ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 646

โทนเสียงของโอวหยางโม่เปลี่ยนมาเป็นอ่อนนุ่ม แต่ท่าทางกลับดูแข็งกร้าว ราวกับต้องการสื่อว่าถ้าเธอไม่กรอกแบบฟอร์มกู้ยืมเพื่อการศึกษา เขาก็จะไม่ปล่อยให้เธอออกไป

มู่ซย่าหมดหนทาง อีกทั้งยังไม่สามารถเปิดเผยความจริงได้ จึงทำได้เพียงถอนหายใจ แล้วยื่นมือออกไปรับแบบฟอร์มในมือของโอวหยางโม่

“นี่สิถึงจะถูก” โอวหยางโม่ส่งปากกามาให้เธอและพูดว่า “กรอกตรงนี้ กรอกเรียบร้อยแล้วก็กลับไปเข้าเรียน”

ในขณะที่เขาพูด เขาก็ลุกขึ้นแล้วเอาเก้าอี้ของตัวเองให้กับมู่ซย่า

มู่ซย่าเพียงต้องการให้จบไวที่สุด และไม่ได้คิดมากอะไรเกี่ยวกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของโอวหยางโม่ เมื่อนั่งลงก็กรอกแบบฟอร์มกู้ยืมเพื่อการศึกษาอย่างรวดเร็ว

โอวหยางโม่ที่ยืนอยู่ด้านหลังของมู่ซย่าก็มองลงไปที่นาฬิกาที่อยู่ในข้อมือของมู่ซย่า

“ตรงนี้ กับ ตรงนี้ ปล่อยให้ว่างไว้ ผมกับผู้อำนวยการพานจะกรอกเอง ส่วนอื่น ๆ เธอก็กรอกให้เรียบร้อย” โอวหยางโม่ขยับเข้ามาใกล้มู่ซย่า นิ้วมือก็ชี้ที่ช่องว่างของแบบฟอร์มเพื่อไกด์เธอ

มู่ซย่าพยักหน้าไม่พูดอะไร และตั้งใจกรอกฟอร์ม

สายตาของโอวหยางโม่เปลี่ยนจากที่มองแบบฟอร์มไปอยู่ที่มู่ซย่าอย่างไม่รู้ตัว

เพียงเห็นหลังของมู่ซย่าที่โค้งลงมาเล็กน้อย มีปอยผมที่ห้อยลงมาที่หู เส้นกรอบใบหน้าด้านข้างก็งดงามไร้ที่ติ

ไม่เพียงเท่านั้นคอของเธอก็ยังขาวและเรียบสวยอีกด้วย

โอวหยางโม่จ้องมองไปที่มู่ซย่าอย่างที่ไม่สามารถจะถอนสายตาออกมาได้

เขาไม่เคยติดตามวงการบันเทิง แต่ก็รู้ว่าศิลปินผู้หญิงหลายคนมักจะถูกข่าวเรียกว่าคอหงส์

คอระหงของมู่ซย่านั้นทั้งเรียวและเล็ก ขาวจนจะสามารถเรืองแสงได้ มีขนเล็ก ๆ อยู่จำนวนไม่น้อยบนคอนั้น ยิ่งทำให้คนอยากที่จะยื่นมือออกไปสัมผัส

นี่สิถึงเรียกได้ว่าเป็นคอระหงอย่างแท้จริง

แสงแดดยามบ่ายส่องผ่านรอยแยกของประตูและส่องลงมาที่คอของมู่ซย่าพอดี ฝุ่นละอองในอากาศค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปตามกระแสลมอย่างช้า ราวกับสวมสร้อยคอวงแหวนแห่งแสงให้กับเธอ

โอวหยางโม่กลืนน้ำลายในลำคอโดยไม่ตั้งใจ ก่อนจะส่งเสียง "อึก" ออกมา

ในขณะเดียวมู่ซย่าก็หันศีรษะไปมอง