ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 62

มู่ซย่าพยักหน้า “เข้าใจแล้วค่ะ”

การถ่ายทำเริ่มต้นอีกครั้ง

มู่ซย่าวิ่งถือร่มไปรับลูกค้าอย่างตั้งใจและจริงจัง เพื่อนำร่มปกคลุมตัวลูกค้าไว้ไม่ให้เปียก

ฝนบนศีรษะของลูกค้าถูกคุ้มกันอย่างดี แต่ไหล่ของมู่ซย่ากลับเปียกโชก

“คัต!” ผู้กำกับถ่ายวิดีโอและช่างภาพปรบมือกันอย่างพอใจ “ดีมากครับ ผ่าน!”

มู่ซย่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก มันเร็วกว่าที่เธอคิดเอาไว้สำหรับการถ่ายทำครึ่งชั่วโมงเต็ม

แต่ในขณะที่มู่ซ่ากำลังจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกของตัวเองนั้น เสียงของไซ่หลินน่าก็ดังขึ้นในวินาทีต่อมา “อันนี้ไม่ผ่าน ถ่ายใหม่!”

มู่ซย่าขมวดคิ้ว และมองดูไซ่หลินน่า เห็นได้ชัดว่าหล่อนกำลังพยายามจับผิดเธอ “คุณไซ่หลินน่า ผู้กำกับและช่างภาพเพิ่งบอกว่าฉากนี้ผ่านแล้ว”

ผู้กำกับพยักหน้าและกล่าวว่า “คุณไซ่หลินน่า ฉากนี้สมบูรณ์แบบแล้ว การแสดงอารมณ์ก็เข้าถึงได้ดี ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องถ่ายใหม่ครับ”

ไซ่หลินน่ากอดอกและเชิดคางขึ้นสูง “ฉันเป็นคนรับผิดชอบการถ่ายทำนี้ ฉันบอกว่าไม่ผ่านก็คือไม่”

มู่ซย่ามองไซ่หลินน่าด้วยสายตาที่เย็นชา

เดิมที่เธออยากจะรักษาความสงบท่าทางภายนอกนี้เอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คงไม่ต้องแล้วสินะ

มู่ซย่ากล่าวว่า “คุณไซ่หลินน่า ถ้าการถ่ายทำของฉันมีข้อบกพร่อง งั้นคุณก็ชี้ให้เห็นหน่อยได้ไหมคะ แล้วฉันจะถ่ายใหม่ แต่ถ้าคุณขอให้ฉันถ่ายใหม่โดยที่ไม่มีเหตุผล ก็ขอโทษที่ฉันจะไม่ให้ความร่วมมือกับคำสั่งที่ไม่สมเหตุสมผลของคุณ!”

ไม่มีเหตุผล? นังนี่กล้าดียังไงมาด่าว่าเธอไร้เหตุผล!

เชื่อหรือไม่ว่าเธอหาเหตุผลมาก็เพื่อเปลี่ยนพรีเซนเตอร์!

ใบหน้าของไซ่หลินน่าเขียวปั้ด แต่เธอสังเกตเห็นว่าพนักงานคนอื่นมองเธอแปลกไปจากเดิม คำพูดเหล่านั้นที่อยากจะด่ามู่ซย่าก็ได้แต่กลืนเข้าไปดังเดิม

เธอกลอกตา คิดหาเหตุผลแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “จริงๆที่คุณถ่ายออกมาก็ถือว่าผ่าน แต่ฉันรู้สึกว่าอยากให้ลงลึกอีกสักหน่อยในด้านเนื้อเรื่อง”

“เช่น?”

“เช่น หลังจากที่คุณผลักประตูออกไปการกระทำแรกคือไม่ควรถือร่มให้ตัวเอง แต่ให้วิ่งตรงไปหาลูกค้าท่ามกลางสายฝน ถือร่มไปด้วยวิ่งไปด้วย นี่ถึงแสดงให้เห็นว่าคุณกังวลเรื่องที่กลัวลูกค้าจะเปียกมากยิ่งขึ้น”

“เฮอะ...” มู่ซย่าหัวเราะ

แต่ไซ่หลินน่าที่ยืนอยู่ข้างๆจ้องมองมาที่เธอ ครั้งเดียวจะผ่านได้จริงๆเหรอ