ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 438

คนกลุ่มนี้ไม่เหมือนมาจำนำสิ่งของ แต่เหมือนจะมาทุบร้านมากกว่า

เถ้าแก่โรงรับจำนำตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แต่ไม่นานเขาก็ดึงสติกลับมาได้ และเอ่ยถามอย่างเกรงกลัว “พวก พวกคุณมาจำนำของเหรอครับ? ”

แต่ก็เห็นเพียงบรรดาชายในชุดสูทแยกออกเป็นสองแถวโดยอัตโนมัติ ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังของพวกเขา

ปกติเถ้าแก่โรงรับจำนำก็อ่านหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจอยู่แล้ว เขามองแวบเดียวก็จำคนที่เดินออกมาได้แล้ว จึงร้องขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกตกใจ “ประ ประธานสวี่? ”

สวี่ยิงซานกวาดสายมองเถ้าแก่โรงรับจำนำด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง และเอ่ยว่า “มีขโมยอยู่ในบ้าน พวกเรามาจับขโมย ขอความกรุณาคุณอย่าขัดขวางพวกเรา”

ดวงตาของเถ้าแก่โรงรับจำนำกลอกไปมา ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงพระพุทธรูปหยกองค์นั้นขึ้นมาทันที

เขารู้สึกดีใจที่ตัวเองยังไม่ได้เอาเงินให้เด็กหนุ่มคนนั้น จากนั้นก็โบกไม้โบกมือเป็นการบอกว่า “เชิญ” และเอ่ยพลางลอบสังเกตสีหน้าของอีกฝ่าย “ด้านในมีแขกอยู่พอดี คุณเข้าไปดูได้เลยว่าใช่คนที่คุณตามหาอยู่หรือเปล่า”

สวี่ยิงซานพยักหน้าให้เถ้าแก่โรงรับจำนำ จากนั้นก็เดินเข้าไปข้างใน

ด้านในโรงรับจำนำ มู่เฉินเหล่ยกำลังรอด้วยความร้อนใจ

เขาไม่มีเวลาแล้ว และได้แต่หวังว่าเถ้าแก่โรงรับจำนำคนนี้จะดำเนินการให้เร็วๆ หน่อย

ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงเปิดประตูร้าน

มู่เฉินเหล่ยรู้สึกดีใจขึ้นมาทันที และหันกลับไปมอง “ตอนนี้โอนให้ผมได้...”

ยังพูดไม่ทันจบดี มู่เฉินเหล่ยก็เห็นใบหน้าของคนที่เดินเข้ามาอย่างชัดเจน

สวี่ยิงซาน!

“คุณพ่อ?! ทำไมพ่อถึง...” มู่เฉินเหล่ยตกใจจนถอยหลังไปสองก้าว ท่าทางราวกับเห็นผี