ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 467

จวินหรงเซวียนพิมพ์ข้อความอย่างรวดเร็ว แล้วกดส่งออกไป

จวินเฮ่าเซวียนที่อยู่ในบาร์เห็นหน้าจอสว่างขึ้นพอดี จึงได้กดเปิด ยังคงเป็นข้อความจากจวินหรงเซวียน

(พี่ ซ้อจะไปร่วมแสดงในงานปฐมนิเทศพรุ่งนี้ด้วย แต่ไม่รู้รายการที่เท่าไหร่ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มาก่อนตั้งแต่หนึ่งทุ่มเลยนะ ผมจะช่วยจองที่นั่งไว้ให้)

จวินเฮ่าเซวียนเห็นข้อความนี้ สายตาเป็นประกายขึ้นมาทันใด

เขากำลังคิดอยู่เลยว่าจะหาข้ออ้างไปเจอมู่ซย่ายังไงดี ตอนนี้โอกาสมาแล้ว

จวินเฮ่าเซวียนไม่ได้ตอบข้อความของจวินหรงเซวียน เพียงแค่โอนเงินหนึ่งแสนไปโดยตรง

จวินหรงเซวียนเห็นเงินหนึ่งแสนเข้าบัญชี ก็เก็บโทรศัพท์อย่างพอใจ แล้วเริ่มเขียนบทความภาษาอังกฤษอย่างจริงจัง

ตอนนี้เขาสร้างโอกาสให้จวินเฮ่าเซวียน ไม่ใช่เพราะอยากให้เขาช่วบพูดเกลี้ยกล่อมคนในบ้านให้อนุญาตให้เขาไปเข้ากรมแต่อย่างใด

เขาแค่ชื่นชมมู่ซย่า อยากให้เธอมาเป็นพี่สะใภ้ของตัวเองเท่านั้น

พี่สะใภ้แบบนี้ พูดถึงไหนมีหน้าถึงนั่น!

แต่กลับกัน โอวหยางโม่ที่นั่งอยู่บนโพเดียมสอน ยิ่งมองมู่ซย่าเท่าไหร่ ก็ยิ่งขัดตาเท่านั้น

โดยเฉพาะ เมื่อนึกถึงคำพูดข่มขู่ของเยี่ยซือเจวี๋ย และคำพูดที่บอกว่ามู่ซย่าสามารถช่วยเขาให้ได้รับใบจบได้นั้น เขาก็ยิ่งหงุดหงิด

นักเรียนที่ตัวเองไม่คาดหวังมากที่สุดสามารถช่วยตัวเองได้นั้น จะเป็นเรื่องที่น่าสมเพชแค่ไหนกันเชียว?

โอวหยางโม่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหลับตาลงไม่ไปมองมู่ซย่าอีก

รกหูรกตา!

…

อีกด้านหนึ่ง ณ บ้านตระกูลสวี่

หลังจากที่สวี่ยิงซานทราบเรื่องอุบัติเหตุทางรถยนต์ของสวี่ซิงซิงแล้ง ก็เป็นลมหมดสติทันที