อย่างไรก็ตาม เมื่อสือซูเจินละสายตาจากเยี่ยซือเจวี๋ยมามองที่ป๋อเก๋อ เธอกลับเห็นสีหน้าที่หมองดำและน่าเกีลยดมากของป๋อเก๋อ
ตามด้วยเหลือบไปดูนักดนตรีหลายคนที่มากับป๋อเก๋อซึ่งต่างเผลอหลับไปบนเก้าอี้!
ในขณะนี้ ป๋อเก๋อเริ่มเอ่ยปากพูด——
“รับเธอเป็นศิษย์เหรอ?”
กู้หว่านหว่านที่อยู่บนเวทีไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของป๋อเก๋อได้ชัดเจน เมื่อได้ยินป๋อเก๋อพูด เธอก็ตื่นเต้นจนหัวใจแทบจะกระโดดออกมาจากปากของเธอ
คุณป๋อเก๋อจะรับเธอเป็นลูกศิษย์!
กู้หว่านหว่านกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งในใจ
สือซูเจินที่อยู่ข้างล่างเวทีกำแขนเสื้ออย่างประหม่า
เธอไม่รู้ว่ากู้หว่านหว่านเล่นไม่ดีตรงไหน ถึงกับเล่นจนนักเปียโนหายคนเผลอหลับไป แม้แต่ป๋อเก๋อก็ทำหน้าบูดหน้าบึ้งเหมือนกินขี้เข้าไป
สือซูเจินตกใจมากจนเธออยากจะเปลี่ยนเรื่องแต่มันก็สายเกินไปแล้ว หลังจากที่ได้ยินป๋อเก๋อถามกลับพร้อมหัวเราะเยาะอย่างเหยีดหยาม เขาก็พูดต่อว่า “คุณหญิงท่านนี้ คุณล้อผมเล่นอยู่หรือเปล่า? ทักษะระดับอย่างเธอแล้ว ศิษย์ของผมที่เล่นแย่ที่สุดยังใช้เท้าเล่นได้เลย!”
ในเวลานี้หอประชุมเงียบมาก ทุกคนต่างได้ยินประโยคนี้อย่างชัดเจน
แม้ว่าป๋อเก๋อจะพูดเป็นภาษาอังกฤษ แต่นักศึกษาของมหาวิทยาลัยจิงตูเข้าใจในสิ่งที่ป๋อเก๋อพูด
สิ่งที่ป๋อเก๋อหมายถึงก็คือกู้หว่านหว่านไม่มีคุณสมบัติให้เขารับเป็นศิษย์เลยตั้งแต่แรก
นักศึกษาที่ถูกทุกคนด่าว่าเป็น “นักเลงคีย์บอร์ด” ก่อนหน้านี้ ยืดอกขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันบอกแล้วยังไงล่ะ? ฉันเล่น< Rebound > ไม่เป็นก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่เคยฟังกู้หว่านหว่านเล่นได้ห่วยจริง ๆ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
จะมาอัปตอนไหนคะ...
ฮือออใจจะขาดมาต่อนะคะ...
เลิกอ่านดีไหม อยู่ๆก็อัดเหลือ2ตอน...
จากที่อัปวันละ10 ตอนตอนนี้เหลือแค่2ตอนแล้วหรอ...
ทำไมฮับแค่2ตอนละคะ...
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...
รออค้า...
รอนะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ...
อยากอ่านมาต่อได้ไหมคะ...