทิ้งนี่เอง
แต่การเลือกคนของมู่ซย่าครั้งนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ถึงได้มาคบคิดกับตาเฒ่าที่ผมขาวและผอมแห้งได้
แต่คนแก่ก็ดีเหมือนกัน คนแก่มีเงินประกัน อย่างน้อยมู่ซย่าก็ไม่ต้องอดอยาก
เธออดไม่ได้ที่จะกล่าว “คุณมู่ ไม่เจอกันไม่กี่วันคุณก็ทำฉันตาสว่างเลยนะคะ”
“พวกเธอรู้จักกันหรอกเหรอ?” ผู้อำนวยการพานพูดยิ้มๆ “นักเรียนคนนี้ผมรู้จัก เธอคือกู้หว่านหว่านใช่ไหม คนที่สอบได้ที่หนึ่งของการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเรา”
ผู้อำนวยการพานไม่รู้สึกถึงความหมายแฝงในคำพูดของกู้หว่านหว่าน แต่มู่ซย่ารับรู้ได้
สายตาแบบนี้ต้องไม่ใช่คำพูดที่น่าฟังแน่นอน
แต่เธอไม่อยากก่อเรื่องในมหาวิทยาลัยที่แม่เคยสอนมาก่อน ดังนั้นจึงได้พยักหน้ารับนิ่งๆ ไม่สนใจกู้หว่านหว่านเลยสักนิด
กู้หว่านหว่านเห็นท่าทีใจเย็นของมู่ซย่า ก็หงุดหงิดขึ้นมา
แค่ผู้หญิงที่เกาะผู้ชายไปมั่วคนหนึ่งยังจะมาแสร้งทำเป็นสุขุมอีก
แต่เพราะมีผู้อำนวยการกับโอวหยางโม่อยู่ด้วย กู้หว่านหว่านจึงไม่ได้อาละวาดอะไรออกไป เพียงแค่ละสายตาออกอย่างรังเกียจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...
❤️❤️❤️...