ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 499

เยี่ยซือเจวี๋ยมองตามหลังมู่ซย่าอย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็หันกลับไปที่หอประชุม

เขาต้องเชื่อใจเธอ!

ในอีกด้านหนึ่ง โอวหยางโม่เดินเข้ามาจากทางเข้าหอประชุมและรีบไปที่หลังเวที

อย่างไรก็ตาม มาตอนนี้มันก็สายเกินไป ยังไม่ทันจะเดินไปถึงครึ่งทาง เจ้าภาพก็ได้เปิดม่านออกแล้วและม่านบนเวทีก็ค่อย ๆ เปิดออกจากทั้งสองด้าน

โอวหยางโม่ตาเป็นประกาย เขาต้องหยุดเดินและมองขึ้นไปบนเวที

ถ้าครั้งนี้มู่ซย่ายังทำให้โรงเรียนต้องขายหน้าอีก เขาก็จะใช้ข้ออ้างนี้ในการไล่มู่ซย่าออก!

มันก็เข้าท่าดีเมื่อคิดแบบนี้

หอประชุม

ลั่วเค่อป๋อเก๋อทั้งสามคนต่างมองไปทางเวทีอย่างเบื่อหน่าย

ทันทีที่สายตาของพวกเขาจับจ้องไปบนเวที ทั้งสามคนก็อึ้งทันที

หญิงสาวบนเวทีไม่ได้สวมชุดหรูหราเหมือนกู้หว่านหว่าน แต่กลับสวมเพียงเสื้อยืดและกางเกงวอร์มธรรมดาซึ่งไม่เข้ากับการแสดงเปียโนด้วยซ้ำ

แต่ที่น่าทึ่งคือท่าทางของเธอช่างสง่างามและสูงส่งราวกับสวมกระสอบไปเล่นเปียโนก็ไม่ขัดต่อกฎหมาย

มู่ชย่ายืนอยู่บนเวที โค้งคำนับผู้ชมและพูดว่า “สวัสดีค่ะทุกท่าน ฉันชื่อมู่ชย่าจากชั้นเตรียมอุดมศึกษา ฉันต้องการแสดงเพลง<ท่ามกลางแสงจันทร์ >พร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นเหอเถียน”

ทันทีที่พูดจบ ลั่วเค่อป๋อเก๋อก็เบิกตากว้างทันที

“ท่ามกลางแสงจันทร์??ผมคงฟังไม่ผิดใช่ไหม!”

ชายชราข้าง ๆ กระตุกยิ้มและพูดว่า “เด็กๆ ของฮวากั๋วมุ่งมั่นดีจริง ๆ... ไม่ได้มีพรสวรรค์มากนัก แต่พวกเขาก็กล้าที่จะเล่นดนตรีทุกอย่างท่ามกลางแสงจันทร์... ป๋อเก๋อ ตอนนี้คุณยังไม่กล้าพูดว่าคุณเล่นได้ใช่ไหม?”

ลั่วเค่อป๋อเก๋อกระแอมเสียงด้วยความลำบากใจ เขาพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของอีกฝ่าย

ทันใดนั้น เขาก็เห็นเปียโนที่อยู่ด้านหลังมู่ซย่า

“เทพีอาร์ทิมิส!!!” ลั่วเค่อป๋อเก๋อลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้น

ชายชราที่อยู่ข้าง ๆ คิดว่าลั่วเค่อป๋อเก๋อกำลังขู่เขา จึงเม้มปากอีกครั้ง “ความสามารถในการเปลี่ยนเรื่องของคุณลดลงเรื่อย ๆ เทพีอาร์ทิมิสอะไรกัน มันจะเป็นไปได้ยังไง...”

เขาพูดพลางมองไปที่เวที