ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 414

“ไม่ต้องโทรแล้ว ก่อนที่มู่ซย่าจะมาถึง จัดการพวกนี้ให้หมดก่อนจะดีกว่า!”

จวินหรงเซวียนพูดเสร็จก็คว้าไม้กวาดขึ้นมาอันหนึ่งแล้วพุ่งเข้าหาคนพวกนั้น ฟางอี้หังกัดฟันแล้วหันไปหยิบตะหลิว ร้องตะโกนแล้วพุ่งไปหาพวกนั้นเหมือนกัน สองต่อหกคน เป็นอีกหนึ่งการต่อสู้ที่แสนจะชุลมุน

ประมาณสิบนาทีต่อมา จวินหรงเซวียนเหยียบหัวของหนึ่งในคนพวกนั้น แล้วตะโกนเรียกที่คนสุดท้ายที่เหลือ “จะเอาต่ออีกไหม?”

คนๆนั้นเดินถอยหลังอย่างหวาดกลัว จากนั้นก็เอาสองนิ้วมาวางบนริมฝีปาก แล้วเป่าปากวี๊ดวิ้ว พอเสียงเป่าปากดังขึ้น จวินหรงเซวียนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เสียงดังขึ้น และในเวลาต่อมา จวินหรงเซวียนกับฟางอี้หังก็เบิกตากว้างพร้อมกัน เห็นคนอีกสิบกว่าคนวิ่งออกมาจากในซอยมุ่งมาที่ร้าน คนสิบกว่าคนก็ยังพอไหว แต่ปัญหาคือ คนพวกนั้นยังถือแท่งเหล็กหนักๆมาในมืออีกด้วย

ฟางอี้หังกลัวจนเหงื่อออกเต็มหลัง ถามจวินหรงเซวียนด้วยเสียงสะอื้น “พวกนั้นเรียกคนมาแล้วนะ งั้นเราก็เรียกคนมาช่วยหน่อยดีไหม…..?”

พึ่งจัดการได้ชุดหนึ่ง ก็มีอีกชุดหนึ่งที่จัดการได้ยากกว่ามาเพิ่มอีก เป็นใครก็คงสู้ไม่ไหวหรอก? ถ้าโดนฟาดด้วยแท่งเหล็กนั่น มันถึงขั้นทำให้คนตายได้เลยนะ!

จวินหรงเซวียนกัดฟันตัวเอง มั่นใจแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้มาดีจริงๆและพละกำลังของพวกเขาก็เริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ จึงก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อที่จะเอาตัวเองกันฟางอี้หังไว้ “ฉันจะคุ้มกันไว้ให้เอง นายรีบโทรเลย!”

“โทรหาใครล่ะ?”

“พี่ชายฉัน!”

“ได้ๆๆ!” ฟางอี้หังก้มหน้าลงแล้วรีบหาเบอร์โทรศัพท์ของจวินเฮ่าเซวียน

ตอนที่กำลังหาเบอร์โทรศัพท์ จวินหรงเซวียนที่อยู่ด้านหน้าก็ได้พุ่งเข้าไปต่อสู้กับคนที่อยู่ด้านหน้าของพวกนั้น แล้วได้ยินเสียง “เป๊าะ” ดังขึ้นมา คาดไม่ถึงว่าไม้กวาดที่อยู่ในมือของจวินหรงเซวียนได้ถูกพวกนั้นตีด้วยแท่งเหล็กจนขาดเป็นสองท่อน

จวินหรงเซวียนเดินถอยหลังสองก้าวพร้อมกับดึงโต๊ะมาตัวหนึ่งเพื่อกันไว้ด้านหน้า แล้วหันมาไล่บี้ “โทรหรือยัง! เร็วหน่อย!”