ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 620

หลัวฉิงไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเยี่ยซือเจวี๋ยถึงต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย

เดิมทีตระกูลเยี่ยกับตระกูลหลัวก็เป็นตระกูลที่คบหากันมานาน ถึงเธอจะทำผิดเรื่องเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์ แต่ก็ถือว่าทำไม่สำเร็จ ทำไมเยี่ยซือเจวี๋ยถึงกัดแน่นไม่ยอมปล่อย รอดูคนทั้งตระกูลของพวกเขาเดินลงเหวขนาดนี้?

“ฉันไม่เข้าใจ ว่าพวกเราไปทำอะไรให้นายโกรธแค้นอะไรมากมาย นายถึงได้ทำแบบนี้กับฉัน? หลัวฉิงพูดไปร้องไห้ไปจนตาบวมเหมือนองุ่น

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดเบาๆว่า “เพราะเธอไปหาเรื่องกับคนที่ไม่ควรจะหาเรื่อง”

หลัวฉิงยังคงไม่เข้าใจพูดว่า “ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรจะไปมุ่งร้ายคุณ ฉันรู้แล้วว่าฉันทำผิดไป แต่ขอแค่คุณยอมปล่อยฉันออกไป ฉันจะชดเชยความเสียหายให้คุณทุกอย่าง แม้กระทั่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของฉันก็แบ่งให้คุณได้”

หลัวเฮ่าที่อยู่ข้างๆก็พยักหน้าด้วยความตื่นเต้นว่า : “ใช่แล้ว ใช่แล้ว อย่าว่าแต่ครึ่งหนึ่งเลย ถ้าคุณอยากได้ทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน ฉันก็ยกให้คุณได้ ขอแค่คุณปล่อยลูกสาวฉันออกไป”

เยี่ยซือเจวี๋ยหัวเราะเสียงต่ำแล้วพูดว่า : “พวกคุณคิดผิดแล้ว ถ้ามาหาเรื่องฉัน ฉันจะไม่จัดการหนักแบบนี้ คนอย่างฉันไม่ค่อยจำความแค้นของตัวเองเท่าไหร่”

หลัวฉิงยิ่งเกิดความสงสัย

“งั้นคุณทำไมถึง......”

พูดยังไม่ทันจบ ทันใดนั้นหลัวฉิงก็คิดขึ้นมาได้เรื่องหนึ่ง

ใจของเธอเต้นตึกตักเมื่อคิดถึงคนคนหนึ่งขึ้นมา

เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า “ที่คุณทำอย่างนี้กับคนตระกูลฉัน เป็นเพราะ.....มู่ซย่าเหรอ?”

เยี่ยซือเจวี๋ยยักคิ้วข้างขวาขึ้น เย็นชาแต่ดูรักและเอ็นดูยิ้มออกมาที่มุมปาก

แต่หลัวฉิงรู้ดีว่า การแสดงออกที่ดูรักเอ็นดูนี้ไม่ได้มีให้เธอ

ได้ฟังเยี่ยซือเจวี๋ยพูดว่า “มาหาเรื่องฉัน ฉันยังเห็นแก่หน้าของตระกูลหลัวแล้วให้อภัยเธอได้ แต่นี่ไปหาเรื่องกับเธอ...ขอโทษ พวกคุณหาเรื่องผิดคนแล้ว ใครหน้าไหนกล้ามาทำร้ายเธอ ฉันจะไม่ปล่อยไปเด็ดขาด!”

ที่เขาจัดการกับคนตระกูลหลัว แท้จริงแล้วไม่ใช่เพราะเรื่องเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์ แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพราะหลัวฉิงไปใส่ร้ายมู่ซย่า แถมยังส่งคนไปตบตีเธอด้วย

เพียงเพราะเรื่องนี้

“แยกขังพวกเขาสองคน ชาตินี้ไม่ต้องให้พวกเขาได้เจอหน้ากันอีก”

ในขณะที่เยี่ยซือเจวี๋ยพูด ก็ก้าวเท้าเดินจากไป

กลุ่มคนของทีมเท่อลี่แสดงความเคารพแล้วพูดว่า “เดินทางปลอดภัยครับ”

หลัวฉิงทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะแล้วตะโกนใส่แผ่นหลังของเยี่ยซือเจวี๋ย “พวกคุณอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก คุณนายเยี่ยไม่มีวันยอมให้พวกคุณได้อยู่ด้วยกัน!”

เยี่ยซือเจวี๋ยหยุดการก้าวเดิน และหันหน้ามา สายตาของเขามองไปที่ตาของหลัวฉิงจากนั้นยิ้มแล้วพูดว่า “เธออาจจะไม่รู้ ฉันกับมู่ซย่าแต่งงานกันแล้ว พวกเราจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขและอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต”

ทันใดนั้นหลัวฉิงดวงตาเบิกกว้าง มุมปากก็มีเลือดไหลออกมาจำนวนมาก

“ไม่ !!! เป็นไปไม่ได้!!!” หลัวฉิงตะโกนอย่างเสียงดัง จนมุมตามีเลือดสดไหลออกมา ดูแล้วทั้งน่าสงสารทั้งน่ากลัว

แต่รอบนี้ เยี่ยซือเจวี๋ยไม่หยุดเดินอีกครั้ง รีบก้าวเท้าเดินจากไป