ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 500

ทันทีที่มู่ชย่านั่งลง จอขนาดใหญ่บนเวทีก็สว่างขึ้น

มีจานที่วาดทรายและมือทั้งสองข้างปรากฏขึ้นบนหน้าจอขนาดใหญ่

และเห็นเพียงมือคู่นั้นที่ทำท่าทาง “โอเค” มู่ซย่ายิ้ม เธอรู้ว่าเหอเถียนพร้อมแล้ว

เธอหลับตา สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้ววางนิ้วลงเล่นคีย์แรกบนเปียโน

“ตึง—”

เสียงใส หนักแน่น และไพเราะอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ลั่วเค่อป๋อเก๋อที่อยู่ข้างล่างเวทีปรบมืออย่างตื่นเต้น “ใช่เสียงนี้เลย!”

น้อยคนนักที่เคยเห็นเปียโน“เทพีอาร์ทิมัส”จริง ๆ แต่กลับถูกบันทึกเสียงเอาไว้

แค่เสียงเดียวก็พิสูจน์ได้แล้วว่านี่คือ “เทพีอาร์ทิมัส” ของแท้ไม่มีผิด!

กู้หว่านหว่านที่ยืนอยู่ข้างหอประชุมกระแอมเสียงอย่างเยาะเย้ย

เปียโนเสียงดีแล้วยังไงล่ะ?

มอบให้กับเด็กบ้านนอกก็ไม่ต่างอะไรกับเสียของ

เมื่อเสียงกดแรกดังขึ้น มือบนหน้าจอขนาดใหญ่ก็ค่อย ๆ เคลื่อนไปบนโต๊ะทราย โครงร่างของป่าและทุ่งนาก็ปรากฏขึ้นด้วยการวาดไม่กี่ครั้งอย่างสมจริง

ทุกคนประหลาดใจเล็กน้อย

เปียโนคู่กับภาพวาดทราย การแสดงนี้แปลกใหม่จริง ๆ

ในเวลานี้ หลังจากมู่ซย่ากดโน้ตตัวแรก เธอก็เริ่มเล่นบาร์แรกของ <ท่ามกลางแสงจันทร์> ด้วยนิ้วที่ยืดหยุ่นและสง่างาม

ทันใดนั้นเสียงเปียโนที่ไพเราะก็ดังขึ้นในหอประชุม

เสียงนี้เหมือนมือที่ทรงพลังและอ่อนช้อย ลากผู้คนขึ้นไปในอากาศ บินข้ามภูเขาและแม่น้ำไปตลอดทาง ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกถึงสายลมที่พัดมาและคุณกำลังลอยอยู่ในเมฆ มองลงไปที่จักรวาล

ทุกคนหลับตาอย่างอดไม่ได้ ปล่อยให้ดนตรีขับเคลื่อนและหลุดเข้าไปในจินตนาการอันไร้ขอบเขต

เสียงเปียโนค่อย ๆ ทุ้มและเงียบลง ดูเหมือนโลกจะเปลี่ยนไปจากกลางวันเป็นกลางคืน

แต่ในขณะเดียวกัน แม่น้ำสายยาวบนจานภาพวาดทรายถูกมือใหญ่ลูบและหายไปเหลือเพียงภาพสีดำ