ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 504

“ฮือๆๆ...ป้าสือคะ หนูไม่เข้าใจว่าทำไม ทำไมคุณป๋อเก๋อและเพื่อนของเขาถึงได้ชื่นชมมู่ซย่าขนาดนี้ แต่พวกเขากลับแสดงท่าทางทัศนคติแบบนั้นกับหนู หรือว่าความพยายามทั้งหมดที่หนูทำมาโดยตลอดนั้นสูญเปล่างั้นเหรอคะ? หนูไม่สามารถเทียบกับมู่ซย่าได้งั้นหรือ? หนูไม่ได้เป็นที่โปรดปรานของใครเลยใช่ไหมคะ? ฮือๆๆ...”

กู้หว่านหว่านกำลังซบอยู่บนตักของสือซูเจินและร้องไห้

น้ำตานั้นคือของปลอม แต่ความรู้สึกทุกข์ใจนั้นคือเรื่องจริง

เธอไม่ได้เคยรับการปลอบโยนจากเยี่ยซือเจวี๋ยเลย ทำได้เพียงแค่หาความสบายใจจากสือซูเจิน

ตราบใดที่สือซูเจินยังคงเชื่อมั่นในตัวเธอ เช่นนั้นแล้วไม่ว่าระดับการเล่นเปียโนของมู่ซย่าจะดีมากแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์ หล่อนก็ทำได้แค่นั้นแหละ!

ยิ่งกู้หว่านหว่านยืนยันความคิดภายในหัวใจของเธอ เธอก็ยิ่งร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วง

สือซูเจินยังคงจมอยู่กับความคิดที่พัวพันอยู่ภายในหัวใจ และภายในหัวใจของเธอโดยส่วนใหญ่นั้นเข้าข้างกู้หว่านหว่าน

อย่างไรก็ตามเมื่อถูกเสียงร้องไห้ของกู้หว่านหว่านรบกวน ฉับพลันความรู้สึกรำคาญเพียงเล็กน้อยก็ปรากฏขึ้นภายในก้นบึ้งหัวใจของเธอ

ขณะที่รู้สึกรำคาญ เธอพลันนึกถึงเรื่องที่กู้หว่านหว่านถูกลั่วเค่อป๋อเก๋อพูดจาถากถางบนเวที เธอรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย

เธอเกิดความคิดหนึ่งขึ้นชั่วขณะ : ถ้าหากเธอระบุว่าลูกสะใภ้ของเธอนั้นคือมู่ซย่า เรื่องน่าอึดอัดใจเมื่อสักครู่นี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้นใช่หรือไม่?

คำตอบคือใช่

กู้หว่านหว่านนอนซบและร้องไห้อยู่เนิ่นนาน แต่ทว่าเมื่อเวลาล่วงเลยไปครู่ใหญ่ก็ยังไม่ได้ยินคำพูดปลอบโยนจากสือซูเจินเลยแม้แต่คำเดียว

เธอเกิดความรู้สึกสงสัย อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองสือซูเจิน

เห็นเพียงว่าคิ้วของสือซูเจินกำลังขมวดแน่น บนใบหน้าไม่มีร่องรอยของความรักความเมตตาอย่างเช่นในอดีต มีเพียงแค่สีหน้าหงุดหงิดเท่านั้น

กู้หว่านหว่านตกตะลึง ความคิดภายในสมองขาวโพลนชั่วขณะ

ทำไมสีหน้าของสือซูเจินถึงเป็นเช่นนี้?