ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 508

มู่ซย่าคาดไม่ถึงเลยว่าคำพูดที่ไม่เคารพผู้อื่นเช่นนี้จะออกมาจากปากของโอวหยางโม่

สีหน้าแสดงความเคารพอาจารย์บนใบหน้าของเธอนั้นเลือนหายไปทีละน้อย

มู่ซย่าขมวดคิ้วแน่น ขณะที่กำลังครุ่นคิดว่าจะกล่าวอะไรบางอย่าง แต่ทว่าท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

โต้เถียงกับคนประเภทนี้ก็มีแต่จะสิ้นเปลืองพลังงานและเสียเวลา

มู่ซย่าแสร้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินคำพูดเมื่อครู่นี้ของโอวหยางโม่ เอ่ยปากด้วยท่าทางยึดมั่นในการอบรมสั่งสอนของตนเอง “อาจารย์โอวหยาง พรุ่งนี้ฉันจะขอลาหยุดหนึ่งวัน ฉันต้องการให้คุณอนุมัติการลาครั้งนี้”

โอวหยางโม่ย่นจมูกอย่างไม่พอใจ ขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกสูญเสียอยู่ภายในหัวใจโดยที่ตัวเขาเองก็ไม่สามารถสัมผัสได้

เขาเอ่ยด้วยใบหน้ามืดมน “เพิ่งจะเปิดเทอมได้แค่ไม่กี่วัน เธอก็จะขอลาแล้วงั้นเหรอ? ถ้าหากเธอไม่ตั้งใจเรียน งั้นก็ไปทำเรื่องลาออกเสียเถอะ ไม่ต้องมาใช้วิธีการแบบนี้!”

มู่ซย่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเรียน เพียงแต่พรุ่งนี้เป็นวันฝังศพน้องสาวของฉัน อาจารย์ได้โปรดอนุมัติการลาให้ฉันด้วยนะคะ”

โอวหยางโม่ชะงักงัน ฉับพลันเขารู้สึกแย่ในทันที

เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเป็นเช่นนี้...

แต่ทว่า ใครจะรู้ว่ามู่ซย่านั้นพูดจริงหรือแต่งเรื่องโกหก?

มีนักเรียนไม่ดีตั้งมากมายทำเรื่องขอลาด้วยเหตุผลร้อยแปดพันเก้า นอกจากนี้ยังมีนักเรียนหลายคนที่โกหก กล่าวอ้างว่าปู่และย่าของพวกเขานั้นเสียชีวิต ไม่แน่ว่ามู่ซย่าอาจจะกำลังโกหกอยู่ก็เป็นได้

โอวหยางโม่เอ่ยถามด้วยสายตาเยือกเย็น “ผมจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เธอกำลังพูดนั้นคือความจริง? ถ้าหากว่าเธอต้องการลา ทำได้นะ แต่ต้องไปขอใบมรณบัตรของน้องสาวเธอมาเป็นหลักฐานยืนยัน”

“คุณ...” สำหรับครั้งนี้มู่ซย่ารู้สึกโกรธเคืองเป็นอย่างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับอาจารย์ที่ไร้เหตุผลเช่นนี้

แต่เมื่อเวลามู่ซย่ารู้สึกโกรธ เธอไม่ต้องการที่จะทะเลาะเบาะแว้งกับผู้อื่น ต่อให้ถกเถียงอะไรไปก็คงจะไร้ประโยชน์

เธอกล่าว “ในเมื่อคุณไม่อนุญาต งั้นหลังจากที่ฉันกลับมาในวันมะรืน ฉันค่อยไปขอลายเซ็นอนุมัติการลาจากผู้อำนวยการ”

เมื่อเอ่ยจบ มู่ซย่าก็หันหลังกลับและเดินจากไป

“มู่! ซย่า!”

โอวหยางโม่คาดไม่ถึงเลย มู่ซย่าเดินจากไปโดยไม่อ้อนวอนเขาเลยแม้แต่น้อย การกระทำเช่นนี้บั่นทอนศักดิ์ศรีความเป็นอาจารย์ของเขา

“มู่ซย่า!” เขาตะโกนเรียกเธออีกครั้งหนึ่ง