ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 509

เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยซือเจวี๋ย มู่ซย่าชะงักงันและส่ายศีรษะ

“ไม่ต้อง”

เยี่ยซือเจวี๋ยเลิกคิ้วขึ้นและเอ่ยถามยืนยัน “เธอแน่ใจเหรอ? การทำให้เขาหายไปนั้นไม่ได้สิ้นเปลืองแรงมากมายเท่าไรหรอก”

“ฉันรู้” มู่ซย่าพยักหน้า สายตาจ้องมองออกไปด้านนอกหน้าต่างรถและเอ่ย “หากฉันต้องการให้เขาหายไปก็ไม่ต้องใช้ความพยายามมากมายเท่าไรหรอก เพียงแต่ฉันนั้นไม่ได้มาเรียนที่นี่อย่างจริงจังต่างหาก เมื่อฉันพบคนคนนั้น ฉันก็จะไม่ได้พบเจอเขาอีกแล้ว ในช่วงเวลานี้ ตราบใดที่เขาไม่ได้เข้ามายั่วโมโหฉัน ฉันก็ยังสามารถอดทนกับเขาได้อีกสักระยะ”

“โอเค” เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้าและกล่าว “เมื่อไรก็ตามที่ไม่อยากพบเจอเขา เธอก็บอกฉันแค่นั้นก็พอแล้ว อย่าลืม พวกเราแต่งงานกันแล้ว ฉันจะเป็นที่พึ่งพิงให้กับเธอเอง”

ก้นบึ้งหัวใจของมู่ซย่ากระชับแน่น จากนั้นจ้องมองใบหน้าด้านข้างของเยี่ยซือเจวี๋ยที่อยู่ภายใต้แสงสลัว ความหงุดหงิดภายในหัวใจพลันหายไปในทันที

“อือ” เธอพยักหน้า ดวงตาดูอ่อนโยนลงเล็กน้อย

ความรู้สึกของการมีที่พึ่งพิง ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง...

ริมฝีปากของมู่ซย่ายกยิ้มโดยที่ตัวเธอเองก็ไม่สามารถสัมผัสได้

ในไม่ช้าก็มาถึงคฤหาสน์ซือถู

เยี่ยซือเจวี๋ยนั้นนำรถไปจอด ส่วนมู่ซย่าก็เดินเข้ามาภายในห้องโถงใหญ่

แสงไฟภายในห้องโถงใหญ่สว่างไสว

ยายเฒ่าซือถูกำลังดื่มชาอยู่ภายในห้องรับแขก ท่าทางกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา ไม่เห็นท่าทางอิดโรยเหมือนตอนที่เพิ่งกลับมาจากชนบท อาการป่วยเพียงเล็กน้อยก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีอีกแล้ว

ยาของมู่ซย่านั้นใช้เพียงไม่กี่วันก็เห็นผล อันที่จริงตอนนี้ก็ใกล้จะถึงเวลาเผาผลาญแล้ว

“ย่าคะ” มู่ซย่าสวมหน้ากากที่ประดับด้วยรอยยิ้มและท่าทางเชื่อฟังได้อย่างไร้ที่ติ

เมื่อยายเฒ่าซือถูเงยหน้าขึ้น ความผ่อนคลายในสายตาของหล่อนพลันหายไปและถูกแทนที่ด้วยสายตาเคร่งเครียดจริงจัง

“สิ่งของของฉันล่ะ?” ยายเฒ่าซือถูเอ่ยถาม