ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 429

อาจารย์ซ่งพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินตามหาโอวหยางโม่

โอวหยางโม่กลับมาจากห้องน้ำพอดี

อาจารย์ซ่งเห็นโอวหยางโม่ก็รีบวิ่งเข้าไปจับแขนเสื้อของโอวหยางโม่ไว้ทันที “อาจารย์โอวหยาง! เจอตัวสักที!”

“มีอะไรรึเปล่าครับ?” โอวหยางโม่ถามอย่างเหน็ดเหนื่อย

เมื่อคืนเขาไม่ได้หลับมาทั้งคืน เพราะเขานอกจากจะเตรียมเอกสารการสอนแล้วก็คือนั่งวิจัยโจทย์ประยุกต์ที่มู่ซย่าทำออกมา เขาไม่อยากบอกกับคนอื่นๆ ว่าจนถึงตอนนี้แล้ว เขาก็ยังไม่เข้าใจในวิธีทำของมู่ซย่า

เป็นถึงอาจารย์คนหนึ่ง จะสู้นักเรียนคนหนึ่งไม่ได้ได้ยังไง? แล้วยังเป็นเด็กเรียนแย่คนหนึ่งอีกด้วย

อาจารย์ซ่งไม่เห็นถึงความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของโอวหยางโม่ เขาเพียงแค่พูดอย่างตื่นเต้นว่า “อาจารย์โอวหยาง ทำไมคุณไม่เห็นบอกผมเลยว่าในห้องของคุณมีนักเรียนอย่างมู่ซย่าอยู่ด้วย?”

โอวหยางโม่ขมวดคิ้วมุ่นทันที คิดในใจว่ามู่ซย่าต้องก่อเรื่องอีกแน่ๆ

ในขณะนี้มีอาจารย์มหาวิทยาลัยจิงตูนับสิบคนกำลังอยู่ในห้องอำนวยการ โอวหยางโม่รู้ดีว่าตนถูกย้ายมาจากมหาวิทยาลัยอังกฤษ ตำแหน่งจึงสูงกว่าพวกเขาขั้นหนึ่ง เขาไม่อยากให้พวกเขารู้ว่าห้องปรับพื้นฐานของตนมีนักเรียนแย่อย่างมู่ซย่าอยู่ด้วย

โอวหยางโมจึงรีบหยุดอาจารย์ซ่งเอาไว้ แล้วทำท่าให้เงียบปากพร้อมกล่าวว่า “อาจารย์ซ่งครับ มีอะไรเดี๋ยวเราไปพูดกันข้างนอกดีกว่า อย่ารบกวนอาจารย์ท่านอื่นเลย”

อาจารย์ซ่งโบกมือ “ไม่เป็นไร ผมรู้จักพวกเขาดี เรื่องแค่นี้ไม่มีปัญหาหรอก นี่…ผมจะบอกอะไรให้ นักเรียนที่ชื่อมู่ซย่าในห้องคุณน่ะสุดยอดจริงๆ เธอ…”

อาจารย์ซ่งยังไม่ทันพูดจบ โอวหยางโม่ก็ดึงเขาออกจากห้องอำนวยการเสียแล้ว

พูดไปครึ่งหนึ่ง โอวหยางโม่ก็หันไปถามอาจารย์ซ่งอย่างประหลาดใจว่า “เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะครับ? เก่งงั้นเหรอ?”

“ก็ใช่น่ะสิ!” อาจารย์ซ่งพยักหน้าแรงๆ “เธอเก่งมากเลยนะ! สำเนียงของเธอเป็นสำเนียงของลอสแอนเจลิสด้วยล่ะ แล้วลอสแอนเจลิสคืออะไรงั้นเหรอ? ก็คือจุดกำเนิดของชนชั้นสูงในทวีปยุโรปยังไงล่ะ สำเนียงการออกเสียงของพวกเขาเป็นสำเนียงที่สูงส่งและไพเราะมากที่สุด มีชนชั้นสูงจากแถบตะวันตกไปซื้อคฤหาสน์ที่นั่นมากมายก็เพื่ออยากไปฝึกสำเนียงของพวกเขาล่ะ”

โอวหยางโม่ขมวดคิ้ว กล่าวด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ “อาจารย์ซ่งไม่ได้ล้อผมเล่นใช่ไหม? มู่ซย่าเนี่ยนะ? คุณรู้ไหมว่าเธอเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง?”

“ยังไงเหรอ?”

“เธอเข้ามาด้วยเส้นสายยังไงล่ะ! นักเรียนแบบนี้ผมอยากจะไล่ออกไปให้ไกลเลย คุณเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?”

อาจารย์ซ่งได้ยินดังนั้นก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ยังยืนยันว่า “คนที่เข้ามาด้วยเส้นสายก็ใช่ว่าจะเป็นนักเรียนแย่เสมอไป อย่างน้อยในด้านภาษาอังกฤษ แม้แต่ผมเองก็ยังสู้เธอไม่ได้เลย ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณก็ลองให้เธออ่านให้ฟังดูสิ?”