ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 616

มู่ซินเย่ว์เป็นห่วงอาการของยายเฒ่าซือถูมาก ยายเฒ่านั้นค่อนข้างมีอคติกับมู่ซย่าสืบเนื่องมาจากมู่หว่านเย่ว์ และอคตินี้ก็ไม่สามารถที่จะหายไปได้ ถ้ามียายเฒ่าอยู่ ตอนที่เธอคิดอยากไล่มู่ซย่าออกไปจะได้สะดวกขึ้น

จากนั้นเธอพูดถึงเรื่องที่อยากที่จะตามไปที่โรงพยาบาลด้วย แต่กลับโดนซือถูไห่ปฎิเสธ

“ท่านอาจารย์ก็พูดแบบนั้นแล้ว ลูกยิ่งต้องระวังอยู่บ้านดูแลครรภ์ให้ดี ส่วนทางด้านแม่พ่อจะดูแลดีๆเอง”

มู่ซินเย่ว์กัดปากล่างแล้วพูดว่า : “งั้นคุณไปโรงพยาบาลอันดับหนึ่งหลัวซื่อ ที่โรงพยาบาลนั้นมีคุณหมอมู่ชิงชิงที่มีชื่อเสียงอยู่ ถ้าหากสถานการณ์แม่ดูไม่ดี ต้องไปหาหมอมู่ให้ช่วยรักษาแม่นะ”

ซือถูตอบรับคำและไม่ลืมที่จะกำชับมู่ซย่า : “ซานซาน ลูกก็อยู่บ้านนะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก วันนี้ก็พักผ่อนเยอะๆหน่อย”

“ได้ค่ะ คุณพ่อ” มู่ซย่ายิ้มเบาๆก่อนจะใช้สายตาส่งซือถูไห่นั่งรถออกไป

พอซือถูไห่ออกไป มู่ซินเย่ว์ก็มีสีหน้าเคร่งขรึมลง ใช้สายตาที่เยือกเย็นมองดูท่านอาจารย์หยวนอีแล้วพูดว่า “อย่าคิดว่าพวกเขาเรียกคุณว่าท่านอาจารย์แล้วคุณจะเป็นท่านอาจารย์จริงๆนะ คุณก็เป็นแค่นักต้มตุ๋นจากเจียงหูเท่านั้นแหละ ฉันจะไม่ยอมเสียเงินให้คุณสักบาท รีบออกจากบ้านฉันไปเลย”

ลูกศิษย์ของท่านอาจารย์หยวนอีไม่พอใจกำลังจะตอบโต้กลับ แต่ท่านอาจารย์หยวนอียื่นมือดึงลูกศิษย์ทั้งสองไว้ แล้วพูดด้วยจิตใจที่เงียบสงบว่า “คุณนายไม่เชื่อมั่นในตัวฉันก็ไม่เห็นจะต้องอารมณ์ร้อนเป็นไฟขนาดนั้นเลย อาตมาอยู่มาจนถึงอายุปูนนี้ ก็เพราะใช้คติที่ว่าใจนิ่งดั่งน้ำสี่คำนี้ สี่คำนี้ฉันส่งให้คุณนายแบบฟรีเลยแล้วกัน ส่วนเรื่องค่าตอบแทนในครั้งนี้ก็ถือซะว่าฉันส่งให้คุณหนูคนนี้เป็นของขวัญก็แล้วกัน”

ที่ท่านอาจารย์หยวนยีพูดถึงหมายถึงมู่ซย่า มู่ซินเย่ว์สีหน้ายิ่งคร่ำเครียดขึ้น ขี้เกียจที่จะตอบโต้กับท่านอาจารย์หยวนอี จึงเดินตรงไปทางวิลล่า

“ท่านอาจารย์” มู่ซย่าเดินขึ้นมาหนึ่งก้าว ไม่ลืมที่จะเคารพแล้วพูดว่า “วันนี้ขอบคุณท่านมากที่ไม่ได้ช่วยมู่ซินเย่ว์ทำร้ายฉัน แถมยังช่วยฉันโกหกอีก ทำให้คุณพ่อไม่ไล่ฉันออกไป วันหลังถ้ามีอะไรที่ให้ฉันช่วยท่านได้ท่านเอ่ยปากมาได้เลย ทักษะด้านการแพทย์ของฉันนั้นดีทีเดียว ถ้าหากร่างกายของท่านมีปัญหาอะไรสามารถมาหาฉันได้ตลอดเวลา ค่าตอบแทนรอบนี้ที่มู่ซินเย่ว์ไม่ให้ท่าน เดี๋ยวฉันจะเป็นคนจ่ายให้ท่านเอง ท่านจะเอาเท่าไหร่? ”

ลูกศิษย์ที่อยู่ด้านหลังสองคนอดกลั้นขำไม่ได้จึงหัวเราะออกมา