ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 518

โอวหยางโม่เดินเร็วมาก เขาต้องการพาผู้อำนวยการพานไปที่บ้านมู่ซย่าทันทีเพื่อเปิดโปงเรื่องที่มู่ซย่าโกหก

โกหกเพื่อขาดเรียน นี่เป็นการฝ่าฝืนกฎของมหาวิทยาลัย ซ้ำยังเป็นกฏห้ามอย่างเคร่งครัดของหมาวิทยาลัยจิงตู

นักศึกษาในชั้นเรียนธรรมดาจะถูกลงโทษทันที แต่นักศึกษาในชั้นเรียนเตรียมอุดมศึกษา...จะถูกเชิญออกจากชั้นเรียนเตรียมอุดมศึกษา

แม้ว่าจะไม่สามารถทำให้มู่ซย่าออกจากมหาวิทยาลัยจิงตูด้วยเหตุผลแบบนี้ได้ แต่ถ้าไล่ออกจากชั้นเรียนของเขาได้ เธอก็จะไม่ขวางหูขวางตาเขาอีกต่อไป

ประตูห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่ปิดแน่น โอวหยางโม่เอื้อมมือไปเคาะ ทว่าไม่มีเสียงใด ๆ จากข้างในและประตูแง้มไว้เท่านั้น เมื่อเขาเคาะประตูก็เปิดออกทันที

“ผอ.พาน?” โอวหยางโม่สาวเท้าเดินเข้าไป

ไม่มีใครอยู่ข้างใน

โอวหยางโม่ขมวดคิ้ว ตามด้วยหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเตรียมโทรหาอาจารย์ใหญ่

อย่างไรก็ตามทันทีที่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาก็มีชายชราสวมหมวกชาวประมงและหน้ากากซึ่งมีอาวุธเกือบครบมือปรากฏตัวขึ้นที่ประตูห้องทำงาน

แม้ว่าอีกฝ่ายจะพันตัวเองอย่างแน่นหนา แต่โอวหยางโม่ก็จำได้ในทันที——

“ผอ.พาน” โอวหยางโม่ถามอย่างสงสัย “อากาศร้อนขนาดนี้ ทำไมคุณถึงห่อตัวแน่นขนาดนี้?”

ผู้อำนวยการพานคิดไม่ถึงว่าจะมีใครอยู่ในห้องทำงานของเขา เขาจึงสะดุ้งตกใจ

แต่หลังจากเห็นว่าใครอยู่ข้างใน เขาก็ถอนหายใจโล่งอกทันที มองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีใครอยู่ที่ทางเดิน จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปอย่างรวดเร็วและหันหลังปิดประตูห้องทำงาน

หลังจากทำสิ่งนี้แล้ว ผู้อำนวยการพานก็พูดว่า “คุณจำผมได้ยังไง? ผมแต่งตัวถึงขนาดนี้แล้ว...”

หลังจากลังเลอยู่สองวินาที โอวหยางโม่ก็ตัดสินใจที่จะไม่บอกผู้อำนวยการพานเรื่องนี้

เขาพูดทันทีว่า “พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้แล้ว พอดีเลยผอ.พาน ตอนนี้คุณสะดวกที่จะไปบ้านนักเรียนกับผมไหมครับ? เมื่อวานมีนักเรียนคนนึ่งแจ้งผมว่าเธอจะขาดเรียนเพราะคนในครอบครัวเสียชีวิตหลังจากที่งานเลี้ยงรับน้องจบ แต่ผมดูออกว่าเธอกำลังพูดโกหก ผมอยากให้คุณไปกับผม”

“อะไรนะ? ถึงกับขอลาด้วยเหตุผลแบบนี้?” ผู้อำนวยการพานมีสีหน้าอัปลักษณ์ทันที

เขาสามารถอนุโลมให้นักศึกษาองมหาวิยาลัยที่มีผลการเรียนไม่ดีขนาดนั้นได้ ทว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้นักเรียนขาดจริยธรรมเด็ดขาด

เป็นเรื่องต้องห้ามอย่างมากที่จะขอลาโดยใช้ข้ออ้างว่าคนในครอบครัวเสียชีวิต!

“ตกลง! ผมไม่อยากอยู่ในมหาวิทลัยอยู่พอดี เดี๋ยวครูคนอื่นจะตำหนิผม ผมจะไปกับคุณเดี๋ยวนี้” ผู้อำนวยการหยุดชั่วคราวแล้วถามว่า “ว่าแต่ นักเรียนคนนั้นชื่ออะไรนะ?”

“มูซย่า”