ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 430

“ไม่จำเป็นหรอกครับ” โอวหยางโม่ขมวดคิ้วกล่าวว่า “แค่พูดสำเนียงลอสแอนเจลิสได้นิดหน่อยไม่มีอะไรน่าแปลกใจหรอกครับ อีกอย่างปัจจุบันสำเนียงบริทิชกับอเมริกันต่างหากที่ดั้งเดิมกว่า อาจารย์ซ่งอย่าติดกับเรื่องสำเนียงหรือการออกเสียงมากไปหน่อยเลยครับ”

“ไม่ ผมอยู่ต่างประเทศมาหลายปี ผมรู้ถึงความพิเศษของสำเนียงลอสแอนเจลิสดี แต่คุณ…”

“อาจารย์ซ่ง!” โอวหยางโม่ขัดคำพูดของอาจารย์ซ่งอย่างเย็นชา “ต่อไปอย่าได้พูดถึงมู่ซย่าเลย ผมจะไล่เธอออกแน่ๆ นักเรียนคนนี้หลับในห้องตลอด ไม่มีแววเลยสักนิด ผมขอเตือนให้คุณอย่าสนใจเธอมากไปกว่านี้เลย”

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่ครับ ถ้าไม่เชื่อ คุณรอดูผลคะแนนประจำเดือนได้เลย เธอต้องได้ที่โหล่แน่ๆ”

อาจารย์ซ่งไม่อาจเข้าใจได้ แต่ช่างเถอะ เขาส่ายศีรษะแล้วกล่าวว่า “เอาเถอะ ถ้างั้นก็รอดูคะแนนประจำเดือนแล้วกัน ถ้าสมมิตว่า…สมมตินะ เธอไม่ติดท็อปยี่สิบคน ผมอนุญาตให้เธอย้ายมาเรียนห้องผมได้ อัจฉริยะแบบนี้ ผมไม่อยากปล่อยให้หลุดมือไปน่ะ”

คราวนี้เปลี่ยนเป็นโอวหยางโม่ที่ไม่เข้าใจ

เขาไม่เข้าใจว่า ทำไมนักเรียนแย่แบบนั้นถึงได้ต้องตาอาจารย์ซ่งได้

เขาส่ายศีรษะ แล้วกล่าวเหมือนว่าตนเข้าใจดีที่สุดว่า “ในเมื่อคุณว่าแบบนี้แล้ว งั้นก็ตามนั้น หวังว่าคุณจะไม่เสียใจทีหลังนะ”

สำหรับเขา มู่ซย่าเป็นแค่ขี้หนูที่จะทำความหายนะมาให้แก่ห้องเท่านั้น

บทสนทนาจบอย่างไม่สวย อาจารย์ซ่งเดินบ่นพึมพำไป ส่วนโอวหยางโม่มองไปทางอาคารเรียน เขารู้สึกไม่ชอบมู่ซย่ามากกว่าเดิมอีกแล้ว

เธอถึงขั้นต้องไปฝึกสำเนียงลอสแอนเจลิสเพื่อให้อาจารย์ซ่งสนใจ ต้องทราบเสียก่อนว่าอาจารย์ซ่งเป็นอาจารย์ภาษาอังกฤษที่เก่งที่สุดในมหาวิทยาลัยจิงตูเชียวนะ

ดูท่าแล้วจิตใจของมู่ซย่าคงไม่ได้อยู่ในการเรียนหรอก แต่อยู่ในทางอบายมุขมากกว่า เมื่อเห็นว่าตนไม่ชอบเธอ ก็เลยเปลี่ยนไปประจบอาจารย์ซ่งแทน ช่างเป็นคนที่ไร้ประโยชน์จริงๆ!