ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 427

นี่เป็นข่าวเกี่ยวกับการทดลองทำงานในหนึ่งสัปดาห์ของเมืองๆ หนึ่งในประเทศแถบตะวันตก

มู่ซย่าสังเกตเห็นลอสแอนเจลิสทันที

ลอสแอนเจลิสมีการทดลองทำงานสี่วันต่อสัปดาห์มาตั้งนานแล้ว ดูท่าแล้วหนังสือเล่มนี้คงจะตีพิมพ์มาหลายปีแล้ว

สายตาของมู่ซย่าตกอยู่ที่บทความท่อนที่สอง แล้วอ่านขึ้นทันที “With nocorresponding increase in productivity…”

ประโยคแรกยังไม่ทันอ่านจบ สีหน้าของหลัวฉิงก็แข็งทื่อไปเสียแล้ว

สำเนียงการออกเสียงนี้ ความคล่องแคล่วในการอ่านนี้บวกกับความแม่นยำของการอ่านคำศัพท์…นี่มันเหมือนกันคนต่างชาติชัดๆ สามารถบดขยี้เธอให้แหลกโดยสมบูรณ์

ต้องทราบเสียก่อนว่ามีคำศัพท์หลายตัวที่เธออ่านไม่เป็น และเมื่อกี้เธอยังหัวเราะเยาะมู่ซย่าว่าหล่อนอ่าน ‘With’ คำแรกไม่ได้เลยด้วยซ้ำต่อหน้าผู้คนอีก

แต่คนที่อ่านไม่เป็นจริงๆ กลับเป็นเธอ

หลัวฉิงรู้สึกว่าตนเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเมื่ออยู่ต่อหน้ามู่ซย่า ทั้งตลกและน่าเกลียด

ในที่สุดหลัวฉิงก็รู้แล้ว ว่าทำไมมู่ซย่าถึงไม่โต้ตอบเธอ นั่นก็เพราะแค่มู่ซย่าอ่านบทความนี่ได้ก็ถือเป็นการตบหน้าเธออ้อมๆ แล้ว!

ส่วนกู้หว่านหว่าน ก่อนที่เธอจะได้ยินมู่ซย่าเปล่งเสียงออกมานั้นยังคงมีสีหน้าเย้ยหยันรอดูฉากละครอยู่ จนกระทั่งได้ยินมู่ซย่าอ่านประโยคแรกจบไป สีหน้าของเธอก็ซีดเผือดขึ้นมาทันที

เธอรู้สึกว่าเลือดของเธอกำลังไหลจากปลายเท้าขึ้นสู่สมอง ทำให้เธอรู้สึกสมองจะแตกอย่างไรอย่างนั้น

หากที่เธออ่านเรียกว่าอ่านคล่องและไหลลื่นดีแล้ว ถ้างั้นมู่ซย่าก็คือไร้ที่ติ โดยเฉพาะตอนที่พูดถึงการที่นายจ้างไปประท้วงเรื่องการทำงานสี่วันต่อสัปดาห์ มันยิ่งทำให้ผู้คนรู้สึกตื่นเต้นตาม

เมื่ออ่านจบ กู้หว่านหว่านตัวแข็งทื่อ ส่วนนักเรียกในห้องต่างก็อึ้งไปตามๆ กัน

ตอนที่เริ่มเรียนอาจารย์ซ่งเคยเปิดคลิปเสียงให้พวกเขาฟังกันแล้ว และสำเนียงของมู่ซย่ากลับไม่ต่างอะไรจากคลิปเสียงนั้นเลย