ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 415

เสียงนี้มัน……. จวินหรงเซวียนได้หันไปมองทันที และจังหวะที่เห็นมู่ซย่า จวินหรงเซวียนถึงกับแข็งทื่อไปทั้งตัว มู่ซย่าไม่ควรมาที่นี่! คนอื่นๆก็หันกลับไปมองทันทีเหมือนกัน ลูกค้าที่มากินมื้อดึกที่นี่ต่างก็ตกใจหนีกันไปหมดแล้ว ทำไมถึงยังมีคนไม่ดูตาม้าตาเรือเดินมาหาเรื่องใส่ตัวอีก? หลังจากที่ทุกคนได้หันกลับไปมอง สายตาของทุกคนต่างหยุดชะงัก

หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังของพวกเขา มีผิวขาวราวกับหิมะ ใบหน้าที่งดงาม สวมชุดนอนที่มีเนื้อผ้านุ่มสบาย เท้าทั้งสองสวมรองเท้าที่มีสีต่างกัน เส้นผมดูยุ่งเหยิงมาก พูดว่าไงดีอ่ะ……ถึงจะดูมอมแมม แต่ก็สามารถทำให้ผู้คนละสายตาจากเธอไม่ได้

ชายที่เป็นหัวหน้ามองมู่ซย่าอย่างลึกซึ้ง แล้วเตือนด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาทันที “น้องสาว ที่นี่ไม่เหมาะที่จะมาเดินละเมอหรอกนะ”

“หุบปาก!” มู่ซย่าพูดอย่างเย็นชา “พวกแกจะจากไปเอง หรือจะให้ฉันลงมือ?”

น้ำเสียงของเธอเย็นชามาก หยิ่งพอตัว ยังเต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม

ชายที่เป็นหัวหน้านิ่งไปสักพัก หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะเยาะแล้วกล่าวว่า “น้องสาว การผ่านมาพบความอยุติธรรมแล้วเข้ามาช่วยเป็นความเรื่องที่ดี แต่น้องก็ต้องดูสถานการณ์ด้วยนะ มันเป็นเรื่องที่ง่ายมากเลยนะ ในการที่พี่จะเลือกคนใดคนหนึ่งในพวกเราออกมาแล้วทำให้ขาน้องพิการ พี่จะนับหนึ่งถึงสาม หากว่าน้องยังไม่ไปจากที่นี่ ก็อย่าโทษพี่ว่าไม่มีความอ่อนโยนต่อผู้หญิงเลยนะ…..”

ชายคนนั้นเปล่งเสียงอย่างตั้งใจ จ้องมองมู่ซย่าหัวจรดเท้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หา

มู่ซย่าหรี่ตาลงอย่างขยะแขยง ขณะที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อลงมือจัดการก็ได้ยินเสียงจวินหรงเซวียนดังขึ้น “มู่ซย่า! รีบหนีไป! ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอควรมา รีบไปซะ!”

มู่ซย่าหันไปมองจวินหรงเซวียน แล้วเห็นว่าฟางอี้หังนอนหมดสติอยู่บนพื้นด้านหลังของเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ เธอค่อยๆดึงสายตากลับมา แล้วจ้องไปที่ชายหลายสิบคนนั้น ในมือของแต่ละคนถือด้วยแท่งเหล็กกันหมด แถมยังมีมีดยาวอีกด้วย การต่อสู้ในครั้งนี้ เมื่อเทียบกับตอนที่เข้าไปช่วยจวินเฮ่าเซวียนตอนที่อยู่ต่างประเทศ ยังถือว่าเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อย รอบของจวินเฮ่าเซียนนั้นเป็นการยิงตอบโต้กัน