ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 617

เยี่ยซือเจวี๋ยหัวเราะแล้วส่ายหัว “เธอดูถูกท่านอาจารย์หยวนยีไปแล้ว ถึงแม้ฉันจะเคยโทรศัพท์หาเขา แต่ในโทรศัพท์เขาก็บอกชัดเจนกับฉันว่า เขาไม่รับเงินสกปรกแบบนั้น ฉันกลัวว่าถ้าฉันเข้าไปอาจทำให้ซือถูไห่สงสัยว่าฉันติดสินบนท่านอาจารย์หยวนยี เพราะงั้นฉันเลยรออยู่ข้างนอก”

มู่ซย่ามองดูแสงแดดที่ร้อนแรง ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “นายน่าจะเข้ามาข้างใน แสงแดดตอนนี้ร้อนเป็นพิษมาก อย่าตากแดดจนไหม้ละ”

เยี่ยซือเจวี๋ยยักคิ้วแล้วถามว่า : “ฉันสามารถตีความเองได้ไหมว่า เธอกำลังเป็นห่วงฉัน?”

มู่ซย่าหันหลังไป ทำให้ตัวเองดูเป็นธรรมชาติแล้วพูดเสียงเบาๆว่า “แน่นอนอยู่แล้วสิ ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่ นายยังเป็นที่พึ่งของฉัน ฉันไม่เป็นห่วงนายแล้วจะให้ไปห่วงใครละ?”

เยี่ยซือเจวี๋ยดูเศร้าลงไปสักครู่นึง แต่แป๊บเดียวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

เขาหัวเราะ : “ก็ใช่นะสิ ฉันผู้เป็นที่พึ่งของเธอจะล้มได้ยังไง ต้องคอยอยู่ดูแลปกป้องเธอเป็นอย่างดีสิ”

พอเยี่ยซือเจวี๋ยพูดแบบนี้ มู่ซย่ากลับคิดขึ้นมาได้เรื่องหนึ่ง

“ที่พึ่งพา ฉันยังมีเรื่องหนึ่งอยากให้นายช่วยฉัน”

เยี่ยซือเจวี๋ยกระตือรือร้นแล้วพูดว่า “พูดมาสิ ถึงจะเป็นเรื่องดวงดาวบนฟ้า ฉันก็ไปเด็ดดวงดาวมาให้เธอจนได้”

หน้าของมู่ซย่าแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว จ้องไปที่เยี่ยซือเจวี๋ยแล้วพูดว่า “แต่ก่อนทำไมไม่รู้ว่านายเป็นคนจิตใจไม่ปกติแบบนี้นะ? ฉันพูดเรื่องที่จริงจังกับนายอยู่นะ”

เยี่ยซือเจวี๋ยดึงอารมณ์กลับมาแล้วถามว่า “เธออยากให้ฉันช่วยเรื่องอะไร?”

“อันนี้” มู่ซย่าหยิบถุงพลาสติกใสออกจากระเป๋า ข้างในถุงใส่ของสิ่งของอย่างหนึ่งที่มีลักษณะสีดำๆไว้

เยี่ยซือเจวี๋ยยื่นมือออกไปรับ ถามด้วยความสงสัยว่า “นี่คืออะไร?”

มู่ซย่าขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “นี่คือตอนที่มู่ซินเย่ว์อยู่โรงพยาบาล เจียงฟู่หมิงเอายานี้มาให้เธอดื่มทุกวัน ถึงฉันจะใช้ความสัมพันธ์กับหลัวอี้ ให้พยาบาลพยายามเอายานี้ออกมาตรวจสอบ แต่เจียงฟู่หมิงนั้นรอบคอบมาก ทุกครั้งไม่ว่าจะฉลากยาหรือแก้วยาเขาก็เก็บกลับไปด้วยทุกครั้ง แต่วันที่มู่ซินเย่ว์ออกโรงพยาบาล พวกเขาสองคนลืมเรื่องนี้ ก่อนกลับบ้านฉันเลยแวะไปที่โรงพยาบาลจ้าว เพื่อไปเอายาอันนี้แหละ”