ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 426

การสุ่มเรียกชื่อแบบนี้ไม่มีใครกล้าขัด แค่ใครที่ถูกเรียกก็ซวยไป

มีกู้หว่านหว่านปูพื้นไว้ดิบดี ใครที่ลุกมาอ่านตอนนี้ก็เป็นการขายหน้าทั้งนั้น

ทุกคนต่างภาวนาอยู่ในใจว่า ‘อย่าเรียกฉันนะๆ…’

ทันใดนั้นเอง อาจารย์ซ่งก็เรียกชื่อคนคนหนึ่งออกมา “เหอเถียน เหอเถียนคือคนไหนเอ่ย?”

เมื่อเหอเถียนที่นั่งอยู่แถวที่สี่ได้ยินชื่อของตัวเอง แก้มของเธอก็แดงเหมือนตูดลิงขึ้นมาทันที

หลังจากนั้นก็ตัวสั่นขึ้นมา สถานการณ์แบบนี้เป็นความทุกข์ทรมานสำหรับเธอ!

พระเจ้าข้า! เหตุใดถึงเรียกโดยลูกได้เล่า?

เหอเถียนตกใจกลัวจนน้ำตาคลอเบ้าราวกับจะไหลออกมาในไม่ช้า

มุมมองของมู่ซย่าสามารถมองเห็นใบหน้าด้านข้างของเหอเถียนได้พอดี เธอขมวดคิ้วเบาๆ แล้วยกมือขึ้นก่อนที่เหอเถียนกำลังจะลุกขึ้น

“อาจารย์คะ หนูอยากอ่านค่ะ ให้หนูอ่านแทนได้ไหมคะ?”

เมื่อหลัวฉิงกับกู้หว่านหว่านได้ยินดังนั้นก็หันกลับไปพร้อมกัน

เด็กบ้านนอกคนหนึ่งจะมาอ่านภาษาอังกฤษต่อหน้าทุกคนเนี่ยนะ ไม่เจียมตัวจริงๆ วอนหาที่ตายชัดๆ!

กู้หว่านหว่านคิด มู่ซย่าต้องทำแบบนี้เพราะอยากต่อกรกับเธอแน่ๆ แต่ว่า…อย่างมู่ซย่าเนี่ยนะจะสู้เธอได้?

แค่เส้นผมของเธอยังมีค่ามากกว่าทองคำของมู่ซย่าเสียอีก!

ตัดภาพมาที่เหอเถียน เธอซาบซึ้งใจจนแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว มู่ซย่าเป็นผู้หญิงที่ใจดีที่สุดที่เธอเคยเจอมา!

ทว่าเหอเถียนก็แอบไม่มั่นใจว่าการที่มู่ซย่าออกตัวอ่านบทความแทนเธอนั้น จะไม่ถูกกู้หว่านหว่านเหยียบย้ำจริงๆ เหรอ?

ที่กู้หว่านหว่านอ่านเมื่อกี้ถือว่าไหลลื่นมากแล้วนะ เธออดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลแทนมู่ซย่า

มีอีกคนที่เป็นกังวลเหมือนกับเหอเถียนคือจวินหรงเซวียน เขารู้ว่ามู่ซย่ามาจากบ้านนอก แล้วเธอจะทำได้จริงๆ เหรอ?