ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 63

ไซ่หลินน่าจ้องไปที่ผู้กำกับแล้วถามว่า “คุณเป็นผู้รับผิดชอบงานหรือฉันเป็นผู้รับผิดชอบ?”

“นี่มัน...” ผู้กำกับไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้เสียงหันไปมองมู่ซย่าด้วยสายตาอ้อนวอน

มู่ซย่าไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงหันหลังกลับไปที่ร้านกาแฟเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ แล้วเริ่มถ่ายทำอีกครั้ง

ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม...

มู่ซย่าไม่สามารถนับจำนวนรอบที่เธอถ่ายได้ และกำลังร่างกายของเธอก็รับไม่ไหวแล้ว ริมฝีปากของเธอเปลี่ยนจากสีเชอร์รี่เป็นสีซีด

แต่เห็นได้ชัดเลยว่าไซ่หลินน่าไม่ต้องการหยุดเพียงเท่านี้และการแสดงออกของเธอก็บ้าคลั่งขึ้นเรื่อยๆ

“ถ่ายใหม่! คุณควรจะวิ่งเร็วกว่านี้สิ!”

มู่ซย่ากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ถ่ายอีกครั้ง เธอผลักประตูร้านกาแฟแล้วก้าวไปข้างหน้าเพียงสองก้าว ทันใดนั้นก็มีร่างสูงของคนคนหนึ่งมาปรากฏตัวต่อหน้าของเธอ

ถนนข้างหน้าของมู่ซย่าถูกกั้นโดยคนคนหนึ่ง ทำให้เธอต้องหยุดอย่างรวดเร็ว

แต่เนื่องจากพื้นถนนลื่นเกินไป ทำให้เธอลื่นเมื่อก้าวถอยหลังมา ร่มที่อยู่ในมือร่วงดัง ‘ตุ้บ’ ลงบนพื้น

มู่ซย่าคิดว่าเธอจะจบลงเหมือนกับร่มที่ร่วงลงบนพื้น แต่กลับมีมือใหญ่จับเอวของเธอไว้แน่นแล้วช่วยดึงกลับไป

ทันทีที่เธอยืนนิ่ง จู่ๆเธอก็รู้สึกมีความมืดมาปิดบังดวงตาเธอต่อหน้าต่อตา เสื้อคลุมสูทสีดำกำลังปกคลุมศีรษะเธออยู่ ช่วยบังฝนที่อยู่เหนือศีรษะพร้อมกับบดบังการมองเห็น

และเอวของเธอที่ถูกโอบล้อมด้วยมือใหญ่

นี่คือใคร?

มู่ซย่าที่กำลังจะต่อต้าน เมื่อเธอได้ยินเสียงต่ำในลำคอเหนือศีรษะของเธอ “ปิดฝน! หยุดถ่ายเดี๋ยวนี้!”

เสียงนี้คือ...เยี่ยซือเจวี๋ย?

เธอหยุดต่อต้านโดยไม่รู้ตัว และครู่ต่อมา เธอก็ได้ยินเสียงฝนเทียมหยุดลง

ฝนเทียมถูกปิดไปแล้ว

ไซ่หลินน่าที่อยู่หน้ามอนิเตอร์ตกใจมากเมื่อเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยวิ่งไปท่ามกลางสายฝนเพื่อหยุดมู่ซย่า และกอดเธอไว้ในอ้อมแขน หัวใจของเธอก็เจ็บปวด พร้อมกับความกลัวที่ไม่มีสิ้นสุดแพร่กระจายจากสมองไปทั่วร่างกายของตนเอง

เยี่ยซือเจวี๋ยกับมู่ซย่า...พวกเขา?

“สวัสดีครับคุณชายเยี่ย!” ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้นำในการตะโกนแต่คนอื่นๆก็พากันทักทายเยี่ยซือเจวี๋ยด้วยความเคารพ

เมื่อผู้คนบางส่วนเห็นว่ามู่ซย่าอยู่ในอ้อมแขนของเยี่ยซือเจวี๋ย พวกเขาก็พากันกวาดสายตาไปยังไซ่หลินน่า ทั้งตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ

ไซ่หลินน่ารู้สึกเหมือนกำลังตกลงไปในถังน้ำแข็ง

จบแล้ว...