มู่ซย่าตอบกลับอย่างไม่ถ่อมตนว่า “ขอบคุณค่ะอาจารย์” จากนั้นก็วางหนังสือแล้วนั่งลง
เธอกวาดสายตามองไปด้านหน้า เห็นแววตาของหลัวฉิงเต็มไปด้วยความแค้นเคือง และแผ่นหลังที่ยืดตรงของกู้หว่านหว่าน
เธอเองก็ไม่อยากเปิดเผยทักษะภาษาอังกฤษของเธอหรอกนะ แต่ทำไปเพื่อรูมเมทสุดน่ารักน่ะ
ทันทีที่เสียงออดเลิกเรียนดังขึ้น อาจารย์ซ่งก็เดินเข้ามาหามู่ซย่าทันที เขาถาม “มู่ซย่า หนูไปฝึกสำเนียงลอสแอนเจลิสมาจากไหนเหรอ?”
มู่ซย่าทำได้เพียงโกหกออกไป “ตอนว่างๆ หนูชอบฟังข่าวต่างประเทศน่ะค่ะ พอนานเข้าก็เลยพูดได้ค่ะ”
“เยี่ยม! นิสัยแบบนี้เยี่ยมมากๆ! บอกตรงๆ นะ สำเนียงนี้อาจารย์ในมหาวิทยาลัยไม่มีใครที่พูดได้เป๊ะเท่าหนูเลยสักคน”
มู่ซย่ายิ้มเขินๆ “ขอบคุณค่ะอาจารย์ แต่ว่าเรื่องตัวแทนวิชาภาษาอังกฤษหนูขอปฏิเสธนะคะ อีกไม่นานหนูก็ไม่อยู่แล้วน่ะค่ะ”
“ทำไมล่ะ?” อาจารย์ซ่งถามอย่างไม่เข้าใจ “ที่บอกว่าไม่อยู่นี่หมายความว่ายังไง?”
“เอ่อ…เอาเป็นว่าอีกไม่นานหนูก็ไม่อยู่ที่นี่แล้วค่ะ”
เธอกลับมาเพื่อแก้แค้นแทนแม่ ไม่ได้ตั้งใจจะกลับมาเรียนที่มหาวิยาลัยจิงตูจริงๆ สักหน่อย
อาจารย์ซ่งงุนงง “เอาเถอะ ถ้าหนูเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็บอกอาจารย์นะ ตั้งใจเรียนต่อไปล่ะ ถึงแม้หนูจะสอบมหาวิทยาลัยอังกฤษไม่ติด แต่อาจารย์ก็สามารถแนะนำหนูให้มหาวิทยาลัยโอฟีร์ มหาวิทยาลัยเดิมของอาจารย์ได้”
มหาวิทยาลัยโอฟีร์ก็เป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับโลก และไม่ด้อยไปกว่ามหาวิทยาลัยอังกฤษเหมือนกัน
สีหน้าของมู่ซย่ายังคงเรียบเฉย “ขอบคุณค่ะอาจารย์ หนูจะเก็บไปคิดดีๆ ค่ะ”
“ได้เลย ถ้างั้นอาจารย์ไม่รบกวนล่ะ” อาจารย์ซ่งจากไปยิ้มๆ ไม่อาจบรรยายความรู้สึกดีใจเป็นคำพูดได้
หลัวฉิงได้ยินบทสนทนานี้พอดี เธอจึงอดไม่ได้ที่จะลุกเดินไปถามมู่ซย่าว่า “มู่ซย่า เธอทบทวนมาก่อนล่วงหน้าใช่ไหม?”
มู่ซย่าขมวดคิ้ว “ฉันไม่ว่างขนาดนั้นหรอกนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...
รออค้า...
รอนะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ...
อยากอ่านมาต่อได้ไหมคะ...
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...
❤️❤️❤️...