ถ้าจำไม่ผิดล่ะก็ เด็กคนนี้ก็เข้ามาด้วยเส้นสายเหมือนกัน
นักเรียนแย่นี่มันเป็นปูนไม่ยึดผนังจริงๆ นอกจากทำลายชื่อเสียงของห้องแล้วก็ไร้ประโยชน์
โอวหยางโม่พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “หลังสอบเสร็จไปที่ห้องปกครองเอง อย่าเสียเวลาเพื่อนๆ คนอื่นเขา ตอนนี้ไปเตรียมตัวสอบเถอะ หว่านหว่าน เดี๋ยวไปหยิบข้อสอบกับผม”
“ค่ะอาจารย์” กู้หว่านหว่านเดินตามโอวหยางโม่ไปอย่างเชื่อฟัง
ในห้องเรียนเกิดคำพูดซุบซิบขึ้นมาอีกครั้ง
‘เมื่อกี้ฉันไม่ทันสังเกต แต่ว่าห้องเรามีคนหน้าตาดีเยอะมากเลยอ่ะ’
‘ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดล่ะก็ อีกไม่นานห้องเราต้องเป็นหัวข้อกระทู้ของมหาวิทยาลัยแน่ๆ’
ผู้ชายคนนั้นไม่สนใจเรื่องพวกนี้ เพียงแค่เดินกลับเข้าที่ไปเฉยๆ
ทันทีที่เขานั่งลง มู่ซย่าก็ได้ยินเสียงพูดของเพื่อนร่วมโต๊ะของเขา “หรงเซวียน ทำไมนายต้องช่วยฉันรับไว้ด้วย? ทั้งๆ ที่ฉันเป็นคนทำ นายฟุบหลับอยู่ตลอดไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่เห็นต้องมารับโทษแทนฉันเลย!”
ชายหนุ่มเพียงแค่ตอบส่งๆ ว่า “ก็แค่ทัณฑ์บนลบคะแนนเฉยๆ ไม่ต้องคิดมากหรอก”
“ไม่ใช่ แต่ฉัน…”
“ไม่ต้องพูดแล้ว! ฉันไม่ได้ทำเพราะนาย แต่ทำเพราะตัวเองต่างหาก ฉันไม่อยากเรียน ฉันอยากเข้ากรม! ถ้าตาเฒ่าในบ้านกับพี่ชายของฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่หนอนหนังสือ เดี๋ยวพวกเขาก็จะยอมแพ้ไปเอง”
“เฮ้อ ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ บ้านนายก็เหมือนกัน คนเขาอยากให้ลูกเป็นทหารกันหมด แต่บ้านนายอยากให้นายเรียนหนังสือ หรงเซวียนหรือว่านายลองกลับไปพูดกับคุณท่านจวินดูไหม อย่าขัดใจเขาเลย”
มู่ซย่าได้ยินดังนั้น เปลือกตาก็ยกขึ้นมาทันที
ตระกูลจวิน? จวินหรงเซวียน?
จวินเฮ่าเซวียนเป็นอะไรกับจวินหรงเซวียนล่ะ?
มู่ซย่ามีความอยากรู้ หันไปมองจวินหรงเซวียนแวบหนึ่ง
เมื่อกี้เธอไม่ได้ตั้งใจมองเขา แต่พอมาดูดีๆ ตอนนี้ มู่ซย่าก็รู้สึกคุ้นชินอย่างบอกไม่ถูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...
❤️❤️❤️...