ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 403

คนเบียวๆ อย่างฟางอีหังก็ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์เข้าให้เช่นกัน

เขามองไปที่หลัวฉิงและถามออกมาอย่างเหลือเชื่อ “นี่เธอหยิกต้นขาตัวเองแสร้งทำตัวน่าสงสารด้วยเหรอ? ให้ตายเถอะ เธอมันน่าสมเพชจริงๆ! ”

หลัวฉิงที่เดิมทีก็อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้วพอได้ยินคำพูดนี้เข้าไป ใบหน้าก็แดงยิ่งกว่าเดิม

นอกจากเรื่องที่ต้องคุกเข่าในงานเลี้ยงชนชั้นสูงครั้งนั้นแล้ว เธอยังไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่น่าขายหน้าแบบนี้มาก่อนเลย

ดวงตาของหลัวฉิงถูกปกคลุมไปด้วยน้ำตา

เธอคิดว่าจวินเฮ่าเซวียนจะพูดด้วยง่ายกว่าเยี่ยซือเจวี๋ย แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่าจวินเฮ่าเซวียนจะไม่ไว้หน้าเธอยิ่งกว่าเยี่ยซือเจวี๋ยซะอีก ไม่ว่าอย่างไรเยี่ยซือเจวี๋ยก็ยังเห็นแก่หลัวอี้อยู่บ้าง จึงไม่ได้พูดตรงไปตรงมากับเธอแบบนี้

หลัวฉิงอาศัยจังหวะก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาจริงๆ หันหลังและเดินออกไป

เธออยากร้องไห้ แต่ก็ไม่อยากร้องไห้ต่อหน้ามู่ซย่า เธอยอมรับความพ่ายแพ้ต่อหน้ามู่ซย่าไม่ได้!

แต่หลัวฉิงเพิ่งจะเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นเธอก็เห็นคนคุ้นเคยปรากฎตัวขึ้นที่หน้าประตูโรงอาหาร

นั่นมัน...หลัวอี้ลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ใช่เหรอ?

หลัวฉิงขยี้ตาเล็กน้อย เพราะคิดว่าตัวเองมองผิดไป แต่เมื่อเอามือออกและมองไปอีกที เป็นหลัวอี้จริงๆ!

และหลัวอี้ก็กำลังเดินมาทางเธอด้วย

หลัวฉิงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

พี่ชายมาแล้ว ก็หมายความว่ามีคนมาช่วยหนุนหลังให้แล้วไม่ใช่เหรอ?!

หลัวฉิงจึงรีบสาวเท้าเข้าไปหาหลัวอี้ทันที

ที่หน้าประตูโรงอาหาร หลัวอี้กำลังจะไปหาจวินเฮ่าเซวียน

เขาได้รับข่าวมาตั้งนานแล้วว่าจวินฮ่าเซวียนจะกลับประเทศวันนี้ แต่รอแล้วรอเล่าจวินเฮ่าเซวียนก็ยังไม่มาสักที

สาวบ้านนอกไร้ยางอาย ใช้ความสวยล่อลวงเยี่ยซือเจวี๋ยกับจวินเฮ่าเซวียน และยังคิดว่าตัวเองยอดเยี่ยมมากจริงๆ อีก

ลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ใช่คนที่มองคนที่หน้าตา เขาจะต้องทำให้มู่ซย่าเผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมาได้แน่!

เมื่อคิดถึงท่าทางของมู่ซย่าที่หวาดกลัวจนเนื้อตัวสั่นเทา ความทุกข์ของเธอเมื่อสักครู่นี้ก็หายไปหมดแล้ว และถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

เธอรู้จักหลัวอี้ดี ภายนอกเขาดูเป็นหนุ่มแว่นที่สุภาพเรียบร้อย แต่เขามีวิธีการที่โหดเหี้ยมอยู่มากมาย

วันนี้เธอจะต้องฆ่ามู่ซย่าให้ได้!

ยิ่งคิดหลัวฉิงก็ยิ่งตื่นเต้น เธอยืดอกขึ้นเดินนำหลัวอี้ไป พลางเอ่ยว่า “ผู้หญิงคนนั้นมาจากชนบท แต่หน้าตาถือว่าพอใช้ได้เลย เธอก็เลยใช้หน้าตาของเธอมารังแกฉันสองครั้งแล้ว พี่คะ อีกเดี๋ยวพี่จะถูกเธอล่อลวงไม่ได้นะ! ”

หลัวอี้ส่งสีหน้าท่าทางราวกับจะบอกว่า “ล้อเล่นอะไรของเธอ” ไปให้หลัวฉิง เขาเป็นคนแบบนั้นเหรอ?

ระหว่างที่พูดคุยกัน หลัวฉิงก็หยุดฝีเท้าลง